De menswording in Bierbeek

Bellen aan de deur, dan drie keer de sleutel omgedraaid door een vriendelijke begeleidster. 
Hij wordt geroepen en komt met een rinkelende sleutel de trap af. " Kijk eens, dit is mijn sleutel. Ik sluit en open nu mijn eigen deur. " Een stralende glimlach, een warme omhelzing. 
Welkom in de longstay van Bierbeek. 
Eindelijk komt hij thuis. Bijna was hij uit het leven gestapt via een weloverwogen, lang voorbereide euthanasie. Nu herleeft hij en helpt hij om het nieuwe leven op het spoor te krijgen voor hem en 21 andere mannen. Straks gaan ze met 30 zijn in hun kleine stukje wereld. Volgens T is het het "aards paradijs". De regen joeg hem terug binnen. Hij was buiten onkruid aan het wieden... 
De tuin waar straks de kippen gaan wonen, het atelier in opbouw, het parkje met een vijvertje en veel gras met bomen en zonnebloemen. De moestuin in wording...
De tuintafels en de ruimte, het licht... 
Opeens worden de mannen uit de gevangenis her en der opnieuw mensen. 
Vanzelf gaat het niet. Je moet leren dat je ook vriendelijk dingen kan vragen. 
Je moet leren samen te leven. 
Maar er wenkt zoveel binnen de beschermde muren... 
Opnieuw mens te zijn tussen mensen... 
Veel geluk. Ik kom er zeker nog op bezoek... 
​