Wanneer we dreigen vast te lopen in oordelen en evroordelen. Wanneer we geen duidelijke weg, geen duidelijke oplossing zien.  Wanneer de voorstelling van God die ons wordt voorgekauwd ons kil en eenzaam maakt. Wanneer we ons blind en machteloos voelen, dan kan het helepn om samen met anderen te oefenen om met "Nieuwe ogen" te kijken. 
Dat deden we in Postel. We maakten kennis met elkaar door een voorwerp met een eigen verhaal, We speelden met verrassende kaarten en keken elke keer met andere ogen. We ontdekten dat een graf niet het einde hoeft te zijn. 
We gingen de confrontatie aan met wel een heel vreemde God om via die omweg ons eigen beeld van de Ene en ons eigen beleven "op- nieuw" te ontdekken.
Het was een zegen om op deze plek samen te zijn...
Twee kleine  flitsen uit een rijke oogst: 
 
God, vertrager…
Die mij trage vragen stelt en laat stellen.
Mij uitnodigt tot geen snelle antwoorden.
Die zo laat merken dat achter elke dichte deur
er weer een andere zich opent.
Die ramen opengooit
zo haast onzichtbaar lucht en leven
binnenstebuiten laat
mij altijd weer ontdooit
niet langer verstarde maar open ogen geeft…

​Ik ben Jezus.
De mensen hebben van mij een beeld gemaakt
waarin ik ben bevroren.
Onherkenbaar geworden.
Alle vuur en enthousiasme eruit gehaald.
Alle rebelsheid, rechtvaardigheidsgevoel
en drang om daar iets aan te doen:
uitgegomd!
Braaf prentje. Versteend beeld.
Ik kom alleen weer tot leven
als mijn zusje Ea mij aanraakt met haar ogen,
als ik in haar ogen diezelfde lichtjes zie
die in de mijne nu zijn gedoofd.
Dan ontdooi ik…

Of hoe een bezoek aan een fietsenwinkel voor elektrische fietsen een levensbeschouwelijke eye opener kan worden. 
Een gepassioneerde verkoper geeft ons uitleg bij modellen en motoren, bij batterijen en laadtijden. Hij laat ons proefrijden en twijfelen tussen high speed of niet. En hoort dan dat we als "pastor" werken. 
" Ik heb een probleem", zegt hij.  "Mag ik het jullie voorleggen?"
" In onze gemeente is de pastorij niet meer bewoond. Het gebouw zal opgenomen worden in het schooldomein. Maar er staat een Mariabeeldje in een nis die uitkijkt over de omgeving. Mag dat beeldje blijven staan als je respect wil opbrengen voor iedereen? "
Wij hoeven geen antwoord te geven. Onze gastheer had zelf research verricht en was te rade gegaan bij een moslim uit zijn buurt. 
Het antwoord van die man was: " Natuurlijk mag dat beeldje blijven. Dat is jullie traditie, jullie achtergrond. Laat die Maria maar tevreden uitkijken over die spelende kinderen. Die staat daar goed. "
Wat zouden we dan nog moeilijk doen...  
Actief pluralisme in high speed ...