Door oude verhalen dwalen
in de witte ruimte
achter en tussen de letters
doet dingen gebeuren,
brengt voelen, denken en leven in beweging....
Enkele beelden uit de praktijk
in de witte ruimte
achter en tussen de letters
doet dingen gebeuren,
brengt voelen, denken en leven in beweging....
Enkele beelden uit de praktijk
Als alles duister is,
Ontsteek dan een lichtend vuur
dat nooit meer dooft,
Vuur dat nooit meer dooft.
( melodie Dans nos Obscurité)
Ontsteek dan een lichtend vuur
dat nooit meer dooft,
Vuur dat nooit meer dooft.
( melodie Dans nos Obscurité)
NIeuwe vrijwilliger, Els, vertelt over haar ervaringen in haar begeleidingswerk
Op weg naar Kerst met Maria
In Advent kwamen zeven jonge apostolische religieuze zusters, woonachtig in Engeland, samen voor een weekend in Birmingham. Een bont gezelschap van vijf verschillende congregaties en elk een eigen nationaliteit: Brits, Duits, Keniaans, Indonesisch, Nieuw Zeelands, Roemeens en ikzelf uit België. Ten gevolge van de pandemie hadden we mekeer al lang niet meer gezien en sommigen hadden elkaar zelfs nog nooit ontmoet. Ik stelde voor bibliodrama in te weven als een weg voor ontmoeting en verdieping. Omdat het Advent was, koos ik Maria als leidraad met twee workshops: de Annunciatie op zaterdag en het Magnificat op zondag. De workshops stonden op zichzelf, maar waren toch met elkaar verbonden ondat ze chronologisch op elkaar volgen in de bijbel en natuurlijk telkens is Maria de centrale figuur.
Niemand van de zusters had reeds ervaring met Bibliodrama al hadden sommigen er wel van gehoord, dus ik begon met een woordje uitleg.
Met de leerlingen op school programeerde ik een aangepaste versie.
Lees hier de rest van het verhaal.
In Advent kwamen zeven jonge apostolische religieuze zusters, woonachtig in Engeland, samen voor een weekend in Birmingham. Een bont gezelschap van vijf verschillende congregaties en elk een eigen nationaliteit: Brits, Duits, Keniaans, Indonesisch, Nieuw Zeelands, Roemeens en ikzelf uit België. Ten gevolge van de pandemie hadden we mekeer al lang niet meer gezien en sommigen hadden elkaar zelfs nog nooit ontmoet. Ik stelde voor bibliodrama in te weven als een weg voor ontmoeting en verdieping. Omdat het Advent was, koos ik Maria als leidraad met twee workshops: de Annunciatie op zaterdag en het Magnificat op zondag. De workshops stonden op zichzelf, maar waren toch met elkaar verbonden ondat ze chronologisch op elkaar volgen in de bijbel en natuurlijk telkens is Maria de centrale figuur.
Niemand van de zusters had reeds ervaring met Bibliodrama al hadden sommigen er wel van gehoord, dus ik begon met een woordje uitleg.
Met de leerlingen op school programeerde ik een aangepaste versie.
Lees hier de rest van het verhaal.
Online Bibliodrama of Internet Bibliodrama: een Europees experiment.
Lees hier een getuigenis van Anne en ontdek hoe het gaat.
Een intense 4-daagse basisopleiding met het accent op "beleven". April 2018
Psalm 136 : klik hier voor een ervaring 3 keer anders
Hoe een fles met zand een uitnodiging werd
Op het bibliodrama weekend van januari 2019 vulden we een fles met het gekleurde zand van onze emoties.
Bij de afronding werd het idee gelanceerd om elkaar in de zomer met de fles weer te zien op het strand van Zeeland en om daar het zand met al onze emoties mee te geven aan de stroming van de zee. Op zaterdag 6 juli troffen zes van de acht aanwezigen elkaar op het strand van Koudekerke. We maakten er Warmekerke van door samen gezellig te eten en te drinken, verhalen op te halen, te dromen van de toekomst en op een speelse manier ritueel het zand terug te geven aan de zee. We spraken af dat de fles verder met ons mee zal gaan en dat we dit elk jaar hopen te doen. Een nieuwe traditie van verbondenheid is geboren. Voor meer ga naar Rituelen. |
Met jongeren op plusweekend op zoek naar de parel en de ware vreugde
Een zomerse dag
een school in vakantiesfeer een negentigtal jonge mensen met ondersteuningscrew een grote stille ruimte die even niet meer zo stil is en twee groepjes die ik mag meenemen. De parel van je leven, wat is dat? En alles opgeven? Alles? Gelukkig zijn is zo makkelijk gezegd. Maar lukt dat ooit? Er bleven meer vragen dan antwoorden, maar de groep groeide de verbondenheid werd sterker en de zekerheid dat blijven zoeken én tegelijk genieten van al die kleine parels meer dan de moeite waard is. Ik zag alvast een hele grote parel en echter vreugde in de stille ruimte van het plusserskamp in Haacht. |
Ik ben Jezus op de kast
Inspiratieweekend Postel (2018) Een levend schilderij bij de film: Le tout nouveau testament Ik ben Jezus. De mensen hebben van mij een beeld gemaakt waarin ik ben bevroren. Onherkenbaar geworden. Alle vuur en enthousiasme eruit gehaald. Alle rebelsheid, rechtvaardigheidsgevoel en drang om daar iets aan te doen: uitgegomd! Braaf prentje. Versteend beeld. Ik kom alleen weer tot leven als mijn zusje Ea mij aanraakt met haar ogen, als ik in haar ogen diezelfde lichtjes zie die in de mijne nu zijn gedoofd. Dan ontdooi ik… God wordt... God, vertrager… Die mij trage vragen stelt en laat stellen. Mij uitnodigt tot geen snelle antwoorden. Die zo laat merken dat achter elke dichte deur er weer een andere zich opent. Die ramen opengooit zo haast onzichtbaar lucht en leven binnenstebuiten laat mij altijd weer ontdooit niet langer verstarde maar open ogen geeft… Een pinksterverhaal ( ervaringen met mensen op de dag van schoolpastoraal Sint- Baafshuis Gent Mei 2018)
In de bovenkamer zitten de leerlingen samen. Buiten wordt Pinksteren gevierd, maar zij zijn er niet klaar voor. Het verdriet en gemis is te groot. Zeker nu Jezus echt afscheid van hen nam daar in de mist, boven op de berg. En dan gebeurt er iets: wind, stof dat opvliegt, gedruis en ze voelden vuur dat zich verdeelde over hen... Enkele uitspraken van toen mensen, in hun rol van leerling, de veilige kamer verlieten: - Als je vast zit in je verdriet, als je het gevoel hebt dat de wereld te snel gaat, dat je niet kan volgen... Als dan een wildvreemde op je af komt , je verdriet niet wegsust en je zegt: " Het is ok, maar ga toch maar mee naar buiten." Dat veranderde iets in me. Ik leg wel mijn mantel van apostel af. Daar ben ik nog niet aan toe, maar buiten komen doet me goed. ik krijg weer wat adem." - Een andere apostel: staat te kijken en zegt: " Ik zie daar mensen doen zoals Jezus. Ze delen brood. Ik denk dat ik daar naartoe gaan. Ik heb wel honger én ik denk, voel dat Hij daar ook is;" - " Iemand vroeg mij: Ben jij ook niet één van die leerlingen van Jezus? En ik heb geantwoord: Ja, en als je wil, vertel ik je over Hem. We hebben dadelijk afgesproken," zegt een volgende. - En Petrus zou het willen uitroepen en doet het ook: “ We willen niet langer zwijgen, we willen vertellen, en delen wat we hebben meegemaakt met Jezus. Mag ik jullie uitnodigen om rond te kijken naar de mensen met een vlammetje hier. Spreek hen aan, vraag, en luister. Ik ben zeker dat het iets met je zal doen”. - - - Iemand in een andere groep bracht de medespelers tot ontroering toen die in de rol van Petrus zei: “ Hier is iets gebeurd. Ik weet niet echt wat en ik kan het niet uitleggen. Maar ik voel, ja , echt, dat Hij hier weer is. Op de één of andere manier.” En het was echter dan echt. |
Wat is jouw muziekje?
Inspiratieweekend Postel Bibliodrama spelen houdt niet op bij het moment zelf waarop je speelt in een groep. Je neemt onbewust iets mee van het spel en je ervaringen in je lijf en ziel. In de dagen (maanden, jaren) erna plopt er dan onverwachts vaak iets op, wat je doet denken aan eerdere spel-ervaringen. In ons spelweekend in de abdij van Postel keken we naar een film “Le tout nouveau testament” van Jaco van Dormael. Onze Gods- en mensbeelden werden door de personages op de korrel genomen - en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Éen van de meest indrukwekkende zinnetjes die bleef hangen was “Ieder mens heeft zijn eigen hart-muziekje”. Een paar dagen later danste ik in een groep bij Riette Beurmanjer op donderdagochtend over … Godsbeelden. Welke beelden hadden wij, hoe vormden die ons, en hoe vormden wij die beelden? Toen kwam dat zinnetje weer boven drijven …. In dans, in beweging werden beelden zichtbaar en voelbaar gemaakt. We dansten alleen en samen, we stootten elkaar af en kwamen naar elkaar toe. We inspireerden elkaar en bevroegen elkaar in beweging en op papier, in woorden en in tekeningen. Ik ben benieuwd waar de hart-muziek nog meer gaat stromen . ( Tineke) |