God zit in 't gevang

God zit in het gevang. Echt. 
Ik zag hem in de ogen toen hij daar zo voor mij zat. Ik op zijn bed. Hij op de stoel tegenover me. 
Hijzelf is al lang opgehouden om in God te geloven. Daarvoor heeft hij te veel meegemaakt in zijn leven, van jongsaf. Daarvoor heeft hij te veel gezorgd voor anderen om hen uit de miserie te halen, om tenminste hen te behoeden. Maar die bekommernis om anderen maakte dat men misbruik van hem maakte en dat bracht hem in de gevangenis. 
Nee, God, die hoeft niet meer. 
Maar hij straalt wanneer hij vertelt hoe hij erin geslaagd is om één van de medegevangenen op te richten. Een heel simpele, kwetsbare man met een laag zelfbeeld. Zo laag dat hij zichzelf verwaarloosde en dat hij een gemakkelijk mikpunt was voor pesterijen. 
Het was nu de nieuwe werkpartner van god op het containerpark van de gevangenis. 
Elke opdracht moet twee, drie keer uitgelegd worden. Heel d e dag door heeft hij aanmoediging en bevestiging nodig. Maar god weet hem op te richten... En inderdaad onze man knapte op. Hij stond recht, scheert zich netjes en leeft weer... 
Ik heb God gezien ​in die stralende ogen omdat hij het toch niet kan laten om mensen te behoeden, de meest broze het eerst...