Op woensdagavond 9 november nemen we je graag mee in een bezinnende én speelse avond rond barmhartigheid. Nog net op de valreep op het einde van het Barmhartige Jaar en omdat het niet bij een jaar mag blijven... 
In de Bron in Harelbeke folder_harelbeke.pdf. We organiseren drie avonden, maar je hoeft ze niet alle drie te volgen... 
Voor ieder die op een andere manier met een Bijbeltekst wil werken, voor onderwijsmensen die inspiratie zoeken, voor degenen die ons godsdienstcafé in het Antwerpse te ver vinden. 
Gelieve  in te schrijven op Contact. Wij hebben er al echt zin in... 

OP woensdagavond 16 november komen we voor de tweede keer bij elkaar in Hof Zevenbergen Ranst Van 19.30 uur tot 21.30 uur. Deelname 7 €. Graag vooraf inschrijven via Contact
We gaan met godsbeelden puzzelen en ongegeneerd twijfelen en zoeken... 

De speelzolder op de vroegere hoeve van mijn grootouders,
in het jeugdcentrum van Geel,
is een heel fijne plek om met jongeren
een dag te werken rond zichzelf, hun dromen en hun klas...
"Jij die mij ik maakt" werd in de ene groep
​opnieuw een bonte verzameling van verrassende silhouetten.  
In de andere groep bouwden ze in de loop van de dag
hun eigen etalage waar ze zichzelf mochten aanprijzen. 
Twintig jonge mensen verspreid over twee dagen,
met heel eigen verhalen en zo vol belofte en uitdaging.
Het blijft een geschenk met hen op weg te mogen gaan... 
Al schuurt het soms en hebben enkele echt een extra duwtje nodig
om een drempel te nemen of die "olijf" te proeven.. 

Gisteren in het station van Antwerpen had ik mijn trein gemist. 
Het regende pijpenstelen dus wandelen of shoppen vond ik geen optie. 
Ik koos dus voor "me"time, zette me op een zitbank midden in de prachtige aankomsthal naast een Milka standje waar gratis chocolade werd uitgedeeld, voor mensen kijken en een boek lezen...
Het was een komen en gaan van mensen: een groep toeristen met hun gids, twee kinderen die ontsnapten uit hun schoolrij op uitstap om toch wat te halen en dan hard holden om de groep weer in te halen, een dame met een Benidorm Bastardscooter, een groep vrouwen na een shopuitstap...
Op een rustig moment passeert een vrouw die wat woorden wisselt met één van de hostesses. 
Die duikt in de dozen en haalt er twee grote hele chocoladerepen uit en stopt die de vrouw toe...
Ik kijk haar aan en de hostess vertelt dat het de vrouw is uit het openbaar toilet. De mensen Waren vandaag echt niet vriendelijk. Ze wordt ook heel weinig betaald en " ach," zegt ze, " we hebben toch allemaal graag een propere wc. We kunnen toch gewoon vriendelijk zijn en attent. Dit is mijn manier..."  
De wereld veranderen ligt zo in ieders hand door de gewone kleine ontmoetingen van elke dag en de keuze voor aandacht en vriendelijkheid. 

Meer beweging, zeggen ze dan... 
Dat brengt ook beweging in je denken en voelen... 
Maar alleen is zo alleen... 
En als ik dat alleen moet doen, dan komt het er niet van... 
En toch weet ik dat ik het nodig heb. 
Was er maar iemand die met me mee kon gaan...
Wel DAT is ons nieuwe aanbod!!!!
IK GA MET JE MEE en als jij wil, Boris, ons hondje ook... 
Als je iemand kent die deugd zou hebben aan ons wandelgezelschap, 
geef dan gerust onze gegevens door... 
​

Gisteren zaten we maar liefst met meer dan twintig mensen in de kring voor de start van een nieuw jaar Bijbel Hebreeuws. 
Een deel van de groep zou de eerste stapjes zetten in het opnieuw leren lezen en schrijven...
De rest mag zich voorzichtig " gevorderd" nemen. Zij hebben de ruwe kaders van spraakkunst en woordenschat al onder de knie en beginnen nu aan het echte werk: Bijbelse teksten vertalen en proberen te doorworstelen... 
Hoe gek kan je zijn? 
Vorig jaar tijdens de spraakkunstlessen en vooral tussen de lesdagen door heb ik me dat ook vaak afgevraagd. Waar ben ik toch mee bezig? Wat heeft dit voor zin? Kan ik niet beter een goede vertaling lezen? 
Maar vandaag ben ik helemaal overtuigd. We werkten met de eerste 6 verzen van het kleine boekje Jona en meteen wist ik weer waar ik het voor deed. De ongelooflijke rijkdom van betekenissen die niet alleen in het verhaal maar in heel de taal zoals die werkt, opgebouwd is... En de mogelijkheid die je daardoor krijgt om zelf op zoek te gaan naar wat het kan betekenen in je eigen leven... Dat is WONEN in het WOORD.
En dan is de stap naar bibliodrama miniem... Want ook daar ga je heel uitdrukkelijk wonen in het WOORD... wanneer je in het verhaal stapt, een rol op je neemt en in communicatie gaat met de ander en de Ander... Wat een buitenkans om dit te kunnen doen, samen met prachtige mensen... 

Of het nu om het spelen van bibliodrama gaat of om het begeleiden van een groep... het blijft een levende en  inspirerende manier om Bijbelverhalen met het leven van vandaag te verbinden. 
Maar het blijft "verleidingswerk" vragen om mensen over de drempel de stap te doen zetten;..
Maar als ze het doen, breekt zo vaak licht door. 
​

God zit in het gevang. Echt. 
Ik zag hem in de ogen toen hij daar zo voor mij zat. Ik op zijn bed. Hij op de stoel tegenover me. 
Hijzelf is al lang opgehouden om in God te geloven. Daarvoor heeft hij te veel meegemaakt in zijn leven, van jongsaf. Daarvoor heeft hij te veel gezorgd voor anderen om hen uit de miserie te halen, om tenminste hen te behoeden. Maar die bekommernis om anderen maakte dat men misbruik van hem maakte en dat bracht hem in de gevangenis. 
Nee, God, die hoeft niet meer. 
Maar hij straalt wanneer hij vertelt hoe hij erin geslaagd is om één van de medegevangenen op te richten. Een heel simpele, kwetsbare man met een laag zelfbeeld. Zo laag dat hij zichzelf verwaarloosde en dat hij een gemakkelijk mikpunt was voor pesterijen. 
Het was nu de nieuwe werkpartner van god op het containerpark van de gevangenis. 
Elke opdracht moet twee, drie keer uitgelegd worden. Heel d e dag door heeft hij aanmoediging en bevestiging nodig. Maar god weet hem op te richten... En inderdaad onze man knapte op. Hij stond recht, scheert zich netjes en leeft weer... 
Ik heb God gezien ​in die stralende ogen omdat hij het toch niet kan laten om mensen te behoeden, de meest broze het eerst...

Op 1 oktober in Torhout mochten 35 mensen in twee korte workshops proeven van bibliodrama. Ze zagen voor de tent van Jacob de pas afgewerkte kleurrijke mantel van Jakob liggen. Ze zagen dat als Jozef of Jakob, als één van zijn broers of als moeder van één van de jongens... Er gebeurde van alles. Vragen en bedenkingen borrelden op. Genoeg inhoud om eens een hartig woordje te spreken met Jozef of Jakob of... 
Maar de tijd was genadeloos. Met goesting naar meer moesten we afscheid nemen en de deelnemers laten doorstromen naar nog meer moois in andere workshops... 
En wij verkenden de sfeer en droomden al van de EBN Conferentie op dezelfde plek... 

Achttien jonge mensen, de helft jongens, de helft meisjes ... het blijft heel spannend om aan elkaar overgeleverd te zijn voor drie dagen én op een plek die je niet kent. Maar kleine stappen, samen verkennen en spelen met wisselende partners, tot de tijd er rijp voor ons om ook het kwetsbare ter sprake te laten komen en dan te zien hoe er gedragen wordt, hoe banden versterkt worden, woorden komen en verbondenheid groeit... 
Zelfs het volleyballen gaat super... en eindeloos worden briefjes geschreven ... 
En als begeleider ben je slechts toeschouwer en in gang steker ... 
Zo mooi . Waarom twijfel ik dan nog aan mijn eigen kunnen? 
Jij die mij ik maakt....