Hilde en Anne gingen letterlijk en figuurlijk op pad met mensen die in een oncotraject zitten. Loslaten, of meenemen, omkijken of verder gaan is voortdurend deel van hun leven op een heel uitdrukkelijke manier. Wat kan hierin helpend zijn? Wat neem ik mee als krachtbron en wat laat ik achter mij? Heel lijfelijk gingen de deelnemers ook de weg, bouwden ze ruines en gingen zelfs het gevecht aan. Ze keerden anders huiswaarts en hopelijk blijven hun krachtpuntjes nagloeien in hun leven van elke dag. 
Foto's zie je hier. 

Vorige zaterdag mochten we met deelnemers uit alle Vlaamse provincies onze vleugels uitslaan en onze pluimen verdienen dankzij het voorbereidingswerk van Anne Coussement en de enthousiaste begeleiding van Gert Boeckx. We verzamlden een vogelalfabet, herkenden in hun typische eigenschappen een Bijbelfiguur en zongen uit volle borst een inspirerend en eigen gemaakt bijbelvogellied. 
Kraaien hebben voor ons geen verrassingen meer, of toch wel? Wanneer ze het gesprek met God aangaan worden we toch nog verrast. 
En dan blijkt dat is vrijwel elk bekende verhaal uit de bijbel een "vergeten" vogel een hoofdrol speelde. 
Het was verrassend, speels en vrolijk, maar het raakte ook aan ons hart, kietelde vragen wakker en zetten ons aan het denken en voelen. Wat een dag! Tevreden sloegen we na afloop onze vleugels uit en verdwenen we weer naar alle windstreken met ons eigen vogelverhaal en de klanken van ons eigen deuntje. Hopelijk komt er een vervolg op dit avontuur. 
Wil je meer beelden zien en liedjes horen? Klik dan door. 

Voor de Roemeense katholieke tv mocht Els Claessens vertellen over haar roeping en over het sterke impact van bibliodrama hierin. Het is een heel evrhaal maar echt de moeite waard om het te bekijken. We zijn heel blij met haar getuigenis. 
Zie hier het filmpje. 

Zo begint de tekst van Murat, één van de deelnemers aan het Interfaith Bibliodrama weekend in Kortrijk. 30 jaar geleden vertrok hij uit Azerbeidjan op de vlucht voor verdrukking en geweld en de hoop op een vredevolle en betere wereld hield hem op de been. Het weekend dat hij deelde met deelnemers uit Duitsland, Zweden, Vlaanderen, Nederland en Finland betekende voor hem en de andere mensen een eiland van hoop en vrede. Met bibliodrama, zang, dans, creatieve verwerking en poësie verkenden we de dromen uit het verhaal van Jozef uit de Bijbel en Yussuf uit de Koran. We ontdekten hoe dicht ze bij elkaar staan en hoe ze ook ons nog kunnen inspireren. Met gebeden in het Engels en het Arabisch verbonden we ons met elkaar, met de Ene en met de wereld. Er ontstons een eiland van vrede dat nu verspreid wordt door alle 1é de deelnemers... We hopen op méér eilanden als deze. Lees meer op deze pagina. 

In Turku worstelden we met het heden en de toekomst: hoe zuchten en kreunen we met elkaar onder onrecht, onder kwaad dat wij zelf doen en dat ons wordt aangedaan?
Hoe houden we het uit met het Kleine meisje Hoop, met de adem die ons beweegt en in leven houdt?
Voor wie is er eigenlijk toekomst? Wie opent de toekomst?
 
Die vragen droeg ik met mij mee op de reis terug. Met Romeinen 8 kon ik in bibliodrama-opzicht niet zo veel. Maar de vragen waren met weerhaakjes gebleven. Dus ging ik thuis op zoek naar teksten en verhalen die ook de neerslag vormen van ons zuchten en kreunen als mensen.
Zo kwam ik terecht bij het verhaal bij die mensen waarover Matteus schrijft in een gelijkenis. Een bruiloftsfeest waarop je wacht, waar je je op voorbereidt – maar waarvan je niet weet wannéér dat is en met wie je daar zult zijn.
De gelijkenis bracht me overigens niet veel verder: ook hier is de toekomst onzeker, ook hier zijn er mensen die daar geen deel van uitmaken. Ik presenteerde deze gelijkenis als ‘weerbarstige tekst’ om open te breken. Zou het lukken om al spelend een deur te openen?
En ja: er was iemand die zich inleefde in de rol van de deur. Die deur wilde niets liever dan mensen binnen laten die bereid waren om vól te houden en zich vóór te bereiden. Je kon niet zomaar naar binnen. Eerst kon dus alleen de bruidegom en de stadsomroeper naar binnen. Verder bleef het leeg in de zaal. Mensen meldden zich zonder olie, ze riepen en smeekten. Ze kwamen niet binnen.
Toen werd de ommekeer ingezet. Al spelend ging de bruidegom weer naar buiten! En de deur liet hem gaan om te zoeken naar nieuwe feestgangers die de eerste ronde gemist hadden – want wat zou het niet fijn zijn als zoveel mogelijk mensen opgelucht adem kunnen halen, en méé kunnen doen in dat feest van de hoop. 

​In augustus 2023 kwamen we bij elkaar in Turku, de oudste stad van Finland. Het was ooit de hoofdstad maar de geschiedenis besliste anders.
Finland en haar buurlanden delen de geschiedenis, en als je dat niet weet sta je verbaasd over de tweetaligheid van plaatsnamen, de structuur van de Lutherse kerk, de politiek van vandaag en de ruimte die in Finse kunst en cultuur voelbaar en hoorbaar is. De grote lijnen worden ingekleurd, maar de details blijven persoonlijk.
In Helsinki zag ik na de EBW een bijzondere tentoonstelling waar ook hologrammen geprojecteerd werden op allerlei manieren. Dit is er eentje van. En ik vond het kenmerkend voor wat zich in Finland momenteel afspeelt: processen die onder de oppervlakte plaats vinden, en waar je op heel verschillende manieren zicht op krijgt als je eigen positie beweegt.
Is dat ook niet zo in bibliodrama? De tekst lijkt te bestaan uit wat letters op papier, de vertaling kan variëren maar voor de buitenstaander zijn de woorden vast en zeker. Voor wie andere posities durft te verkennen ten opzichte van het verhaal ontdekt onder de oppervlakte een veelvoud van personen, emoties, verhalen, de mix van context in cultuur en ethiek. En daar doorheen het licht van de Liefde.
Hoe kijk jij naar die verhalen die als hologram ons uitnodigen om verder te kijken dan wat met het blote oog zichtbaar is? 

Adem in en uit…
Adem bewust, zonder iets aan je manier van ademen te veranderen.
Concentreer je op het uitademen. Laat los. Geef klank aan dat loslaten.
Concentreer je op het korte moment tussen in- en uitademen,
die kleine pauze, dat moment van omkeren…
Concentreer je op het inademen,
vanuit je buik naar heel je lichaam.
Accepteer… Adem…m te bewerken.
Er is het allereerste inademen, wanneer je geboren wordt,
en er is de laatste adem die je uitblaast wanneer je sterft…
Van God wordt gezegd dat Hij/Zij RUAH is, ADEM. In en uit…
Geen stormwind maar een zacht briesje. In en uit…
Dat Hij/Zij de geest is, de adem die heen en weer beweegt, vooruit en achteruit, in en uit…
JAH- is IN, --WEH is UIT…
JAH-WEH JAH-WEH JAH-WEH…
God’s name on our lips in every breath we take…                
(fragment bodywork EBW Turku groep 3)
​

Het heeft wat tijd gevraagd eer onze ervaringen in de Europese Bibliodrama bijeenkomst in Turku wat geordend werden in een leesbare tekst en eer de foto's geselecteerd waren ter publicatie. We zijn er eigenlijk nog mee bezig.  Maar de eerste oogst is binnen. 
​Nieuwsgierigen kunnen alvast lezen op de EBW pagina. 
Wie nog meer wil weten nodigen we uit op onze Europese uitwisselingszoommeeting op 3 oktober om 20 uur. Een mailtje volstaat om je aan te melden en we bezorgen je de link naar onze zoomroom.

De steun die we mogen ontvangen vanuit de Europese Unie geeft ons vleugels. En wel zo dat we maar liefst drie van onze medewerkers kunnen uitsturen om diverse verdiepende en gespecialiseerde bibliodrama  cursussen te volgen met en bij onze partners uit het European Bibliodrama Network. In een internationale en interfaith omgeving oefenen ze zo niet alleen allerlei bibliodrama werkvormen, maar ze leren ook samenwerken met mensen in een taal, cultuur en religiediverse omgeving. Wat een winst voor Het Leerke en zijn medewerkers. Wat wat zij opsteken komt natuurlijk bij de vaste staf terug. 
​Hun eerste ervaringen zijn al opgetekend en een klein beetje daarvan kan je lezen op deze pagina. 

In deze tijd waarbij we overspoeld worden door zoveel donker nieuws, delen we graag deze hoopgevende video. Ondanks alles mogen we nooit vergeten dat uiteindelijk we allemaal geworteld zijn in ONE LOVE