Unverwochte reklam Vur an afsproak mutte new efkes wochten. Pas noa 20 maart...

​Joa dèr woer wa afgepruld. Vrugger hemmen noegal wa muwders, tantes, zusters den braai van e joenk mèske afgewerkt.
Der woer ok wa afgevlukt, as bèt braien er ne steek was gevallen, verdoemme toch een lejer van boven na beneje. En diej lejer dè du me denken oan ’t Lerke.
Lappen dèt er genaaid wirren vrugger. Tuwn en nèw noeg wèren dè kunstwerre’(k)en. Ik hem inne wèk noeg bè ne vriendin ne lap geziejn van heur grötmuwder, alle joaren int school wir der bè oan genaaid. Nèw ga ze dije lap gebroiken oem mi minjsen te kunne klappen as ze wa oep zoejk zèn in der lèven. Dès nuw is ècht un ferm gedaat sè, zowene naailap helpt zujken in’t lèven. Onthawt het: het Leerke, doar kunde terèt.
’t Vurnamste was vrugger dè de meskes lejerden lappen. Alles moes gelapt woerren. Ge moest vrugger een bruwk langer gelapt oandun as niejw (dè zi main overgrutvoader al) en ik mut tuwgeven as ge zowen aauw naailappen zie, het zèn ejen vur ejen kujnstwèrkskes. Uw dè ze toch fain mit de hand koesse naaijen tuwn, dè is genne zejever.