Stel je eens voor: dit is het lichaam van een profeet. Welk deel in dat lichaam ben jij dan? Waarom is dat deel, ben jij belangrijk? Wat is je functie? Wat heb je nodig? Zo luidde de opdracht tijdens het tweede deel van onze bibliodrama bijeenkomst in Eindhoven. 
Wat is de essentie van een profeet?
Zijn voeten zijn onmisbaar. Zij hebben stevig op de grond te staan, ze moeten ook gaan naar de plekken wat ze moeten zijn. Maar wat kunnen zij zonder de benen , die hen vastmaken aan de rest van het lijf waardoor ze het hele lichaam kunnen  verplaatsen en doen bewegen…
Of zijn het de nieren? Verborgen maar door God gezien, en gekend van in het prilste begin. Zij zijn onmisbaar. Ze zuiveren en geven leven zo, elke keer opnieuw.
Of is het het hart waar de boodschap van de profeet vertrekt? Maar waar komt die vandaan dan, die boodschap? Alleen dat hart volstaat niet.
De nek verbindt het hoofd met het lichaam, het denken met het doen en voelen, met de schouders van de profeet die nogal wat te dragen kan krijgen want als er één ding wezenlijk is voor profeten dan is het dat ze hun nek durven uitsteken.
De mond wil best wel spreken, stil of luid, maar wat zal ze zeggen?
Hebben ze elkaar niet allemaal nodig eigenlijk,  deze delen van de profeet?
En meer dan dat: alleen verbonden met de Bron kunnen ze leven en bewegen.
Maar waar ligt die Bron? Is het iets buiten hem of haar om?
Of is het de verbinding met het diepste van de profeet zelf?
Hartverwarmend te zien hoe verbinding alles in de profeet in een zachte, ruisende beweging zet,
als een briesje doorheen heel zijn wezen. Hoofd en mond, hart en nek, armen benen, voeten en nieren. Pas als de profeet een mens uit één stuk wordt, kan hij doen wat hij moet doen:
zijn stem laten klinken als tegenstem, als uitdaging en uitnodiging,
een droom , een visioen, een belofte.
En dat gebeurde…
Intens was het en een warme start van een profetische advent. 

Profetisch: wat is dat? 
Deze foto's vertellen veel, heel veel.
Een profeet blijft roepen om rechtvaardigheid, om naar school te mogen, bijvoorbeeld ook als meisje, in een land waar wie het voor het zeggen heeft dat uitdrukkelijk, op straffe van de dood zelfs, verbiedt... Zij spreekt, roept , schreeuwt het uit wat die anderen, die achter haar staan, niet gezegd krijgen.
Een profeet ziet er soms geen gat in en toch is hij doorzichtig. Hij draagt de toekomst bij zich. uitzicht ook. Hij geeft een doorkijk , perspectief. Maar hoe blijft hij overeind? 
Een profeet , men denkt dat hij het verschil kent tussen licht en donker, tussen goed en kwaad. Maar is dat wel zo? Staat hij niet zelf vaak ook in de mist nog met een vermoeden van een horizon van anders?
Profeten kijken verder dan muren. Ze gaan telkens opnieuw op zoek naar een opening, een poort, een nieuw begin. 
Een profeet ziet met meer ogen, met andere ogen. Maar daardoor misschien ook jaagt hij mensen schrik aan als een spin. Men beseft vaak niet hoe die spin draden spint, verbondenheid weeft... met acht poten tegelijk. Spinnen zijn zo vaak onbegrepen, opgejaagd. Men wil ze dood. Men jaagt ze weg of sluit ze op. Het lot van een profeet? 
Profeten dagen ons uit om steeds opnieuw ons perspectief in vraag te stellen, om voorbij oordelen en vooroordelen te kijken. Verwondering dat staat je dan te wachten en daarmee ook hoop en vertrouwen. 
( De eerste oogst bibliodramagroepje nieuwe editie Eindhoven )