Van recenter naar langer geleden:
de jaarlijkse bijeenkomsten waar we met een delegatie aan deelnamen.
Als JIJ wil meegaan naar de volgende editie die doorgaat in Zweden
van 12 tot 16 augustus 2025, contacteer ons dan want we nemen je graag mee op de vleugels van Erasmus + steun.
Hier vind je binnenkort informatie over de editie 2025 in Höör in Zweden. Wie mee wil, contacteer ons eerst voor de Erasmusondersteuning. Inschrijven kan nog niet. |
|
EDITIE 2024 Krzyzowa Polen
In maar liefst vijf verschillende workshops gingen een 80-tal deelnemers uit 11 verschillene landen op bibliodramatocht met het thema " But thegreatest of all is LOVE.
Vijf deelnemers van Het LeerkeLangs verschillende wegen kwamen Jes, Marleen, Els, HIlde en Katrien in de Kreisau Stiftung aan. Dit is een heel bijzondere plek waar je de uitdaging tot Europese verbondenheid , vrede en verdraagzaamheid als een warme wolk inademt.
Wil je meer weten? Klik dan zeker door naar deze site. Hilde vertelt.... Als ik terugdenk aan deze dagen dan ben ik vooral dankbaar voor de verschillende manieren waarop we verhalen hebben verkend
En natuurlijk fijn om te zien hoeveel mensen vanuit verschillende achtergronden en levens een passie hebben voor bibliodrama Dankbaar voor de kans die ik kreeg Het reisje naar Polen en de internationale vierdaagse was voor mij op vele vlakken heart en mindchanging, althans voor de moeilijkheden die ik in deze laatste maanden doorging en doorga. Existentiële vraagstukken, oude pijn die de kop op steekt, een hoog tempo om alles in banen te houden. Het was ook fijn om met reeds een beetje gekende mensen en met niet gekende mensen toch een stuk te delen in een vreemde omgeving waar er dan toch vertrouwen is. Het feit dat we in een omgeving zaten waar er een vredesgeschiedenis heerst, had toch ook verdiepende impact op heel de ervaring. Door de toepassing van kortere werkvormen op basis van bijbelteksten, miste ik wel het oefenen van een groter verhaal in bibliodrama, maar het gaf opnieuw de bevestiging dat simpele methodieken een diepgaand resultaat kunnen hebben. Een persoonlijker verwerking lees je hier. Marleen Een jobshadowverslag van Jes |
Stukjes verhaalMet vijf Vlaamse vrouwen trokken we naar de EBW in Krzyzowa in Polen. Het thema was LIEFDE, dat een speciale betekenis kreeg op deze plaats. Krzyzowa/Kreisau ligt namelijk in Silezië, dat na Wereldoorlog II aan Polen werd toegewezen. Deze plaats staat nu in het teken van verzoening, samenwerking en dialoog: een bijzondere plek dus voor de EBW, waar Bibliodrama liefhebbers van verschillende culturele en religieuze achtergronden samenkomen om al spelend en in gesprek hun geloof te verdiepen.
Er waren vijf workshops en diegene waar ik aan deelnam werd geleid door twee Litouwers: Vilhelmina en Andrius en combineerde Bibliodrama met lectio divina en dans. We waren een iets kleinere groep van 11 katholieke, protestantse en anglicaanse deelnemers, afkomstig uit België, Duitsland, Zweden, Polen en een Amerikaan die in het VK woont. Over het algemeen was het een fijne groep, die goed samenwerkte, waar al snel een basisvertrouwen voorhanden was en dus voor een positieve sfeer zorgde. Dans werd voornamelijk gebruikt als opwarming, als alternatief voor bodywork en om onszelf te aarden, en soms ook om een sessie af te sluiten. Meestal leidde Vilhelmina ons in sacrale cirkeldans: De eenvoudige mantra's en gemakkelijke stappen die worden herhaald, gaven ons hernieuwde energie, waardoor we ons meer verbonden voelden met de aarde en met elkaar, vredig en vreugdevol. In tegenstelling tot de andere workshops hadden wij niet één lang Bibliodrama-proces, waarbij we met één tekst werkten, maar ervoeren we verschillende kortere Bibliodrama's. In totaal werkten we met vijf verschillende teksten: Jesaja 9, 2-7 (Een kind is ons geboren), Psalm 23 (De Heer is mijn herder), Lucas 23, 32-43 (De kruisiging), 1 Johannes 4, 11-21 (Gods liefde: Ik in U en Gij in Mij) en Johannes 21, 15-19 (Missie van Petrus). Doorheen alle Bibliodrama’s werd Lectio Divina gebruikt, hetzij vanaf het begin of later. Ik vond dat het sacraal dansen en het langzame ritmische lezen en bidden van een Schriftgedeelte, gecombineerd met Bibliodrama (creatieve verwerking zoals het bouwen van onze eigen werelden, de plaatsen uit Psalm 23 maken en tekenen of schilderen, ‘Tableau Vivant’, rollenspel, …), toegepast op enkele teksten die niet volgepakt met actie zijn, een rustige verdieping mogelijk maakten. Aan het einde werd ons gevraagd om terug te blikken op het hele proces. Hoewel ik me in eerste instantie afvroeg of dit niet wat onsamenhangend was geweest, springend van de ene tekst naar de andere uit verschillende delen van de Bijbel, bleef ik achter met de uitnodiging tot een dieper vertrouwen, en verliet ik Polen met hernieuwde hoop. Enkele weken later zindert het Taizé-lied waarop we hadden gedanst nog na: Behüte mich Gott, ich vertraue dir. Du zeigst mir den Weg zum Leben. Bei dir ist Freude, Freude in Fülle. (Bescherm mij God, ik vertrouw op u. U toont mij de weg naar het leven. Bij u is vreugde, vreugde in overvloed!). (Els Claessens) |
|
|
En Katrien vertelt:
Van 10 tot 14 augustus 2024 nam ik dankzij ‘het Leerke’ deel aan het Europees Bibliodrama in Polen, in Krzyzowa. Het thema was ‘liefde’. We werden in 5 groepen onderverdeeld en ik zat in een groep met deelnemers uit verschillende landen. We hadden een Poolse en een Duitse begeleidster, beiden gedreven maar rustig van aard. De ontmoeting met gelijkgezinden, mensen op zoek en op weg naar verbinding en verzoening, in een oase van rust en bezinning, deed mij goed. Wij werkten gedurende de 5 workshops met dezelfde tekst uit de Bijbel nl. ‘Romeinen 8:38-39’. Met zang, dans, zachte yoga, meditaties, woord, creatieve verwerking en verschillende bibliodrama werkvormen ontdekten we de rijkdom die de tekst ons te bieden had. We bezochten ook de omgeving, op het prachtige domein zelf was er een openluchtmuseum. Daarnaast was er ook een geleid bezoek aan het stadje ‘Swidnica’ met de ‘Vredeskerk’, die een bijzondere indruk bij mij achterliet. Met dank aan ‘het Leerke’ die dit voor ons mogelijk maakt. |
EDITIE 2023 Turku, Finland
Vier heel verschillende begeleidersteams namen de de deelnemers mee op een creatieve avontuur doorheen de heel moeilijke tekst van Rom 8, 18-28.
|
Turku is de oudste stad van Finland. Gelukkig stond ook het verkennen van de omgeving op het programma van ons Finse gastcomitee. Zo wordt het Europese bibliodrama reizen nog meer een bijdrage aan onze Europese verbondenheid.
We zijn nog volop onze verslagen aan het schrijven en onze ervaringen aan het ordenen. Straks kan je die hier vinden. Een nawerking in een eigen workshop geïnspireerd op Turku |
Een ervaringsbericht met leeroogst lees je hier. |
In Turku worstelden we met het heden en de toekomst: hoe zuchten en kreunen we met elkaar onder onrecht, onder kwaad dat wij zelf doen en dat ons wordt aangedaan?
Hoe houden we het uit met het Kleine meisje Hoop, met de adem die ons beweegt en in leven houdt?
Voor wie is er eigenlijk toekomst? Wie opent de toekomst?
Die vragen droeg ik met mij mee op de reis terug. Met Romeinen 8 kon ik in bibliodrama-opzicht niet zo veel. Maar de vragen waren met weerhaakjes gebleven. Dus ging ik thuis op zoek naar teksten en verhalen die ook de neerslag vormen van ons zuchten en kreunen als mensen.
Zo kwam ik terecht bij het verhaal bij die mensen waarover Matteus schrijft in een gelijkenis. Een bruiloftsfeest waarop je wacht, waar je je op voorbereidt – maar waarvan je niet weet wannéér dat is en met wie je daar zult zijn.
De gelijkenis bracht me overigens niet veel verder: ook hier is de toekomst onzeker, ook hier zijn er mensen die daar geen deel van uitmaken. Ik presenteerde deze gelijkenis als ‘weerbarstige tekst’ om open te breken. Zou het lukken om al spelend een deur te openen?
En ja: er was iemand die zich inleefde in de rol van de deur. Die deur wilde niets liever dan mensen binnen laten die bereid waren om vól te houden en zich vóór te bereiden. Je kon niet zomaar naar binnen. Eerst kon dus alleen de bruidegom en de stadsomroeper naar binnen. Verder bleef het leeg in de zaal. Mensen meldden zich zonder olie, ze riepen en smeekten. Ze kwamen niet binnen.
Toen werd de ommekeer ingezet. Al spelend ging de bruidegom weer naar buiten! En de deur liet hem gaan om te zoeken naar nieuwe feestgangers die de eerste ronde gemist hadden – want wat zou het niet fijn zijn als zoveel mogelijk mensen opgelucht adem kunnen halen, en méé kunnen doen in dat feest van de hoop.
Hoe houden we het uit met het Kleine meisje Hoop, met de adem die ons beweegt en in leven houdt?
Voor wie is er eigenlijk toekomst? Wie opent de toekomst?
Die vragen droeg ik met mij mee op de reis terug. Met Romeinen 8 kon ik in bibliodrama-opzicht niet zo veel. Maar de vragen waren met weerhaakjes gebleven. Dus ging ik thuis op zoek naar teksten en verhalen die ook de neerslag vormen van ons zuchten en kreunen als mensen.
Zo kwam ik terecht bij het verhaal bij die mensen waarover Matteus schrijft in een gelijkenis. Een bruiloftsfeest waarop je wacht, waar je je op voorbereidt – maar waarvan je niet weet wannéér dat is en met wie je daar zult zijn.
De gelijkenis bracht me overigens niet veel verder: ook hier is de toekomst onzeker, ook hier zijn er mensen die daar geen deel van uitmaken. Ik presenteerde deze gelijkenis als ‘weerbarstige tekst’ om open te breken. Zou het lukken om al spelend een deur te openen?
En ja: er was iemand die zich inleefde in de rol van de deur. Die deur wilde niets liever dan mensen binnen laten die bereid waren om vól te houden en zich vóór te bereiden. Je kon niet zomaar naar binnen. Eerst kon dus alleen de bruidegom en de stadsomroeper naar binnen. Verder bleef het leeg in de zaal. Mensen meldden zich zonder olie, ze riepen en smeekten. Ze kwamen niet binnen.
Toen werd de ommekeer ingezet. Al spelend ging de bruidegom weer naar buiten! En de deur liet hem gaan om te zoeken naar nieuwe feestgangers die de eerste ronde gemist hadden – want wat zou het niet fijn zijn als zoveel mogelijk mensen opgelucht adem kunnen halen, en méé kunnen doen in dat feest van de hoop.
EDITIE 2022 Wüppertal Duitsland van 17 tot 21 augustus
Je gaat de sporen ervan ontdekken in onze workshops en opleidingen
Als je je registreert op de European Bibliodrama Network website kan je bovendien de worksplans uit de verschillende workshops raadplegen.
Een godsbeeld gepuzzeldElke Europese Bibliodrama Workshop is weer verrassend. Dit was in Wüppertal niet anders. Onder de vleugels van Emese en Maria- Ioanna dwaalden we door Genesis 8,6-9,17.
Elke begeleider heeft zijn eigen stijl en zijn eigen proces. Als deelnemer heb je je over te geven en dat is voor mij nogal eens de uitdaging. Dit keer werd ik stevig gepakt in de opdracht die heel onverwacht kwam: "Creër je godsbeeld op dit moment". Het werd een scheuren en frommelen met grauw papier, een kladden met verf en kleuren. Het werd een verscheurd beeld. iets wat verloren ging en uiteenvalt. Eén groot vraagteken. Tegelijk evolueerde het doorheen de dagen en kreeg mijn godsbeeld onverwacht een menselijk lijkende gedaante en een kleurrijk hart. Het viel regelmatig uit elkaar en moest opnieuw bijeengeraakt worden. Verrassend genoeg kreeg ik gedurende deze dagen net daar vrede mee: dat G'D telkens uiteen mag vallen en onaf mag blijven en telkens opnieuw bijeengeraapt mag worden zolang ik de mens in nood maar als toegangspoort kan zien... Zo mooi. ( Jes) |
De dieren en de arkHier ontdek ik de verbindende spin opnieuw .
|
Was wuppert da in Wupperthal?
Die grappige sketch van Toon Hermans ooit. Dat was de enige connectie die ik meteen kon leggen met de stad waar we naartoe trokken voor de eerste Europese Bibliodrama Workshop na de covidjaren. Verder wist ik er niets van af.
Een kleine week later waren we vertrouwd geraakt met de bekende Schwebebahn van Wupperthal, én met de heel beklijvende tentoonstelling Das zerbrechliche Paradies die perfect aansloot bij het thema van de workshop: het verhaal van Noah, en 'transformation'.
Tijdens de vier workshop-sessies speelden wij met het verhaal nà de zondvloed. Allerlei werkvormen passeerden de revue. De verkenning van de relatie tussen mens en dier was bij momenten echt hilarisch maar zo waar. Het creatief uitwerken van ons godsbeeld bleek een serieuze uitdaging, het werd een work-in-progress dat bij sommige deelnemers een serieuze evolutie doormaakte.Het groot spel met erg veel rollen, nà dat Noah en zijn familie de ark verlaten hebben, was voor mij erg verwarrend om twee redenen: iedereen was tegelijk aan het spelen op verschillende plekken, onmogelijk te volgen dus. Bovendien werd ik in mijn rol van de zee die komt en gaat en niet anders kan dan af en toe stormen, niet gezien, niet gehoord, zelfs genegeerd en afgewezen. De mensen - in dit spel - hadden blijkbaar erg weinig geleerd van de zondvloed, en leken helemaal geen last te hebben van alle rommel en dood en vernieling die deze achtergelaten had. Maar als je rondom je kijkt in de wereld vandaag, klopt dat misschien ook wel in de realiteit?!
Onze twee workshopbegeleiders, Maria-Iona en Emese, hebben dat goed gedaan, ondanks hun relatieve onervarenheid. De diversiteit van de deelnemers in onze groep maakte deze dagen extra boeiend: de Poolse jonge zusters in blauw habijt die er helemaal in doken, de vele nationaliteiten bij elkaar... Ondanks de ergernis bij momenten wanneer mensen zich niet hielden aan het Engels als common language, was deze editie vooral ook een fijn weerzien van al die bibliodramavrienden die we zolang moesten missen. Anne
Een kleine week later waren we vertrouwd geraakt met de bekende Schwebebahn van Wupperthal, én met de heel beklijvende tentoonstelling Das zerbrechliche Paradies die perfect aansloot bij het thema van de workshop: het verhaal van Noah, en 'transformation'.
Tijdens de vier workshop-sessies speelden wij met het verhaal nà de zondvloed. Allerlei werkvormen passeerden de revue. De verkenning van de relatie tussen mens en dier was bij momenten echt hilarisch maar zo waar. Het creatief uitwerken van ons godsbeeld bleek een serieuze uitdaging, het werd een work-in-progress dat bij sommige deelnemers een serieuze evolutie doormaakte.Het groot spel met erg veel rollen, nà dat Noah en zijn familie de ark verlaten hebben, was voor mij erg verwarrend om twee redenen: iedereen was tegelijk aan het spelen op verschillende plekken, onmogelijk te volgen dus. Bovendien werd ik in mijn rol van de zee die komt en gaat en niet anders kan dan af en toe stormen, niet gezien, niet gehoord, zelfs genegeerd en afgewezen. De mensen - in dit spel - hadden blijkbaar erg weinig geleerd van de zondvloed, en leken helemaal geen last te hebben van alle rommel en dood en vernieling die deze achtergelaten had. Maar als je rondom je kijkt in de wereld vandaag, klopt dat misschien ook wel in de realiteit?!
Onze twee workshopbegeleiders, Maria-Iona en Emese, hebben dat goed gedaan, ondanks hun relatieve onervarenheid. De diversiteit van de deelnemers in onze groep maakte deze dagen extra boeiend: de Poolse jonge zusters in blauw habijt die er helemaal in doken, de vele nationaliteiten bij elkaar... Ondanks de ergernis bij momenten wanneer mensen zich niet hielden aan het Engels als common language, was deze editie vooral ook een fijn weerzien van al die bibliodramavrienden die we zolang moesten missen. Anne
Findhorn, Forres, 2019, Schotland
De Europese bibliodrama-conferentie was deze keer te gast in de Findhorn community in Schotland: een levendige internationale gemeenschap die iets wil betekenen in de vorming van het menselijk bewustzijn.
Hoe kunnen we meer duurzaam omgaan met onze planeet, en welke innerlijke kracht en overtuiging is daarvoor nodig. Findhorn Foundation wil mensen begeleiden in hun zoektocht naar zin en betekenis: intergenerationeel, intercultureel, interlevensbeschouwelijk. De ideale, inspirerende plek dus om te werken rond " Every creature , every plant, every rock and grain of sand": het thema van de conferentie.
In deze gemeenschap even mogen meeleven was op zich al een bijzondere ervaring: eerst wat bevreemdend, maar
meer en meer kon ik de waarde zien van een aantal gebruiken en afspraken daar. Tegelijk zorgden contacten met 'bewoners' en ex-bewoners ervoor dat ik mij een realistisch, kritisch beeld kon vormen van deze idealistische samenleving waar ook niet alles van een leien dakje loopt.
Mooi om te kunnen zeggen 'interessant', zonder al te snel in het oordeel te vervallen. Vaak moet je iets eerst echt van binnenuit verkennen en mee beleven om er dan pas een mening over te vormen die gegrond is.
Ik maakte deel uit van de werkgroep die duidelijk interlevensbeschouwelijk zou werken, alleen al door het feit dat het begeleidersduo twee verschillende nationaliteiten én twee verschillende religieuze achtergronden had.
In 4 lange werksessies met heel diverse werkvormen kropen we letterlijk en figuurlijk in de personages uit diverse verhalen: drie gedichten van diverse oorsprong, een verhaal uit de Baghavad Gita, een stukje uit de Handelingen der apostelen over Paulus op bezoek in Athene, en een heus Keltisch scheppingsverhaal.
De meeste waren mij totaal niet bekend: een nieuwe wereld ging open dus! Het verraste mij dat deze erg verschillende verhalen tot een boeiend geheel verwerkt konden worden door de begeleiders: eerst had ik niet door waar het naartoe ging, maar al snel werd de knap gevonden lijn duidelijk die door alle werkwinkels heen liep.
We experimenteerden met klanken, met beweging op muziek uit verschillende culturen. De verkenning van de personages in rollenspel werd nadien creatief verwerkt met allerlei materialen. Het bekijken van de resultaten, het duiden van de betekenis zorgde voor nog wat extra-verdieping.
Ik vond de aanloop in de eerste sessies wat traag, maar de gedurfde, originele keuzes wat werkvormen betreft maakte veel goed: ze dagen uit om zelf ook vindingrijk te zijn, en buiten de lijntjes te durven kleuren van wat strikt genomen
bibliodrama is.
Telkens ook weer een uitdaging om in het Engels te zoeken naar de juiste woorden om je beleving te uiten.
Bijzonder verrijkend ook tegelijk om elke deelnemers in zijn eigen taal te horen spreken over wat hen ten diepste raakt en inspireert.
Jammer wel dat er in de community niet echt een ruimte voorzien was waar we 's avonds na de activiteiten met de grote groep samen konden napraten en uitwisselen. Dat gebeurde sowieso wel tijdens de gezamenlijke maaltijden. Doordat we in kleine wooneenheden logeerden met deelnemers die tot een andere werkgroep behoorden dan de mijne, was er bij het ontbijt en 's avonds wel tijd om in kleiner gezelschap van gedachten te wisselen en ervaringen te delen. ( Anne)
Hoe kunnen we meer duurzaam omgaan met onze planeet, en welke innerlijke kracht en overtuiging is daarvoor nodig. Findhorn Foundation wil mensen begeleiden in hun zoektocht naar zin en betekenis: intergenerationeel, intercultureel, interlevensbeschouwelijk. De ideale, inspirerende plek dus om te werken rond " Every creature , every plant, every rock and grain of sand": het thema van de conferentie.
In deze gemeenschap even mogen meeleven was op zich al een bijzondere ervaring: eerst wat bevreemdend, maar
meer en meer kon ik de waarde zien van een aantal gebruiken en afspraken daar. Tegelijk zorgden contacten met 'bewoners' en ex-bewoners ervoor dat ik mij een realistisch, kritisch beeld kon vormen van deze idealistische samenleving waar ook niet alles van een leien dakje loopt.
Mooi om te kunnen zeggen 'interessant', zonder al te snel in het oordeel te vervallen. Vaak moet je iets eerst echt van binnenuit verkennen en mee beleven om er dan pas een mening over te vormen die gegrond is.
Ik maakte deel uit van de werkgroep die duidelijk interlevensbeschouwelijk zou werken, alleen al door het feit dat het begeleidersduo twee verschillende nationaliteiten én twee verschillende religieuze achtergronden had.
In 4 lange werksessies met heel diverse werkvormen kropen we letterlijk en figuurlijk in de personages uit diverse verhalen: drie gedichten van diverse oorsprong, een verhaal uit de Baghavad Gita, een stukje uit de Handelingen der apostelen over Paulus op bezoek in Athene, en een heus Keltisch scheppingsverhaal.
De meeste waren mij totaal niet bekend: een nieuwe wereld ging open dus! Het verraste mij dat deze erg verschillende verhalen tot een boeiend geheel verwerkt konden worden door de begeleiders: eerst had ik niet door waar het naartoe ging, maar al snel werd de knap gevonden lijn duidelijk die door alle werkwinkels heen liep.
We experimenteerden met klanken, met beweging op muziek uit verschillende culturen. De verkenning van de personages in rollenspel werd nadien creatief verwerkt met allerlei materialen. Het bekijken van de resultaten, het duiden van de betekenis zorgde voor nog wat extra-verdieping.
Ik vond de aanloop in de eerste sessies wat traag, maar de gedurfde, originele keuzes wat werkvormen betreft maakte veel goed: ze dagen uit om zelf ook vindingrijk te zijn, en buiten de lijntjes te durven kleuren van wat strikt genomen
bibliodrama is.
Telkens ook weer een uitdaging om in het Engels te zoeken naar de juiste woorden om je beleving te uiten.
Bijzonder verrijkend ook tegelijk om elke deelnemers in zijn eigen taal te horen spreken over wat hen ten diepste raakt en inspireert.
Jammer wel dat er in de community niet echt een ruimte voorzien was waar we 's avonds na de activiteiten met de grote groep samen konden napraten en uitwisselen. Dat gebeurde sowieso wel tijdens de gezamenlijke maaltijden. Doordat we in kleine wooneenheden logeerden met deelnemers die tot een andere werkgroep behoorden dan de mijne, was er bij het ontbijt en 's avonds wel tijd om in kleiner gezelschap van gedachten te wisselen en ervaringen te delen. ( Anne)
Batschunz, 2018, Oostenrijk
Voor de Bibliodrama Conferentie editie 2018 waren we te gast met een 60 tal mensen in het Oostenrijkse Batschuns. De Zwitserse en Oostenrijkse bibliodrama mensen zorgden voor een intense en onvergetelijke vierdaagse in een prachtig opleidingscentrum met zicht op de bergen en de vallei van Bregenz.
The soil of our hope zochten we in de tekst van Jesaja 40, 21
For some impressions see the pictures and this little film.
The soil of our hope zochten we in de tekst van Jesaja 40, 21
For some impressions see the pictures and this little film.
Torhout, 2017, België: zie eigen pagina voor foto's, getuigenissen en inhoud
Cluj, 2016, Roemenië
Een terugblik met sfeerbeelden van de 12de Europese Bibliodrama Conferentie ( Cluj Napoca, Roemenië, 24-28 augustus 2016
Jullie zijn
het zout van de aarde
het licht van de wereld...
Met 45 deelnemers uit 11 landen in 3 groepen ( 1 Hongaarse, 1 gemengd Engels-Hongaars, 1 Engelse) en 4 workshops van 3 uur verkenden we de tekst.
We speelden en worstelden, dansten en tekenden. We waren licht en speelden zout. We proefden licht en dompelden onszelf en elkaar onder in het rijke gamma van werkvormen die allemaal biblio-drama ademen...
Een stadsbezoek, bezinningsmomenten en samen vieren, het afdalen in een zoutmijn,
samen vergaderen, afspraken maken, methodes vergelijken
en heerlijk samen lachen en ontspannen
maken het prentje compleet.
We kunnen slechts wat Foto's tonen om iets te laten voelen...
Foto's en een korte samenvatting vertaald uit het Duits door Tineke Boekenstijn
terugblik_op_internationaal_congres.docx
Vilnius, 2015, Litouwen
in Vilnius mochten Jes samen met Burkhart, een Duitse collega, een workshop verzorgen. Een interview op de Litouwse radio Maria was er ook bij. Met meer dan 50 deelnemers uit 12 verschillende landen was het een fijn weerzien met oude bekenden en een zalige kennismaking met nieuwe bibliodrama-"friends".
Jesaja 55 leverde het thema: "An everlasting sign that can never be cut off".
Door de historische achtergrond van de omgeving kwam de tekst op een heel onverwachte manier tot leven. Op de slotvergadering kregen we de vraag of wij het zagen zitten om in 2017 in België de conferentie te organiseren. We zeiden volmondig "ja". Zo moeilijk kan dat toch niet zijn.
Jesaja 55 leverde het thema: "An everlasting sign that can never be cut off".
Door de historische achtergrond van de omgeving kwam de tekst op een heel onverwachte manier tot leven. Op de slotvergadering kregen we de vraag of wij het zagen zitten om in 2017 in België de conferentie te organiseren. We zeiden volmondig "ja". Zo moeilijk kan dat toch niet zijn.
Aland , 2014, Finland
Het thema was " To the uttermost parts of the sea". We werkten met Psalm 139. Het prachtige eilend in het midden tussen Zweden en Finland was een heel inspirerende plek om nieuwe bibliodrama methodieken te ontdekken. Het was onze eerste kennismaking met het Euopese Bibliodrama Netwerk. We voelden ons bevoorrecht en onze bibliodrama liefde kreeg een echte boost. Een uitnodiging om deel te nemen aan de Deutsche Bibliodramatag en om een werkwinkel te verzorgen op de Kirchentag in Stuttgart in mei 2015.
