Van recenter naar langer geleden:
de jaarlijkse bijeenkomsten waar we met een delegatie aan deelnamen.
EDITIE 2022 Wüppertal Duitsland van 17 tot 21 augustus
Je gaat de sporen ervan ontdekken in onze workshops en opleidingen
Als je je registreert op de European Bibliodrama Network website kan je bovendien de worksplans uit de verschillende workshops raadplegen.
Een godsbeeld gepuzzeldElke Europese Bibliodrama Workshop is weer verrassend. Dit was in Wüppertal niet anders. Onder de vleugels van Emese en Maria- Ioanna dwaalden we door Genesis 8,6-9,17.
Elke begeleider heeft zijn eigen stijl en zijn eigen proces. Als deelnemer heb je je over te geven en dat is voor mij nogal eens de uitdaging. Dit keer werd ik stevig gepakt in de opdracht die heel onverwacht kwam: "Creër je godsbeeld op dit moment". Het werd een scheuren en frommelen met grauw papier, een kladden met verf en kleuren. Het werd een verscheurd beeld. iets wat verloren ging en uiteenvalt. Eén groot vraagteken. Tegelijk evolueerde het doorheen de dagen en kreeg mijn godsbeeld onverwacht een menselijk lijkende gedaante en een kleurrijk hart. Het viel regelmatig uit elkaar en moest opnieuw bijeengeraakt worden. Verrassend genoeg kreeg ik gedurende deze dagen net daar vrede mee: dat G'D telkens uiteen mag vallen en onaf mag blijven en telkens opnieuw bijeengeraapt mag worden zolang ik de mens in nood maar als toegangspoort kan zien... Zo mooi. ( Jes) |
De dieren en de arkHier ontdek ik de verbindende spin opnieuw .
|
Was wuppert da in Wupperthal?
Die grappige sketch van Toon Hermans ooit. Dat was de enige connectie die ik meteen kon leggen met de stad waar we naartoe trokken voor de eerste Europese Bibliodrama Workshop na de covidjaren. Verder wist ik er niets van af.
Een kleine week later waren we vertrouwd geraakt met de bekende Schwebebahn van Wupperthal, én met de heel beklijvende tentoonstelling Das zerbrechliche Paradies die perfect aansloot bij het thema van de workshop: het verhaal van Noah, en 'transformation'.
Tijdens de vier workshop-sessies speelden wij met het verhaal nà de zondvloed. Allerlei werkvormen passeerden de revue. De verkenning van de relatie tussen mens en dier was bij momenten echt hilarisch maar zo waar. Het creatief uitwerken van ons godsbeeld bleek een serieuze uitdaging, het werd een work-in-progress dat bij sommige deelnemers een serieuze evolutie doormaakte.Het groot spel met erg veel rollen, nà dat Noah en zijn familie de ark verlaten hebben, was voor mij erg verwarrend om twee redenen: iedereen was tegelijk aan het spelen op verschillende plekken, onmogelijk te volgen dus. Bovendien werd ik in mijn rol van de zee die komt en gaat en niet anders kan dan af en toe stormen, niet gezien, niet gehoord, zelfs genegeerd en afgewezen. De mensen - in dit spel - hadden blijkbaar erg weinig geleerd van de zondvloed, en leken helemaal geen last te hebben van alle rommel en dood en vernieling die deze achtergelaten had. Maar als je rondom je kijkt in de wereld vandaag, klopt dat misschien ook wel in de realiteit?!
Onze twee workshopbegeleiders, Maria-Iona en Emese, hebben dat goed gedaan, ondanks hun relatieve onervarenheid. De diversiteit van de deelnemers in onze groep maakte deze dagen extra boeiend: de Poolse jonge zusters in blauw habijt die er helemaal in doken, de vele nationaliteiten bij elkaar... Ondanks de ergernis bij momenten wanneer mensen zich niet hielden aan het Engels als common language, was deze editie vooral ook een fijn weerzien van al die bibliodramavrienden die we zolang moesten missen. Anne
Een kleine week later waren we vertrouwd geraakt met de bekende Schwebebahn van Wupperthal, én met de heel beklijvende tentoonstelling Das zerbrechliche Paradies die perfect aansloot bij het thema van de workshop: het verhaal van Noah, en 'transformation'.
Tijdens de vier workshop-sessies speelden wij met het verhaal nà de zondvloed. Allerlei werkvormen passeerden de revue. De verkenning van de relatie tussen mens en dier was bij momenten echt hilarisch maar zo waar. Het creatief uitwerken van ons godsbeeld bleek een serieuze uitdaging, het werd een work-in-progress dat bij sommige deelnemers een serieuze evolutie doormaakte.Het groot spel met erg veel rollen, nà dat Noah en zijn familie de ark verlaten hebben, was voor mij erg verwarrend om twee redenen: iedereen was tegelijk aan het spelen op verschillende plekken, onmogelijk te volgen dus. Bovendien werd ik in mijn rol van de zee die komt en gaat en niet anders kan dan af en toe stormen, niet gezien, niet gehoord, zelfs genegeerd en afgewezen. De mensen - in dit spel - hadden blijkbaar erg weinig geleerd van de zondvloed, en leken helemaal geen last te hebben van alle rommel en dood en vernieling die deze achtergelaten had. Maar als je rondom je kijkt in de wereld vandaag, klopt dat misschien ook wel in de realiteit?!
Onze twee workshopbegeleiders, Maria-Iona en Emese, hebben dat goed gedaan, ondanks hun relatieve onervarenheid. De diversiteit van de deelnemers in onze groep maakte deze dagen extra boeiend: de Poolse jonge zusters in blauw habijt die er helemaal in doken, de vele nationaliteiten bij elkaar... Ondanks de ergernis bij momenten wanneer mensen zich niet hielden aan het Engels als common language, was deze editie vooral ook een fijn weerzien van al die bibliodramavrienden die we zolang moesten missen. Anne
Findhorn, Forres, 2019, Schotland
De Europese bibliodrama-conferentie was deze keer te gast in de Findhorn community in Schotland: een levendige internationale gemeenschap die iets wil betekenen in de vorming van het menselijk bewustzijn.
Hoe kunnen we meer duurzaam omgaan met onze planeet, en welke innerlijke kracht en overtuiging is daarvoor nodig. Findhorn Foundation wil mensen begeleiden in hun zoektocht naar zin en betekenis: intergenerationeel, intercultureel, interlevensbeschouwelijk. De ideale, inspirerende plek dus om te werken rond " Every creature , every plant, every rock and grain of sand": het thema van de conferentie.
In deze gemeenschap even mogen meeleven was op zich al een bijzondere ervaring: eerst wat bevreemdend, maar
meer en meer kon ik de waarde zien van een aantal gebruiken en afspraken daar. Tegelijk zorgden contacten met 'bewoners' en ex-bewoners ervoor dat ik mij een realistisch, kritisch beeld kon vormen van deze idealistische samenleving waar ook niet alles van een leien dakje loopt.
Mooi om te kunnen zeggen 'interessant', zonder al te snel in het oordeel te vervallen. Vaak moet je iets eerst echt van binnenuit verkennen en mee beleven om er dan pas een mening over te vormen die gegrond is.
Ik maakte deel uit van de werkgroep die duidelijk interlevensbeschouwelijk zou werken, alleen al door het feit dat het begeleidersduo twee verschillende nationaliteiten én twee verschillende religieuze achtergronden had.
In 4 lange werksessies met heel diverse werkvormen kropen we letterlijk en figuurlijk in de personages uit diverse verhalen: drie gedichten van diverse oorsprong, een verhaal uit de Baghavad Gita, een stukje uit de Handelingen der apostelen over Paulus op bezoek in Athene, en een heus Keltisch scheppingsverhaal.
De meeste waren mij totaal niet bekend: een nieuwe wereld ging open dus! Het verraste mij dat deze erg verschillende verhalen tot een boeiend geheel verwerkt konden worden door de begeleiders: eerst had ik niet door waar het naartoe ging, maar al snel werd de knap gevonden lijn duidelijk die door alle werkwinkels heen liep.
We experimenteerden met klanken, met beweging op muziek uit verschillende culturen. De verkenning van de personages in rollenspel werd nadien creatief verwerkt met allerlei materialen. Het bekijken van de resultaten, het duiden van de betekenis zorgde voor nog wat extra-verdieping.
Ik vond de aanloop in de eerste sessies wat traag, maar de gedurfde, originele keuzes wat werkvormen betreft maakte veel goed: ze dagen uit om zelf ook vindingrijk te zijn, en buiten de lijntjes te durven kleuren van wat strikt genomen
bibliodrama is.
Telkens ook weer een uitdaging om in het Engels te zoeken naar de juiste woorden om je beleving te uiten.
Bijzonder verrijkend ook tegelijk om elke deelnemers in zijn eigen taal te horen spreken over wat hen ten diepste raakt en inspireert.
Jammer wel dat er in de community niet echt een ruimte voorzien was waar we 's avonds na de activiteiten met de grote groep samen konden napraten en uitwisselen. Dat gebeurde sowieso wel tijdens de gezamenlijke maaltijden. Doordat we in kleine wooneenheden logeerden met deelnemers die tot een andere werkgroep behoorden dan de mijne, was er bij het ontbijt en 's avonds wel tijd om in kleiner gezelschap van gedachten te wisselen en ervaringen te delen. ( Anne)
Hoe kunnen we meer duurzaam omgaan met onze planeet, en welke innerlijke kracht en overtuiging is daarvoor nodig. Findhorn Foundation wil mensen begeleiden in hun zoektocht naar zin en betekenis: intergenerationeel, intercultureel, interlevensbeschouwelijk. De ideale, inspirerende plek dus om te werken rond " Every creature , every plant, every rock and grain of sand": het thema van de conferentie.
In deze gemeenschap even mogen meeleven was op zich al een bijzondere ervaring: eerst wat bevreemdend, maar
meer en meer kon ik de waarde zien van een aantal gebruiken en afspraken daar. Tegelijk zorgden contacten met 'bewoners' en ex-bewoners ervoor dat ik mij een realistisch, kritisch beeld kon vormen van deze idealistische samenleving waar ook niet alles van een leien dakje loopt.
Mooi om te kunnen zeggen 'interessant', zonder al te snel in het oordeel te vervallen. Vaak moet je iets eerst echt van binnenuit verkennen en mee beleven om er dan pas een mening over te vormen die gegrond is.
Ik maakte deel uit van de werkgroep die duidelijk interlevensbeschouwelijk zou werken, alleen al door het feit dat het begeleidersduo twee verschillende nationaliteiten én twee verschillende religieuze achtergronden had.
In 4 lange werksessies met heel diverse werkvormen kropen we letterlijk en figuurlijk in de personages uit diverse verhalen: drie gedichten van diverse oorsprong, een verhaal uit de Baghavad Gita, een stukje uit de Handelingen der apostelen over Paulus op bezoek in Athene, en een heus Keltisch scheppingsverhaal.
De meeste waren mij totaal niet bekend: een nieuwe wereld ging open dus! Het verraste mij dat deze erg verschillende verhalen tot een boeiend geheel verwerkt konden worden door de begeleiders: eerst had ik niet door waar het naartoe ging, maar al snel werd de knap gevonden lijn duidelijk die door alle werkwinkels heen liep.
We experimenteerden met klanken, met beweging op muziek uit verschillende culturen. De verkenning van de personages in rollenspel werd nadien creatief verwerkt met allerlei materialen. Het bekijken van de resultaten, het duiden van de betekenis zorgde voor nog wat extra-verdieping.
Ik vond de aanloop in de eerste sessies wat traag, maar de gedurfde, originele keuzes wat werkvormen betreft maakte veel goed: ze dagen uit om zelf ook vindingrijk te zijn, en buiten de lijntjes te durven kleuren van wat strikt genomen
bibliodrama is.
Telkens ook weer een uitdaging om in het Engels te zoeken naar de juiste woorden om je beleving te uiten.
Bijzonder verrijkend ook tegelijk om elke deelnemers in zijn eigen taal te horen spreken over wat hen ten diepste raakt en inspireert.
Jammer wel dat er in de community niet echt een ruimte voorzien was waar we 's avonds na de activiteiten met de grote groep samen konden napraten en uitwisselen. Dat gebeurde sowieso wel tijdens de gezamenlijke maaltijden. Doordat we in kleine wooneenheden logeerden met deelnemers die tot een andere werkgroep behoorden dan de mijne, was er bij het ontbijt en 's avonds wel tijd om in kleiner gezelschap van gedachten te wisselen en ervaringen te delen. ( Anne)
Batschunz, 2018, Oostenrijk
Voor de Bibliodrama Conferentie editie 2018 waren we te gast met een 60 tal mensen in het Oostenrijkse Batschuns. De Zwitserse en Oostenrijkse bibliodrama mensen zorgden voor een intense en onvergetelijke vierdaagse in een prachtig opleidingscentrum met zicht op de bergen en de vallei van Bregenz.
The soil of our hope zochten we in de tekst van Jesaja 40, 21
For some impressions see the pictures and this little film.
The soil of our hope zochten we in de tekst van Jesaja 40, 21
For some impressions see the pictures and this little film.
Torhout, 2017, België: zie eigen pagina voor foto's, getuigenissen en inhoud
Cluj, 2016, Roemenië
Een terugblik met sfeerbeelden van de 12de Europese Bibliodrama Conferentie ( Cluj Napoca, Roemenië, 24-28 augustus 2016
Jullie zijn
het zout van de aarde
het licht van de wereld...
Met 45 deelnemers uit 11 landen in 3 groepen ( 1 Hongaarse, 1 gemengd Engels-Hongaars, 1 Engelse) en 4 workshops van 3 uur verkenden we de tekst.
We speelden en worstelden, dansten en tekenden. We waren licht en speelden zout. We proefden licht en dompelden onszelf en elkaar onder in het rijke gamma van werkvormen die allemaal biblio-drama ademen...
Een stadsbezoek, bezinningsmomenten en samen vieren, het afdalen in een zoutmijn,
samen vergaderen, afspraken maken, methodes vergelijken
en heerlijk samen lachen en ontspannen
maken het prentje compleet.
We kunnen slechts wat Foto's tonen om iets te laten voelen...
Foto's en een korte samenvatting vertaald uit het Duits door Tineke Boekenstijn
terugblik_op_internationaal_congres.docx
Vilnius, 2015, Litouwen
in Vilnius mochten Jes samen met Burkhart, een Duitse collega, een workshop verzorgen. Een interview op de Litouwse radio Maria was er ook bij. Met meer dan 50 deelnemers uit 12 verschillende landen was het een fijn weerzien met oude bekenden en een zalige kennismaking met nieuwe bibliodrama-"friends".
Jesaja 55 leverde het thema: "An everlasting sign that can never be cut off".
Door de historische achtergrond van de omgeving kwam de tekst op een heel onverwachte manier tot leven. Op de slotvergadering kregen we de vraag of wij het zagen zitten om in 2017 in België de conferentie te organiseren. We zeiden volmondig "ja". Zo moeilijk kan dat toch niet zijn.
Jesaja 55 leverde het thema: "An everlasting sign that can never be cut off".
Door de historische achtergrond van de omgeving kwam de tekst op een heel onverwachte manier tot leven. Op de slotvergadering kregen we de vraag of wij het zagen zitten om in 2017 in België de conferentie te organiseren. We zeiden volmondig "ja". Zo moeilijk kan dat toch niet zijn.
Aland , 2014, Finland
Het thema was " To the uttermost parts of the sea". We werkten met Psalm 139. Het prachtige eilend in het midden tussen Zweden en Finland was een heel inspirerende plek om nieuwe bibliodrama methodieken te ontdekken. Het was onze eerste kennismaking met het Euopese Bibliodrama Netwerk. We voelden ons bevoorrecht en onze bibliodrama liefde kreeg een echte boost. Een uitnodiging om deel te nemen aan de Deutsche Bibliodramatag en om een werkwinkel te verzorgen op de Kirchentag in Stuttgart in mei 2015.
