Omdat het zo mooi is. Bron onbekend.
"God woont overal. En zeker op de stoep. Jezus zou er in zijn element zijn. Ik heb nooit goed begrepen waarom er in de kerk een godslampje moet branden als er geconsacreerde hosties in het tabernakel zitten. (Ik besef trouwens meteen dat er in de vorige zin minstens drie woorden zitten die mijn kleinzoon niet zou snappen. Uitstervend jargon?) God is toch overal? Als zo’n lampje ons op zijn aanwezigheid moet wijzen, kunnen we toch om het even waar lampjes ophangen? Misschien is dat nog niet zo’n gek idee. Je zou een ‘lampje van de week’ kunnen instellen, waarbij alle bezoekers van deze website een plek mogen noemen waar ze de afgelopen week op een of andere manier God hebben ervaren. Je zou daar vast een wonderlijke atlas van kunnen samenstellen. Ik nomineer alvast de stoepen rondom Brussel-Zuid. Ik ging met de trein naar een vergadering daar in de buurt en terwijl ik over de stoepen naar mijn afspraak liep, ontmoette ik mensen van heel divers pluimage. Nette pakken en hoge hakken naast djellaba’s en hoofddoeken. Haastig weggewerkte broodjes naast geurige pita’s. Strakke Belgische winkels naast etalages vol overvloed uit de hele wereld. Doelbewuste mensen naast mensen die dwaalden door hun dag en door hun leven. Min of meer gezond ogende mensen naast mensen met deukjes allerhande. Talen als een feest voor het oor. Op zo’n plek zou ik graag Jezus even zien rondlopen. Volgens mij zou hij echt in zijn element zijn. Hij zou zijn leerlingen wijzen op wat er echt te zien valt, zoals hij dat ook destijds deed: een arm vrouwtje dat een muntje voor de armen gaf, een knappe, jonge vrouw die door iedereen met de vinger werd gewezen en aan wie hij een tweede kans gunde, een uitbuiter in wie hij het beste naar boven haalde en die hij daarvoor zelfs uit een boom haalde. Op de stoepen rond Brussel-Zuid is er evenveel te zien. Evenveel mensen met mooie en minder mooie kantjes, die snakken naar mededogen. Als we hen de kans geven, kunnen we in al die mensen een glimp van God ontdekken. Want God woont overal. En zeker op de stoepen van Brussel-Zuid." Als bibliodrama begeleiders genieten we er steeds van om ook zelf nog eens voluit te spelen. Het is niet alleen een manier om de kracht van bibliodrama persoonlijk te beleven, maar ook elke keer weer een kans om te leren: nieuwe ideetjes, bijsturen van vaardigheden, herinnering aan wat in elk proces onmisbaar is en je toch soms vergeet.
Op het jubileumfeest van onze Nederlandse collega's mochten we ons helemaal onderdompelen. Bas nam ons mee in het verhaal van de wijzen, magiërs, koningen die een ster zagen opgaan... Het verhaal is ons uiteraard heel vertrouwd en toch opende het weer nieuwe betekenissen. Is een ster wel zo hoog aan de hemel? Of is die net herkenbaar in de reflectie in die zeldzame waterplas? In die zandkorrel die net daardoor glinstert in de donkere woestijn? Of in de schittering van die mens die je ontmoet? En als ster hoe doe je dat dan? Op die plekken verschijnen en aanwezig zijn? Welke ster volg je als wijze? Die verre hoge speciale afwijkende ster of de lichtjes en vonken van elke dag? Het doet me denken aan het verhaal van de 4de koning die pas arriveerde in Jeruzalem toen Jezus werd gekruisigd net omdat hij onderweg zoveel mensen had geholpen, zoveel kleine sterren had gezien en beantwoord... |
Auteur
Jes ,Anne en Tineke delen graag kleine stapjes van elke dag om het leven te spelen, te leren en te vieren. Misschien inspireren ze jou. Archieven
November 2024
Categorieën |