Iedereen heeft graag een positieve boodschap. 
Onze kinderen schreven voorgekauwde nieuwjaarsbrieven. 
Later werden het gekke boodschappen vol humor met nog steeds schattige beloftes en voornemens.  Cadeautjes waren de inzet.... 
Maar misschien kan het ook anders... Misschien kunnen we elkaar in plaats van  tastbare cadeautjes eens eindelijk ZEGGEN waarom de ander zelf een GESCHENK is. 
Deze suggestie: 
- ieder van het gezelschap krijgt een mooie kaart en een naam en bedenktijd : "op welke manier is de ander een geschenk in je leven..."
- daarna worden de boodschappen in groep gedeeld als een echt, plechtig nieuwjaarsbriefmoment... 
​Wij probeerden het alvast in ons gezin... ZALIG en VOL ZEGEN... 

"Je mag je passioneel voor iets inzetten, maar je mag je niet verbinden met het eindresultaat". Dit was het antwoord van milieu-activiste Vandana Shiva op de vraag hoe ze het bleef volhouden om zich dag na dag in te zetten voor een andere wereld zonder de moed te verliezen.
Gelezen op  http://www.dewereldmorgen.be/artikel/2014/09/12/stralend-opbranden-en-stenen-stapelen . Met dank aan mijn schoonzusje Karina. 

Buiten ruikt en klinkt en voelt het eerder als Pasen. 
De nachten zijn dan wel lang, maar toch speelt er enige verwarring door mijn wezen. 
Wat is Kerstmis? 
Als zelfs de natuur vreemd doet? 
Is het het feesten en tafelen met familie en bekenden? 
Is het de rush naar cadeautjes? 
Is het het midwinterfeest, dat nu zelfs niet zo voelt door het warme weer? 
Maar voor mijn  raam doen wel tien mussen zich te goed aan de vetbollen. Het is een af en aanvliegen als op de drukste vlieghaven.
De spreekkamer baat in het zonlicht... 
Mijn schildersezel wacht op nieuw werk... 
Kerst, vrede, het feest van de geboorte van de HOOP , elk jaar opnieuw... 
Laat ons maar geloven en ervoor gaan... 
We hoeven de wereld niet de veranderen, maar dat kleine stukje dag, hier en nu , bij de mensen waar me mee leven... daar begint het. Vrede, heelheid aan iedereen... 

 
De alchemie van goud maken

Een rijk man bezat zoveel goud dat hij geen plaats meer had om het allemaal op te slaan. Toen hij op een mor­gen wakker werd, zag hij dat al zijn goud in stof veran­derd was. Hij was radeloos.
Een vriend bracht hem op het idee om naar Boeddha te gaan voor raad. En Boeddha zei: “Je kunt het volgende doen. Breng al je goud naar de markt en als iemand kan zien dat het goud is, breng die persoon dan naar me toe.”
Maar de man zei: “Hoe kan dat me helpen?”
Boeddha zei: “Het zal je helpen. Doe het maar.”
Dus ging hij al zijn goud ophalen, tientallen ossenwagens vol stof want het was nu allemaal stof. De hele markt stond vol met zijn ossenwagens. En er kwamen mensen op af met de vraag: “Wat heeft die onzin te betekenen? Waarom breng je zoveel stof naar de markt? Waarvoor?”
Maar de man zweeg. Toen verscheen er een vrouw. Ze heette Kisagautami. En ze zei tegen de man: “Zoveel goud? Hoe ben je aan zoveel goud gekomen?”
Hij vroeg de vrouw: “Kun je het goud zien?”
Zij zei: “0 ja, al deze ossenwagens zijn gevuld met goud.”
Hij hield de vrouw staande en vroeg haar naar haar geheim. “Hoe kun je dat zien? Want niemand, zelfs ik niet, kan zien dat het goud is. Het is allemaal stof.”
Hij nam haar mee naar Boeddha en Boeddha zei: “Je hebt de juiste vrouw gevonden. Zij kan je die kunst bij­brengen. Het is alleen een kwestie van zien. De wereld is zo als je haar ziet. Goud kan stof zijn en stof kan goud zijn. Het gaat erom hoe je ernaar kijkt. Dit is de juiste vrouw. Word een leerling van Kisagautami. Ze zal het je leren. En zodra je op de juiste manier kunt kijken, verandert de hele wereld in goud. Dat het is het geheim van de alchemie.”

Al weken suddert en pruttelt, stooft en prikkelt, broeit en zwangert dit stukje in het wereldwijde web op mijn computer thuis. Vandaag op de vierde adventszondag kondig ik graag in beperkte kring de geboorte aan...  Misschien nog wat prematuur, nog niet helemaal af en ook de naam in nog niet definitief... Maar het komt wel... Kerstmis ... de geboorte van het Licht en de Vrede komt eraan...