Viering in de gevangenis. 
Na een heel jaar werken met en vertalen uit het Hebreeuws van het verhaal van Jona
kies ik ervoor om ook in de gevangenis hierrond een woord- en communiedienst op te bouwen.
Jona blijft zo actueel, 
zowel in de wereld als in het persoonlijke leven van elke mens. 
Jona betekent  "duif". 
Kunnen vliegen op sterke vleugels 
wegvluchten van de plek waar je thuishoort
en tegelijk weten dat je altijd weerkeert
gewoon omdat het in je zit, 
of omdat je weet dat er altijd Iemand op je wacht? 
Het verhaal wordt verteld  met prenten uit mijn lesgeeftijd
en daartussen waren momenten van stilte , van ontferming, gebed, muziek en zang. 
Het is snikheet in de kapel en de deur staat open...
En dan midden in mijn verhaal trippelt jona zelf binnen,
een verdwaalde duif ... 
Zo grappig
En het wordt nog mooier als na de viering onze koster en gitarist zich ontfermen over het verdwaalde diertje en het beestje op krachten willen brengen met water en brood... 
Jona heeft er weer een deel bekeerd, tegen beter weten in... 

 

De vakantie uittocht is begonnen. 
Het thuis-schoolverkeer in onze straat is verdampt. 
Nu passeren regelmatig groepen kinderen en jongeren in vreemde outfits,
met rare opdrachten, zingend en roepend...
Het is weer jeugdbewegingkamptijd. 
Heerlijk toch: zoveel creativiteit en speelsheid
die weer volop mag wortel schieten en in geen tijd tot bloei komt. 
Straks vertrekt hier ons jongste kind naar de andere kant van de wereld
om te studeren, 
maar ik wens haar toch ook 
die speelsheid en creativiteit
die onbezorgdheid van het kind zijn... 
Dat zij met verwonderende ogen die nieuwe wereld mag ontdekken. 
Onderweg zal voor ons in eigen land zijn 
Wij puzzelen aan de voorbereiding van de Europese ontmoeting
met bibliodramalovers uit heel Europa. 
Er zijn nog heel wat stukjes waar we naar zoeken. 
​Spannend