Bericht op de radio: er ligt een ladder op de snelweg. 
gevaarlijk natuurlijk: een ladder op de snelweg. 
Nu moeten de mensen wel vertragen om op tijd de "leer" te zien, om uit te wijken, op te rapen, mee te nemen, op te ruimen... 
Een Leerke dat bedoeld is
om op te klimmen of af te dalen wordt
een hindernis als het ergens ligt waar het niet moet zijn,
of een uitdaging om anders te leven..
Het doorbreekt het gewone 
en kan een brug worden naar iets nieuws... 
​Er ligt een ladder op de snelweg... 

Er hangt toch altijd "iets" rond abdijen en kloosters. 
Zo is ook rond de abdij van Zevenkerken en
het was al helemaal voelbaar gisteren op het BIJBELEVENT... 
Het was niet een overstroming van mensen,
maar en gezellige drukte
en de zon was ook van de partij... 
Twee keer mochten we een workshop Bijbel Spelen aanbieden. 
Twee keer waren er negen mensen die heel nieuwsgierig kwamen kennismaken.
Aanvankelijk met aarzeling en onwennig, gaande weg met meer openheid
nodigden ze Jezus uit op de stoel in het midden. 
De leerlingen herkenden hem in Emmaus aan het breken van het brood. 
nu plooide een rijk en kleurvol palet van herkenning open: het onbevooroordeeld liefhebben, het steeds opnieuw mogen beginnen, de openheid, het positieve, de warmte, het licht in het donker, het donker, het vertrouwen en de creativiteit... 
Steeds rijker, warmer, herkenbaarder werd Jezus. 
Daarna stapte ieder in de schoenen van iemand uit een verhaal met Jezus, 
met name gekend of eerder figurant
iemand die in Jezus DE ENE herkende
of iemand die net door Jezus was gezien... 
Een jongen bij de broodvermenigvuldiging, de vrouw die zijn kleed aanraakte, Judas wiens naam niet genoemd werd, Jozef, Jezus "vader", de lamme, de vrouw die de voeten van Jezus waste, je eigen liefhebbende moeder op haar sterfbed, je beste vriend, de tollenaar achter in de tempel... 
We kunnen alleen maar dankbaarheid voelen 
om de Geest die werkte en mensen raakte...
​Het vraagt, roept, zingt naar meer. 

Wat is  moeilijk: 
Een compliment ontvangen. 
Jezelf laten zien. 
Communiceren , durven vragen stellen...
Praten met kleur en beweging zonder woorden.
Je blind laten leiden zelfs al is het op muziek. 
Buiten je vaste kader kijken zonder te oordelen. 
Nieuwe, soms gekke dingen proberen, 
Oeps zeggen als iets niet lukt en dan opnieuw beginnen.
En applaus krijgen, zomaar omdat jij het bent...
Wat is dat moeilijk en toch deden ze het en ze genoten ervan. 
6 studenten uit het volwasseneonderwijs. 
De tijd vloog voorbij. 
Het was de "clown" die hen uitdaagde vandaag en wie weet zitten ze straks wel met een rode neus aan de balie in één of ander ziekenhuis... 
Ik vond het een prachtige groep mensen en het was super om met hen te mogen werken. 
​Dankjewel aan jullie en aan Maria. 

Bellen aan de deur, dan drie keer de sleutel omgedraaid door een vriendelijke begeleidster. 
Hij wordt geroepen en komt met een rinkelende sleutel de trap af. " Kijk eens, dit is mijn sleutel. Ik sluit en open nu mijn eigen deur. " Een stralende glimlach, een warme omhelzing. 
Welkom in de longstay van Bierbeek. 
Eindelijk komt hij thuis. Bijna was hij uit het leven gestapt via een weloverwogen, lang voorbereide euthanasie. Nu herleeft hij en helpt hij om het nieuwe leven op het spoor te krijgen voor hem en 21 andere mannen. Straks gaan ze met 30 zijn in hun kleine stukje wereld. Volgens T is het het "aards paradijs". De regen joeg hem terug binnen. Hij was buiten onkruid aan het wieden... 
De tuin waar straks de kippen gaan wonen, het atelier in opbouw, het parkje met een vijvertje en veel gras met bomen en zonnebloemen. De moestuin in wording...
De tuintafels en de ruimte, het licht... 
Opeens worden de mannen uit de gevangenis her en der opnieuw mensen. 
Vanzelf gaat het niet. Je moet leren dat je ook vriendelijk dingen kan vragen. 
Je moet leren samen te leven. 
Maar er wenkt zoveel binnen de beschermde muren... 
Opnieuw mens te zijn tussen mensen... 
Veel geluk. Ik kom er zeker nog op bezoek... 
​ 

Als onze knoken wat krakerig worden en 
op leerkes klimmen te lastig
kunnen we er altijd nog een liftje van maken...

"Heb je geen kaartje om een jonge papa proficiat te wensen?" vraagt Peter. 
Kijk daar, Abdel is deze middag om 12 uur opnieuw papa geworden. 
Natuurlijk zoek ik hem op. 
Hij is verrast, maar zo blij dat hij kan vertellen ... 
En dan pakt hij zijn gitaar uit de kast. Ramadan of niet.
Dit verdient een lied ... 
En hij begint te spelen en het mooiste lied te zingen in het Berbers,
een liefdesliedje en een wiegeliedje. 
Ergens ligt een kleine prins in de armen van zijn moeder
en ik weet zeker dat de melodie tot bij hem geraakte
en een kleine engelen glimlach op zijn pasgeboren snoetje toverde.. 
Zijn papa zong voor hem en zijn mama... 

Voor de eerste keer slaan Belgische en Nederlands bibliodramascholen
de handen in elkaar om samen een INSPIRATIEDAG te organiseren. 
Bedoeling: ontmoeting, elkaars verhaal verkennen door samen bibliodrama te beleven. 
Wanneer: 19 november van 9.30 uur tot 16.30 uur
Waar: in het inspirerende zaaltje in de bibliotheek van Arendonk, pal op de grens op " km van de E34, midden tussen Antwerpen en Eindhoven. 
Voor wie: Voor ieder die ooit een opleiding bibliodrama volgde. 
Hou alvast deze datum vrij en wip even over naar onze Contact pagina als je het ziet zitten om mee te werken en eventueel een onderdeeltje van de dag mee voor te bereiden. 
Of als je je alvast wil inschrijven.

Onze Nederlandse collega's van het Centrum voor Bibliodrama vroegen ons om hun opleiding even in het licht te zetten. Voor meer info vind je hier hun folder: flyer_2016-2018_a5.pdf

Totemtoeren in het asielcentrum in Arendonk.
Een zalige mix van Balkanmuziek en Vlaams dialect...
Een bonte bende dansende mensen en een onweer dat plots losbarst... 
De Belgen verschuilen zich onder tentjes en vluchten voor de regen.
Maar wat kan een regenbui je doen als je alle elementen trotseerde
​op de vlucht voor oorlog en geweld? 
Dan dans je toch gewoon verder, springend in de modder....!

De zon schijnt en eindelijk breekt de lente door. 
Het voelt zelfs al als zomer en dan  kleurt het water van de slotgracht rond Kasteel Hoogstraten helder groen... 
Een groot fontein doet alles er idyllischer uitzien dan het is. 
Geert begroet me uitbundig aan de poort. 
"Ik heb een nieuw vogeltje en dit keer kunnen ze het niet afpakken..."
Hij geniet van mijn verwonderde blik en troont me mee. 
Aan het hoge stenen gewelf van de toegangspoort hangt een klein vleermuisje...
" Hij zorgt zelf voor zijn eten en hem mogen ze niets doen. Hij is beschermd", grinnikt Geert... 
Na mijn ronde wanneer ik weer vertrek, hangt hij over de brug en hij roept me... 
Hij staart naar beneden, naar het groene water dat zacht voorbij stroomt... 
" Kijk," zegt hij, " Ik denk dat dit Franske is..."
Een dode, jonge kauw drijft voorbij.... 
We zijn samen stil... 
Wat kan ik zeggen? 
" Straks drijft hij opnieuw voorbij.
Misschien moet ik hem proberen op te vissen. "
Intussen probeer ik Geert op te vissen... 
​Het leven kan wreed zijn...