Je kent het vast: het verhaal van de toren van Babel. 
Het is voor velen zo overbekend dat je iets hebt van "ja,ja" en wat ergernis ook want het weerspiegelt toch gewoon de realiteit, de verstrooide mensen die elkaar niet verstaan...
En als je hier dan leest dat de Ene het zo gewild heeft, wat kunnen we daar dan mee? 
Er lag dus wel wat op de plank toen uitgerekend dit verhaal de spelruimte werd voor het bibliodrama in ons maandelijkse speelgroepje in Eindhoven. De opkomst was heel beperkt door ziekte en storm en zo, maar we gingen er voor. 
Eerste opdracht: bouw een zo hoog mogelijke toren.  Als je die opdracht aan twee teams geeft, wordt het meteen een wedstrijdje met vernieling als gevolg. Interessant.
Tweede stap: kies een toren uit ( foto)  die je wil verkennen. Welke toren ben je? Een altijd in ontwikkeling zijnde speelse Sagrada Familia, een onrustige heen en weer wippende, versplinterde speigeltoren, een gretig meer willen weten boekentoren, een oude verdedigingstoren die nu verweerd overeind blijft, maar wel uitkijk biedt...
Schuif eens door. Ga eens bij de andere torens op bezoek. Wat voel je nu? Wat zegt die toren je? Wat wil jij zeggen tegen die toren? 
En dan lezen we het verhaal dat iedereen al verwachte. We laten onze vragen opborrelen, zoeken een oneindige rijkdom aan mogelijke rollen en kiezen dan... 
Het gesprek tussen een arbeider, de Ene, de naam en de kloof wordt boeiend en uitdagend. 
Wat blijft hangen? 
- een kloof die steeds dieper wordt en onstabieler en niet toelaat dat met haar gebeurt wat gebeurt
- een Ene die zich afvraagt wat de architecten bezielt. Is gewoon goed genoeg?
- een bouwer die naamloos toch vereerd is te kunnen bijdragen aan iets groot en majestueus. 
- een naam die zoekt te zijn en  toch wat nieuws ontdekt... 
Na het verhaal van Babel, begint de geslachtslijst die zal uitmonden bij Abraham, de aartsvader... De geslachtslijst begint bij , juist ja, Naam" Sem ". 
Zo eindigen we ons spel: welke naam leeft wel voort? En bouw nu samen die naam. 
Er ontstaat een standbeeld in verbondenheid, gegrondvest en in beweging met openheid naar de wereld. Zo mooi.  De Toren van Babel vertaald....
​

Tineke schreef na het bibliodramaweekend in Postel Dezelfde Levensstroom

Ik kreeg deze vragen vandaag verschillende keren. En alle keren deden de mensen die het antwoord hoorden een stap achteruit. Ze waren verrast door mijn enthousiasme dat uit mijn ogen spatte, en mijn fierheid in houding.
O ja: ik heb heel veel plezier gehad en energie opgedaan! En hoewel ik niet eens zoveel ‘gelachen’ heb, heb ik me wel helemaal uitgeleefd in dans, in het spelen, in het begeleiden, in de ontmoetingen met al die anderen. Waar ligt dat aan?
Om te beginnen: het ligt in de kracht van het concept zelf – met een mooie groep vol bezieling je toevertrouwen aan de innerlijke kracht die in verhalen ligt opgeslagen. Altijd weer ervaren dat een verhaal je raakt, dat het aansluit bij je eigen levensverhaal, dat het je een nieuwe weg wijst in vragen die je met je meedraagt.
Het ligt in de kracht van de creativiteit die in elke deelnemer zo puur naar boven komt en ingezet wordt in een gezamenlijke zoektocht naar inspiratie.
Het ligt in de kracht van symbolen en terugkerende rituelen die ons dierbaar zijn geworden.
Je zou wensen dat zoveel meer mensen deelgenoot worden in onze passie voor bibliodrama – dat mooie concept vol verrassingen, grondige voorbereiding, intuïtie en overgave aan het verhaal en aan elkaar.
Onze levens – mijn leven – is er zoveel rijker door geworden.
Wil je meegenomen worden? Het kan: check onze nieuwsbrief! 
Wil je weten wat we allemaal deden, binnenkort lees je reflecties en verslagen op de pagina van ons weekend.