​/bezinningsdagen.html

Het sneeuwt boven op de berg in Bielefeld rond en op huis Salem waar de Duitse Bibliodramadag doorgaat. De wereld rondom raakt steeds meer bedekt onder een zacht, wit deken. Ondanks de rust die zo neerdaalt over de wereld,  bekruipt ons en zekere onrust : zullen we de berg wel af geraken wanneer we morgen huiswaarts keren?  Maar ach, dat zijn zorgen voor later. We zijn hier en nu. We willen ons verbinden met onze Duitse bibliodramavrienden en Luther die in 2017 volop in de spotlights zal staan omwille van 500 jaar reformatie. Wij, als katholieken, stappen zo in een andere wereld, in het Luthers gedachtegoed, in zijn erfenis. Bibliodrama is het middel en het werkt...
Marcel Martin vergast ons met een heel smakelijke terugblik om Luthers Tafelreden en een demonstratie van Kaïn en Abel die in elk van ons schuilt, is een treffende illustratie. 
​

​Le Tout Nouveau Testament , de film van Jaco Van Dormael, werd het decor voor de driedaagse bezinning voor een klas van het Turnhoutse Sint-Jozefcollege. De jongeren werden uitgedaagd door een inlevingsoefening in een filmpersonage, lichaamswerk, meditatie, een wandel- en schrijfgesprek, het spelen met kwaliteiten en vertrouwen.... om hun eigen splinternieuwe testament te schrijven...
Een bonte verzameling silhouetten druipend van  plannen en gedachten, vol dromen en zelfkennis vormde het eindbeeld... 
​Het ga jullie goed... 
En durf het maar te steunen op een medemens zoals in het liedje. 

​Bruiloft van Kana zijn. 
Het was weer bibliodramaspeelmiddag in Eindhoven in de Adventskerk.
Tinneke en haar twaalf apostelinnen....  
We waaiden zo de feestzaal in en wat was het fijn.
Tot de wijn op was. en wat heb je dan nodig om verder te kunnen? 
- Jezus die er gewoon is? 
- zijn moeder die spreekt van vertrouwen? 
- een tafelmeester die met de moed der wanhoop toch water schept in de hoop dat?
- dienaren die op instructies wachten?
- een waterbekken dat wacht en gelooft dat fris water ook een verschil kan maken en het feest weer op gang kan krijgen... ?
Wonderlijk telkens weer hoe een tekst gaat leven en betekenis doet oplichten , aan je lijf kleef en in je wezen kruipt. Lang leve bibliodrama! 
​

Wat is vuur? 
Een kaarsje dat brandt als steun voor de studenten in examentijd.
De kachel die ik vandaag wel een keer of vier opnieuw aanvuurde... 
Of het vuur dat brandt wanneer er geknutseld en gewerkt wordt aan een nieuw programma? 
Heerlijk om mijn fantasie te laten gloeien en vonken te voelen in de voorbereiding van de bezinningsdagen in het tweede deel van deze week....
Het allernieuwste testament wordt de uitdaging voor die groep jongeren... 
Ik ben benieuwd of het me lukt ook hen het vuur aan de schenen te leggen, de vonken te doen gensteren, hun harten laten gloeien, een lichtje opsteken, warmte verspreiden en wie weet een brandmerk laten... Alles figuurlijk natuurlijk. 
​

Niet om niet te zien wat er in de wereld gebeurt, 
maar als een teken van vertrouwen. 
Surfend ontdekte ik dit liedje van Slongs... 
Rap in het Antwarps, een drempel misschien, 
We dagen je uit om het te beluisteren als een gebed.
Overgave en je toevertrouwen aan het leven, de liefde ... 
Over mislukken en falen heen.
​

Ik deel hier graag een stukje van Lieve Wouters op Kerknet.

Het 3-tal geloof, hoop en liefde voert Finkers
ook naar het magistrale slot van zijn eindejaarsconference.
Gelukkig is dat fragment te bekijken op youtube.
Ontdek waarom de man mijn hart gestolen heeft.
Doet ie het nu of doet ie het niet? Jawel hoor, Anuska kwam inderdaad op.
Meteen leidde ze me af van wat ik eigenlijk had willen horen. Finkers heeft me liggen. Maar hij geeft me een herkansing door het fragment op sociale media te posten.
​Jawel, die zijn zeker ergens goed voor!
Nu kijk en (vooral) luister ik aandachtiger. Wat eerst niet meer dan een stunt leek, een grapje ter wille van de kijkcijfers, reveleert nu zijn ware toedracht. De danseres is geen zinloos naakt. In al haar kwetsbaarheid en schoonheid illustreert ze wat Finkers via Benedictus van Nursia vertelt over de diepe zin van een imperfecte wereld. Die maakt dat wij aan de slag kunnen met zachtheid, kwetsbaarheid en schoonheid.
Terwijl hij extremisten hekelt die vrouwelijke schoonheid ontkennen, en dominees die menen dat God niet zingt, gaat hij zelf de dans aan met Anuska.
Dit gebaar doet me denken aan een tekst van Madeleine Delbrel (1904-1962), waarin de voormalige atheïste geloven vergelijkt met van je stoel komen en dansen. Ze schrijft:
Wij moeten ons door U laten heruitvinden om ons leven met U te dansen.
Om een goed danser te zijn, met of zonder U, moet je niet weten waar de beweging heen gaat.
U volgen volstaat, blij en lichtvoetig, en vooral niet koppig zijn.
Wie danst, moet niet nodeloos vooruit willen gaan,
maar bereid zijn te keren of aan de kant te gaan.
Ze gaat nog een stukje voort in een prachtig gebed:
Help ons leven te leven, niet als een schaakspel waar alles berekening is, niet als een wedstrijd waar alles lastig is, niet als een probleem waarover we het hoofd breken, niet als een schuld die uitstaat. Maar als een feest, als een bal, als een dans in de armen van uw genade, op de muziek van uw liefde.
God zingt wel, besluit Finkers. Mijn dovemansoren zijn gespoeld. Ik hoor Hem nu klaarder. Vandaar dus, echt geniaal die Finkers.

- See more at: https://nieuw.kerknet.be/kerknet-redactie/blog/waarom-herman-finkers-ronduit-geniaal-was-eindejaarsconference#sthash.bNCAxZq7.dpuf 

Het lijkt alsof de kerstvakantie elk jaar weer voorbij schuifelt van feesttafel naar buffet. Dat de dagen zich vullen met eten halen en bereiden,  tafels dekken en afruimen, afwassen en uitrusten... en feesten, bijpraten , eten, lachen.... 
Er was dit keer ook heel regelmatig een stralende zon. De bloeiende margrieten staan nog steeds buiten voor het raam te wedijverden met de kerstverlichting. Terwijl de jaaroverzichten verdampen en de wensen bij bosjes blijven klinken haalt de druilerige regen ons in. 
Wat wordt 2016? Laat ons maar van vrede en verdraagzaamheid blijven dromen en de sterren tellen van elke dag... 
​Graag doe ik er het liedje van Bart Peeters bij...