Alsof ik een voorgevoel had... 
Ik klop op de poort. Geert doet open. 
He, hoe is het met Franske? 
Zwijg me ervan, zegt Geert. 
De adjudant heeft het vogeltje gisteren buiten gezet. 
Ik mocht het niet houden. 
Het is hier wel een gevangenis he. 
Ik weet nu niet hoe het met hem is. 
Misschien is hij wel een vogel voor de kat geworden...
​Zijn ogen blinken, maar nu van iets anders. 
​Weer een gevangenisverhaal.... 

PAS OP! VOORZICHTIG!
Geert roept het me toe wanneer ik zijn kantoortje betreed. 
Op de verwarming staat een kartonnen doos waar spleten in gesneden zijn. 
Een bord met geweekt brood staat ernaast. 
Ik mag kennismaken met Franske, een jonge kauw die uit het nest gevallen is en liefdevol geadopteerd is door onze planton/portier van "kasteel Hoogstraten". 
Het arme beestje werd op de binnenplaats gepikt door zijn soortgenoten. 
Geert kon het niet aanzien en heeft zich over het diertje ontfermd. 
Niet alleen het kauwtje leeft op, maar ook zijn nieuwe zorgpapa. 
Eén leven gered in de gevangenis? Ik durf geloven dat er meer dan één leven gered is. 
​

Je was wie je was
geen complexen. 
Gewoon wie je was... 
De lijm in een familie
een zonnekind
een chromosoom meer
maar tegelijk ook zoveel liefde, warmte, levenskunst meer...
Een afscheid in een grote kerk,
omringt door zovelen. 
Hoe kan een maatschappij niet zien 
dat mensen zoals jij zoveel betekenen... 
Je vrienden , hun vaarwel, ontroerend mooi en vol kracht. 
Willy, mijn nonkel, ik vergeet je nooit... 
Zorg jij ginder ook voor onze poes, jij poezenvriend... 
Je herkent ze wel, hij is zwart met drie poten... 
Hoewel, ginder aan de overkant is ze misschien net als jij
gelijk aan ieder ander... 
​

Je hebt van die dagen die starten met een rit in de auto en het nieuws van de buitenwereld dat je overspoelt, slecht nieuws vooral, zoals over  stakende cipiers die van geen wijken willen weten en nog liever de boel kort en klein slaan dan een poging doen om de situatie met andere ogen te bekijken. 
Wanneer je de situatie kent binnen de muren en weet wat het impact is op het leven van wie achter de tralies zit, dan laat het je echt niet onberoerd. 
Tot nader order is vrijheidsberoving nog steeds de betekenis van een gevangenis straf en horen foltering, verwaarlozing en misprijzen daar niet bij. 
Maar dan zit je daar binnen de muren in een vorming rond pesten samen met mensen uit de bewaking, directie, psychosociale dienst en begeleiding en dan voel je bezorgdheid en de wil om creatief te denken met de beperkte middelen die er zijn. Gevangenis is meer dan wat in het nieuws klinkt. 
Tel daarbij de bezorgdheid van mannen onderling voor elkaar als tegenwicht tegen pestgedrag en ergernis... 
De zorg om een gedetineerde van wie de vader stervende is. 
Er zijn zoveel momenten van schoonheid en menselijkheid ook die hoop geven en inspirerend werken. 
En op die andere plek de warme , liefdevolle aanwezigheid van een opvoeder die met tedere gebaren en zachte woorden een stervende bewoner bezoekt.
Lief en leed liggen soms zo dicht bij elkaar.

Drie gitaristen, een keyboardspeler en een zanger zorgden voor de Pinkstersfeer vol en-thou-siasme en vuur in de gevangeniskapel van Hoogstraten. 
We vroegen ons af of de boodschap van Pinksteren, de komst van de Geest, voor ons nog iets kon betekenen. 
En we mochten ontdekken dat we de deuren en ramen van ons hart moeten open zetten om de vonkjes levenskracht te geven. Als we dat niet doen, gaat het lichtje uit als een kaarsje onder een glazen stolp. 
En we werden aangespoord om op zoek te gaan naar vonkjes om ze levenskracht te geven: een open gesprek, cipiers die zorg dragen, medegevangenen die elkaar steunen op moeilijke momenten, de vogels die hun mooiste liedjes zingen, ... 
hoop, vertrouwen, je neus in die richting zetten... dat maakt het verschil. 
​

Het is lente als... 
De mestkarren beginnen uit te rijden en de omgeving onderdompelen in een doordringende geur. Heb je al eens geprobeerd die te analyseren? Gewoonlijk stoppen we bij " wat een stank". Maar je kan ook anders waarnemen. Wat ruik je? Is het zoet? Of eerder scherp en bitter? Welke gedachten , herinneringen komen bij je op? Nee, niet alleen negatieve... Ga verder, voel , zie, kijk, hoor... En weet dat je voorbij de "stank" kan en dat de stank voorbijgaat... Zoals vanavond hier in onze tuin de bloemengeuren van citrus en seringen langzaam maar zeker de bovenhand kregen... Alles gaat voorbij , ook mestgeur... 
En psalm 139 rondde in Eindhoven ons eerste bibliodrama speeljaar onder de leiding van Tinneke af. Zo een heerlijke creativiteit weer en wat een warmte in de groep en dan die schat aan betekenis en beleving die weer openbloeit... Ik zag me weer in Aland op de Europese Bibliodrama Conferentie van 2015 waar de psalm ons meenam tot het uiterste van de zee...
​Vandaag was er een tedere, zachte God die behoedzaam en wonderlijk ons omhulde en droeg... dankje Tinneke... Volgend werkjaar zijn we weer van de partij. 

Op de Europese conferentie in Vilnius werd dit filmpje gemaakt in een poging om duidelijk te maken wat bibliodrama is. Wat telkens opvalt, is dat bibliodrama grensoverschrijdend en verrassend werkt. Het raakt mensen in hun ziel en is leven gevend. Maar Lotta, Ruth, Sebastian en  Raimunda leggen het zo veel mooier uit. Blijf kijken tot het einde tot en met de tekst van de eindgeneriek. Klik hier _