Psalm 139 kent haar eigen spel van licht en donker in de vorm van dag en nacht. De nacht kan veilig zijn: het verbergt je geheimen, het geeft je rust om je terug te trekken, het beschermt tegen gevaar van buitenaf. Maar de nacht kent ook de angst en de onzekerheid, en is symbool voor de donkere kanten van het leven. De dag verspreidt licht en warmte, je kunt elkaar zien, maar het maakt ook dingen zichtbaar waarvoor je de ogen misschien liever wilt sluiten.   
In de dans merken we hoelang het duurt  voor de nacht in daglicht verandert. En wanneer verandert de balans tussen licht en donker? De Eeuwige volgt ons overal waar wij gaan, zowel in het donker als in het licht. Ook als wij in het donker verblijven, worden wij gezien: de nacht licht op als de dag

We zijn gewend om onze spieren, botten en gewrichten te sturen: we hebben de regie over onze beweging. Maar wie weet van beperking in beweging merkt, dat het niet vanzelfsprekend is om te gaan waarheen jij wilt. Die ontdekt dat er andere krachten in het spel zijn die je kunnen sturen en leiden. Je wordt omgord en geleid waarheen je niet wilde ….
Wat gebeurt er als je je overgeeft aan een ander die jou in beweging zet? Wat gebeurt er in jou als je merkt dat er krachten zijn die je beïnvloeden en waar je geen grip op hebt?
Het volk Israel merkt dat in de ballingschap de grond onder hun voeten wegzakt. Ze denken dat ze er niets aan kunnen doen, dat er geen hoop is. Tot er een profetie gesproken wordt over krachten die hen zullen bevrijden, over heersers die ‘bewogen worden’ door de Eeuwige.
In de dans zoeken we het verschil tussen bewegen en bewogen worden. De ene muziek zweept je op, de andere doet je verstillen. Wie zelf beweging en ritme bepaalt in de dans lijkt krachtig te zijn. Maar als je samen danst en je wordt (innerlijk) bewogen door je danspartner, ontstaat onverwachts ruimte voor verrassing. Een bijzondere ervaring, die goed doet. Wat beweegt ons, en door wie worden wij bewogen? 

(deel 2) 
Licht en donker – dat is het thema van deze serie. We zoeken teksten op waarin het licht en donker een rol spelen, soms in een verrassende context.
Tijdens hun woestijntocht zag het volk Israel steeds een wolk met hen meegaan als teken van Gods aanwezigheid. Die wolk was licht en donker tegelijk. En als Salomo een tempel bouwt, als huis voor de Eeuwige, vult de lichte glans van een wolk de hele tempel zodat de priesters hun werk niet meer kunnen doen.
De Eeuwige wilde wonen in een donkere wolk, en vervult met haar lichtende majesteit de hele tempel. Hoe kan dat? Is de Eeuwige nu in het donker, of in het licht?   
De muziek daagt ons uit om in de dans de donkere wolk te onderzoeken en te speuren naar het licht dat zoveel kracht in zich bergt dat het huis te klein is. Ieder van ons ervaart deze zoektocht op eigen wijze. Maar allemaal speuren wij iets van de ongrijpbaarheid van het Mysterie. 

​Wij blijven in onze eigen ontwikkeling natuurlijk niet stil zitten. We zoeken steeds nieuwe uitdagingen, zijn nieuwsgierig naar een unieke invalshoek of methodiek die ons kan helpen dichter bij de (bijbel)teksten en bij onze ziel te komen. Zo verrijken we onszelf en ook onze medespelers die we elke maand in Eindhoven ontmoeten.
Tineke besloot zich te oriënteren op bibliodans, mede naar aanleiding van de cirkeldansen op de conferentie in Torhout. Haar ervaringen leest u hieronder. De volgende dagen zullen we stukjes van haar verhaal posten...
 
Bibliodans: de bijbel in beweging brengen
De trein brengt mij naar de studio waar Riëtte Beurmanjer bibliodans geeft. Een mooie ruimte, op de 3e verdieping (traplopen helpt alvast bij de opwarming). Een klein gangetje met mini-keukentje. Een zaal: een klein bankje, wat krukjes, een kop thee. En 4 grote glazen ramen, die samen de hele breedte van de studio in beslag nemen. Ze bieden uitzicht op de achterkant van andere appartementen, op wat stadsgroen, op een paar mooie bomen. Maar wat het belangrijkste is: ze bieden zicht op de lucht, de wolken en het licht!
 
De basis van bibliodans is vaak een bijbeltekst die beelden en emoties in ons wakker roept. Daarna volgt een opdracht om via de muziek ziel en lichaam in beweging te zetten. Zo kun je tot verdieping van geloof en spiritualiteit komen.    
Vrij dansen, zonder choreografie, op muziek die je stuurt en uitdaagt om te bewegen en innerlijk bewogen te worden. Net als in bibliodrama geldt: durf te spelen, durf op je intuitie te vertrouwen. Durf je eigen grenzen te verkennen, en ontdek wat de bijbeltekst je aanreikt.
Wie weet breekt het licht door!

In een groene oase , in een gastvrij huis midden tussen inspirerende kunstwerken mocht ik met 16 andere deelnemers uit Hongarije, Finland, Denemarken, Duitsland, Litouwen en Polen het Bijbelse spel tussen hemel en aarde verkennen via bodywork  en het werken met verf en beeld. 
Met deelnemers en begeleiders uit verschillende bibliodramatradities met minder en meer ervaring op hun palmares werd het een uitdagende vierdaagse. 
Wat is je eigen kleur en welke  vorm krijg je zelf op papier in het licht van Genesis 1? 
Wat is het kader dat daarbij hoort? 
Wandel eens rond met een groot kader en kijk eens door dat venster  naar de wereld. Waar valt je oog op? Wat trekt je aandacht. Maak er een "schilderij " van... In kleine groepjes gaven we in een eenvoudige beweging een antwoord op ieders kunstwerk. Samen maakten we dan een presentatie van ons verhaal over hoe de aarde en de hemel elkaar raken en brachten het voor de hele groep. Bij ons werd het een handenspel van spiegelen en toch een eigen weg gaan... 
Ook de zin uit het Onze Vader " op aarde zoals in de hemel", mocht ons vergezellen.  Het kader dat we eerder ontworpen hadden bleef, maar de uitdaging werd ons voorgeschoteld om nu bij hetzelfde kader een nieuw beeld te maken dat erin past en aansluit bij de bede van het Onze Vader.  
Met de tekst van Apoc 21 en de kunstwerkjes die we de afgelopen dagen gemaakt hadden werden we de wereld in gestuurd. De beeldentuin rond het huis waar we verbleven werd het decor voor kleine taferelen vol hemelse boodschap op een nieuwe aarde... 
Op het kerkhofje van literaire personages ( kunstwerk) zochten wij een plek voor onszelf . Tussen de fictieve grafstenen klonk in onze eigen taal onze droom en hoop op een nieuwe aarde en een nieuwe hemel. Intens uniek bibliodramaspel.  
Ideeën uitwisselen, begeleidingen analyseren en aanvullen, eigen stijlen vergelijken... ook dat waren ingrediënten van deze Advanced European Bibliodrama training. 
En nieuwe en oude mensen ont-moeten, allemaal gebeten door datzelfde bibliodramabeestje: het smaakt naar meer.  In maart zien we elkaar weer in Hongarije. 

Wie ben je in het verhaal van Jezus en de ontmoeting met de vrouw die aan bloedvloeiing leed? De vrouw die al alles geprobeerd had, daar vooral haar vermogen aan was kwijt gespeeld en nog slechter af was?  De bloed dat teken is van leven, maar steeds meer wegvloeide onmachtig om daar zelf iets aan te veranderen? De kwaal die de vrouw overal achtervolgde, als een schaduw... niet weg te jagen... tot "het geloof" ertussen komt.... En dan Jezus nog omringd door leerlingen en nieuwsgierigen... 
En dan gebeurt er wat, snel, onverwacht. Geloof en een aanraking, meer is niet nodig... de kwaal blijft verweesd achter... Waar moet ze heen, tenzij aanleunen bij Jezus die haar aankijkt en accepteert? Zo verandert de kwaal in een zegen, onverwacht en onvoorstelbaar... 
Zou dat kunnen? Eindhoven, 30 oktober.