Om allerlei redenen hebben we in de gevangenis van Hoogstraten de erediensten van de Goede Week geconcentreerd in één viering. Het was dan wel op Goede Vrijdag, maar op dat uurtje samen in de kapel doorleefden we heel het passieverhaal van Palmzondag tot de vreugde van Pasen. 
Een groot kruis lag midden in de kring versierd met gezegende palmtakjes. Twee stokjes, een touwtje, een kaarsje en een zangbundel  lag onder iedere stoel...
G speelde op het orgel terwijl onze gasten binnenkwamen... De rust werd even opgeschrikt toe K en C met luide stem de slechthorende M de nodige richtlijnen gaven. Een verwonderde glimlach op de gezichten van de mannen... 
We vertelden het lijdensverhaal van Jezus, zongen bekende liedjes tussendoor. De takjes waren uitroepteken bij Palmzondag en gelijkheidsteken bij Witte Donderdag, Want dan laat Jezus zien dat we allemaal gelijk zijn en samen voor elkaar te zorgen hebben. Je laat niet gelijk wie aan je voeten komen, zo zegt K. Dat vraagt om vertrouwen, je toe vertrouwen... dus Jezus is dan wel dienstbaar, maar het werkt alleen als wij het toelaten dat iemand zo voor ons zorgt... We deelden het brood zoals Hij het toen deed en beseffen opeens nog eens heel duidelijk hoe elk van ons op dat moment gevraagd wordt om handen en voeten van Jezus te zijn, Zijn Lichaam in ons... 
Bij het verhaal van Goede Vrijdag overmant ons de stilte . Onze takjes worden een min- teken, een zware dwarsbalk, en we verbinden ons met het lijden van Jezus, ons eigen verdriet en de pijn overal door van onze takjes een kruisje te maken, gesjord met een touwtje. We helpen elkaar ... Zo mooi, die grote handen die elkaars kruis vasthouden om de knopen te leggen... 
Stilte overmant ons en we zingen daarna " Ik blijf hopen..." bij Stille Zaterdag  .
Wat klinkt het luid telkens " ... eindelijk vrij". 
Bij Pasen verandert het kleed van de voorganger van paars naar wit. De paaskaars staat aan het hoofdeinde van het grote kruis nu bedekt met een wit kleed, het wijwatervat aan het voeteinde. Tussen water en vuur worden alle kruisjes een maalteken... Laat ons vreugde vermenigvuldigen en terugkeren naar de plek waar we leven, naar ons Galilea. 
Het is niet moeilijk zegt M om te geloven dat Jezus is verrezen. Inderdaad, beaamt F, want Jezus leeft in ons. Wij zijn Zijn lichaam, Zijn handen en voeten... 
We vieren Zijn verrijzenis in ons en ik strooi bloemblaadjes over alle aanwezigen.  Zo vereerd en opgeladen , voelen de mensen zich. 
Wanneer ik de kring rondgegaan ben, staat C met haar handen vol bloemblaadjes plots voor me en gooit die over mij... Zalig. 
Jezus is verrezen en verrijst telkens opnieuw. Ik voel het alvast helemaal...
Wanneer na de viering de chocoladen eitjes verdeeld worden, barst zowaar een feestje los. Er wordt uitbundig gezongen, gedanst, gefeest... 
En buiten gaat het verminigvuldigen door:  de eitjes worden verder verdeeld onder de mensen die niet in de viering waren. Alleluia, Alleluia. 
​Echt Pasen!!!

Levenslang leren blijft heel uitdagend én boeiend. 
Ik mocht dat opnieuw ontdekten op de Europese Bibliodrama Cursus in Thessaloniki. 
Samen met Andreas uit Duitsland begeleidden we een workshop rond het verhaal van de wijze en de dwaze meisjes. Onze medecursisten waren de proefkonijnen en we zullen het geweten hebben. Behalve hun dankbaarheid en enthousiasme om de rijke workshop, kregen we meteen ook een hele lading kritsche reflecties cadeau. We zullen blijven oefenen en onszelf in vraag stellen.
Onder de vleugels van Gerhard Marcel Martin verkenden we gedurende het korte stukje tekst van Korinthiers 13 ( 8-13) door bodywork en korte bibliodrama acties. Op locatie in de Rotanda verbaasden we onszelf en andere bezoekers door de indrukwekkende ruimte op een creatieve manier te doorlopen. Paulus was in de buurt. 
Vinnige discussies over de Basics of bibliodrama en over de verantwoordelijkheid en de rol van de begeleider maakten het inhoudelijke deel rond. 
Een bezoek aan het Forum Romanum en aan de Duitse protestantse kerk ter plaatse, de sfeer voelen en even stil vallen en bidden in één of meerdere van de orthodoxe kerken in de stad en lange wandelingen over de zee promenade en dit alles samen met collega's uit Polen, Roemenie, Hongarije, Finland, Duitsland en Litouwen maakten de internationale cursus zo veel rijker. We kijken al uit naar het volgende en meteen laatste luik in deze reeks in Polen. 

Kijk even naar de promocampagne voor de actie bij de gevangenis van Hoogstraten  op 10 mei  in deze reportage. Hoe prachtig is het dat deze jonge mensen alvast "vergeet-mij- nietjes" gepland hebben langs de toegangsweg en dat ze er ook gegeven hebben om in de gevangenis zelf te planten. Want daar gaat het om: 
- vergeet-hen-niet: degenen achter de muren die dan wel verkeerde dingen deden, maar die ook mens zijn en ooit naar onze samenleving terugkeren. 
- vergeet-hen-niet:  de slachtoffers die vaak levenslang kregen door wat hen werd aangedaan...
Door de verbinding te maken als samenleving zorgen we voor toekomst over alle muren heen waarbij mensen meer kiezen voor zorg voor elkaar en voor het volle leven... 
We maken een mensenketting omdat we allemaal mensen zijn en omdat we elkaar willen steunen om meer en betere mensen te worden tegen alle polarisering in. 
https://www.rtv.be/artikels/jongeren-planten-vergeet-mij-nietjes-aan-de-gevangenispoort-van-hoogstraten-a66864