Vis werd stad en zoveel meer...

Op dag drie van de conferentie werden
de puzzelstukken van vrede en onvrede
in de kapel tijdens het morgen gebed
een muur rond de vis...
een muur met een open hoek...
Deel 3 van het Jonaverhaal werd gelezen. 
De vis veranderde in een stad, in Nineve... 
Jona ging , sprak en hij zag hoe de mensen omkeerden...
De puzzelstukken keerden ook. 
En zie de rechte muur verdween. 
Eilandjes van vrede en onvrede ontstaan
openingen rond de stad... 
We hadden het voorbereid, maar dit effect hadden we niet voorzien. 
En intussen zongen we Jesaja:
geen volk zal het zwaard nog opheffen tegen een ander,
ze zullen de oorlog niet meer leren...
Lo yissa goy... 
Zo dromen we het: geen oorlog meer, ... 
Als God zich omkeert, kunnen wij dan ook niet? Telkens opnieuw? 
De laatste workshop, een namiddag met een verhaal volhanden en verrijkende ontmoetingen met mensen met een intens verhaal... 
Het doet samen zingen.
In een kapel waar normaal zusters bidden, 
wordt het Heilig Sacrament nu meegenomen in een unieke harmonie
van vluchtige klanken, heel eigen en toch samen... 
Zo zou de wereld moeten zijn. 
Het feest van die avond met Blue Wire,
heerlijk eten veel,
heel veel dansen en muziek
en een verrassend dessertbuffet ... 
Wat meer moet er zijn?