Voor Europees Bibliodrama nieuws
|
|
Historisch is er altijd een wisselwerking geweest
op gebied van bibliodrama tussen Nederland en Vlaanderen.
Onze Vlaamse pioniers gingen hun mosterd halen in trainingen in Nederland.
Eens ze in Vlaanderen eigen opleidingen ingericht hebben,
kwamen mensen uit Nederland zich in Vlaanderen inspireren.
Het is dan ook een mooi gegeven dat de verschillende bibliodrama scholen
elkaar af en toe op eigen en gezamelijke initiatieven ontmoeten.
Twee België-Nederland ontmoetingsdagen mogen hieronder vertellen.
op gebied van bibliodrama tussen Nederland en Vlaanderen.
Onze Vlaamse pioniers gingen hun mosterd halen in trainingen in Nederland.
Eens ze in Vlaanderen eigen opleidingen ingericht hebben,
kwamen mensen uit Nederland zich in Vlaanderen inspireren.
Het is dan ook een mooi gegeven dat de verschillende bibliodrama scholen
elkaar af en toe op eigen en gezamelijke initiatieven ontmoeten.
Twee België-Nederland ontmoetingsdagen mogen hieronder vertellen.
Een artikel met de bondige geschiedenis lees je hier.
EERSTE BELGIË-NEDERLAND BIBLIODRAMA DAG
Op een onverwachte plek op 19 november 2016
Bijbelverhalen met lijf en leden
|
Enkele getuigenissen |
|
Op 19 november jl. ontmoetten Vlaamse en Nederlandse bibliodrama begeleiders elkaar in Arendonk. Het initiatief ging uit van de Vlaamse vereniging Het Leerke en het Nederlands Centrum voor Bibliodrama. Met 25 deelnemers van Groningen tot Harelbeke die hun vorming genoten van de 80-er jaren tot zelfs iemand die aspirant is, was de diversiteit alvast verzekerd.
Plaats van ontmoeting: een groot gebouw op een Belgisch industrieterrein. We beklimmen de trappen omhoog – en rusten tussendoor uit. Op de gaanderijen wordt ons een blik geboden op wat dit bedrijf tot stand heeft gebracht: indrukwekkende constructies van staal overal ter wereld. Van het Atomium tot aan het PSV-stadion en de Kuip, van brouwerij tot stationshal: staaltjes van vakmanschap en meesterschap. Dit is de omgeving waar wijzelf als deelnemers genieten van vakvrouwschap en meesterschap. In vreemd gezelschap ben je geneigd om eerst de bekenden te zoeken. Lekker veilig. Maar hier gaat het merkwaardig genoeg anders. Hier zoeken de vreemdelingen elkaar op, nieuwsgierig naar elkaar en worden zo snel bekenden die praten alsof ze elkaar al jaren kenden. Waar de openingsbel vaak een bevrijding is van het ongemak, is het nu een hinderlijke onderbreking van gesprek. Maar Cocky begint voortvarend haar verhaal en betrekt ons bij het hier en nu: “Er was eens …..” En zo begint het verhaal: van een tijdslijn met een enkeling die ooit gegrepen werd, tot het heden waar een enorme groep enthousiaste begeleiders staat te trappelen om weer ánderen aan te steken. Tussendoor werd ons een geweldige lunch voorgeschoteld met locale producten. En aan het einde sloten we af met de dans om lichtvoetig verder te gaan. Een fenomenale afsluiting. Zo gingen wij huiswaarts, aangeraakt door het vuur, vervuld van inspiratie en geprikkeld door nieuwe spelmethodieken. Was er dan helemaal niets te klagen? Jawel, er was één groot probleem: de dag was veel te kort! Gelukkig wordt daar wat aan gedaan: in de zomer van 2017 is er een conferentie waar we maar liefst 5 (vijf!) hele dagen lekker kunnen spelen, praten, en nog een spade dieper kunnen graven in Europees verband. In sprookjes is er vaak een onderscheid tussen goed en kwaad, tussen betrouwbare mensen en slechteriken. Maar ons bibliodramasprookje wijkt hiervan af: wij kijken terug naar deze dag en zeiden tegen elkaar: “en zie, het was goed, zeer goed.” 
Voor een eerste impressie en enkele foto's kan je op ons blogje terecht. Blog Trapleerkes
Voor een inkijk in de werkvormen van het citatenspel en de poppenkast kan je het bijgaande artikel lezen. handpoppenkast._lichtverhalen..docx Bij het handpoppenspel met lichtwoorden:
Gegeven: 3 teksten over donker en licht uit 3 verschillende levensbeschouwingen Gevraagd: Maak er een woordenloos poppenspel van. Toegestane hulpmiddelen: Een doek om achter te spelen. Je handen. Eén lichtje. Resultaat: Wonderlijk woordenloos handenspel. Verrassend simpel maar super-geconcentreerd werken met en kijken naar dat kleine stukje van je lijf: je handen… Vuisten, vingers, handpalmen… Slaan, boksen, fladderen, wriemelen, draaien, spelen… Verstarren, dichtklappen, of juist opengaan, ontvangen, geven… En daar één lichtje bij dat uitlicht, bijlicht, lichter maakt, soms ondergaat maar altijd weer opstaat… En dan: vertalen wat handen je vertellen, wat ze jou laten zien en inzien, wat ze je laten beleven en wat ze je zo over leven vertellen… Woordenloos wonderlijk levensspel! |
Bij het groepsgericht spel volgens de ADN methode in groep A ( Andries ) Spel met Exodus 32 .
“ Aäron stond daar, luisterde, voelde, dacht… Mozes was al een tijd vertrokken, de berg op, bij de Ene, bij God zelf, op bezoek. En hij bleef maar weg…Intussen waren de mensen - het volk, zo worden ze genoemd, als een grote grijze, onwetende massa- aan het wachten… Wachten, nog maar eens. Geduld moeten ze hebben, dat krijgen ze zo vaak van hoger hand te horen. Het gaat allemaal goed komen, wordt hen gezegd… Maar de zekerheden, zekerheden van ellende, maar zekerheden, liggen achter hen en ze dolen nu in de woestijn onder de hoede van Mozes die hun verbinding is met de Ene… En nu is Mozes weg, de berg op, in de mist verdwenen en nu????? Aaron zelf is gespleten. Enerzijds wil hij er alles aan doen om het geduld aan te moedigen, om trouw te blijven aan Mozes en de Ene waar hij over getuigde, anderzijds ziet hij de nood, de angst, de twijfel van de mensen…. Wat kan hij doen? Wat moet hij doen? Als dan ergens vandaan het voorstel komt om de mensen te vragen hun goud, hun kostbaarheden te gebruiken om daarvan een kalf te maken, een beeld dat hen doet denken aan hun God, dan zwicht hij hiervoor… Dat is wat de mensen nodig hebben: iets tastbaars, iets toegankelijk, iets begrijpelijk… Hij weet wel dat dat God niet is. Hij weet wel dat God groter is… Natuurlijk, dit is maar een “kalfje”, iets dat doet denken aan de Ene, de Alef, de Stier… In de gedachte van Aaron kijk je ook dwars door dat van gouden ringen gemaakte kalf heen… ( als je de zoon ziet, zie je de vader???) Er zit iets onschuldigs in … Wanneer hij het volk ziet feesten en spelen, even alle zorgen ziet vergeten, begrijpt hij dat ze zo iets nodig hebben. Even de zorgen aan de kant, even het leven vieren… Maar als hij dan Mozes hoort en God. Hoe boosheid daar klinkt op de berg om het volk dat niet wil luisteren, boosheid en razernij bijna en vooral heel veel onbegrip… Is dat een God die om zijn mensen geeft? Is dat de Ene die er is? Wat baat het als de mensen niet voelen, niet merken? Het is zo van boven naar beneden: WIJ hierboven weten, wat beneden te doen heeft. Aaron die het anders zo goed kan uitleggen, weet het niet meer… “Even” wordt heel anders beleefd als Je Naam de Eeuwige is. Aaron voelt vooral verbondenheid met de mensen… Hij wil hen niet in de steek laten…” Er zijn voor, bij, tussen, met hen…” Gelukkig hoort hij dan dat ook zijn broer het voor de mensen opneemt. God begint te stamelen en vraagt aarzelend hoe hij het anders moet aanpakken… Vinden ze elkaar misschien toch nog terug? Bij het groepsgericht drama volgens de ADN-methode Groep C ( Clara) God zit boven op de berg en hoort het populistisch gewauwel dat opstijgt uit de vlakte. De hang van het volk naar vroegere veiligheid, naar eigen brood en eigen spelen en naar leiders die de vertrouwde godjes met bladgoud bekleden. De kleine mens levert er z’n eigen centen en waarden bij in. Wat hen mooi maakt wordt opgeëist en afgegeven. Ze gaan voor macht als geld en stierengeweld, voor eigen koeien. In elk groepje staat wel een leider op te springen. En God zucht, en is stil. Consternatie, verlamd, ontzet en vooral stil. Dit had hij niet zien aankomen… hij is ontdaan, ontdaan van… Het is heel stil geworden op de berg. De drive van het voorttrekkende volk daar beneden is overgegaan in gejoel van wij en zij. De inspiratievolle winden op de berg hebben zich evenzeer neergelegd,zij uit onvermogen. Alleen een stille zucht ontsnapt met wat nageblaas uit de mond van God. Komt er nog beweging, wie zal hieruit opstaan en gaan. God heeft geen zuchtje kracht, legt zich berustend lijkt het achteruit, met z’n rug tegen de berg en blaast zuchtend adem uit. Z’n laatste adem? Zo lijkt het wel. Zonder spirit, zonder drive. Een vrouw, zet een stap opzij. Een kleine distantie, een licht gesnuif van verontwaardiging, nog zonder veel geluid. Maar wel een stap opzij. De stap van een vrouw. Van iemand die niet inlevert, die geen stem geeft aan mannenmacht en aan stierengeweld geen goud. Zij zet een stap opzij, weg van het blinkend beeld. Een stap naar een open einder… Er wordt nog een stap gezet... Er is een vrouw, die volgt met nog een stap opzij, en nog een stap, een stap vooruit. Ze scheuren zich los, los van het stilvallen en het terugzakken en los van het joelend gejuich om het vermeende goud, de ingeleverd waarden. Ze stappen weg, met nog een vrouw, die vrouwen, nu al met drie. Ze gaan met God zeggen ze… Gaan met God? God ligt boven op de berg achteruit geleund met z’n rug tegen een rots. Het is er stil op de berg, doodstil. Geen leven te bespeuren. Of toch. Een oor dat zich even plooit, een oog dat zich opent op beweging in het dal. Was dat daar geen stap opzij. Een vrouw zet recht, richt zich op en zet een stap opzij, met nog een vrouw opzij, en nog één opzij, een ‘zij’spoor wordt het, geen man te zien. Maar boven op de berg is het gezien, ook daar komt beweging, nog geen drive, nog geen spirit… Ga dan toch, murmelt het ergens, ik sluit me wel bij jullie aan, ik sluit de rij. Als ik tenminste van m’n berg geraak, zucht hij in stilte en zoekt z’n stok. Het restje herdersstaf van vroeger dat hem nu de berg af helpt. Mankend, met pijn in de heup, sukkelt hij, nog in stilte en met eigen zwijgen omgeven, het ‘zij’spoor op. Ga maar, ik kom wel… al is het traagjes en al is het achterop. |
Een lichtende zinsnede
Verspreid over de ruimte wachten zinnen - citaten uit de Bijbel en andere wijze boeken - op mensen die geraakt worden door een woord, een ritme, een dieperliggende inhoud. Rode draad in de zinnen: licht.
We worden uitgenodigd er één zinsnede uit te kiezen en voor onszelf stil te staan bij wat deze zin oproept aan ervaringen, gedachten, beelden.
Per twee gaan we vervolgens aan de slag. We vertellen elkaar over de gekozen zin en onze associaties daarbij. We zoeken naar een manier om de citaten zichtbaar te maken in een kort toonmoment.
Met niet meer dan wat doeken en een zelfgekozen kaarsje/lichtje als decor verschijnen wat later inspirerende verbeeldingen van zinnen vol licht.
We laten ze een voor een tot ons komen en vertellen elkaar daarna wat we zagen en beleefden.
Merkwaardig hoe een zin een wereld kan opentrekken.
We worden uitgenodigd er één zinsnede uit te kiezen en voor onszelf stil te staan bij wat deze zin oproept aan ervaringen, gedachten, beelden.
Per twee gaan we vervolgens aan de slag. We vertellen elkaar over de gekozen zin en onze associaties daarbij. We zoeken naar een manier om de citaten zichtbaar te maken in een kort toonmoment.
Met niet meer dan wat doeken en een zelfgekozen kaarsje/lichtje als decor verschijnen wat later inspirerende verbeeldingen van zinnen vol licht.
We laten ze een voor een tot ons komen en vertellen elkaar daarna wat we zagen en beleefden.
Merkwaardig hoe een zin een wereld kan opentrekken.
Een tweede België-Nederlanddag
2 juni 2018 Eindhoven
In de Oud-Katholieke kerk van Eindhoven vonden voor een tweede keer bibliodramalovers uit Nederland en België elkaar
voor een dagje samen spelen en uitwisselen.
In de ochtend namen Anne en Jes de deelnemers mee
in een mengeling van Vlaamse en Europees geïnspireerde werkvormen doorheen het verhaal van de wijze en dwaze meisjes.
Van vonken en vuur, naar olie die op raakt
tot een oog in oog gesprek met de bruidegom.
Het leverde nieuwe inzichten en verrijkende belevingen.
In de namiddag verkende de helft van de groep psalm 131 met bibliodans.
Ze dansen té en het effect ervan.
Ze ondervonden troost en bekommernis.
Riëtte begeleidde deze weg.
De andere groep zwierf aan de hand van Bas en Cocky
door het verhaal van de vurige hemelvaart van de profeet Elia.
Beweging in lijf en ziel was hier het resultaat.
Een verhelderende uitleg door Riëtte over bibliodans en bibliodrama
rondde de middag af.
We keerden verwarmd en verlicht naar huis terug
met de belofte elkaar zeker weer te zien op een volgende editie,
dit keer opnieuw in Belgenland.
voor een dagje samen spelen en uitwisselen.
In de ochtend namen Anne en Jes de deelnemers mee
in een mengeling van Vlaamse en Europees geïnspireerde werkvormen doorheen het verhaal van de wijze en dwaze meisjes.
Van vonken en vuur, naar olie die op raakt
tot een oog in oog gesprek met de bruidegom.
Het leverde nieuwe inzichten en verrijkende belevingen.
In de namiddag verkende de helft van de groep psalm 131 met bibliodans.
Ze dansen té en het effect ervan.
Ze ondervonden troost en bekommernis.
Riëtte begeleidde deze weg.
De andere groep zwierf aan de hand van Bas en Cocky
door het verhaal van de vurige hemelvaart van de profeet Elia.
Beweging in lijf en ziel was hier het resultaat.
Een verhelderende uitleg door Riëtte over bibliodans en bibliodrama
rondde de middag af.
We keerden verwarmd en verlicht naar huis terug
met de belofte elkaar zeker weer te zien op een volgende editie,
dit keer opnieuw in Belgenland.