Soms moet je lager om hoger te kunnen vliegen

Er zat een zwaluw in de gang. Duidelijk vol angst rustte het diertje op de verwarmingsbuizen langs het hoge plafond in de gang van het gevangenis kasteel van Hoogstraten. Het was een samenwerkende actie van iemand van de psychosociale dienst, de islam consulent en mijzelf als katholiek aalmoezenier om het vogeltje de weg naar de vrijheid te wijzen. 
Het beestje was binnengeraakt door de open deur naar het balkon, maar het vond de uitweg niet meer.  Het bleef maar fladderen dicht tegen het plafond en mistte zo elke keer de uitgang. Ik kwam op het idee om alle ramen open te zetten en het niet langer te proberen in de juiste richting te sturen, maar rustig te vertrouwen dat het zijn weg wel zou vinden. 
En ja toen we even later opnieuw op de gang kwamen was het diertje weg...
Om de weg naar de vrijheid te vinden, had het vertrouwen nodig, moest het lager vliegen om zo door één van de ramen de open ruimte in te duiken. De zwaluw had het gewaagd.
Vogels en gevangenis. Vrijheid en vliegen of niet kunnen vliegen. Thema's die elke keer weer samenkomen op deze plek. Is het ook niet zo voor de mensen achter de muren van een strafinrichting? Hebben ook zij geen nood aan hulpverleners die samenwerken en ramen opzetten? Zijn zij niet evenzeer gebaat bij mensen die hen dan vertrouwen geven en uitdagen om zelf te vliegen en hun weg te zoeken? En betekent het dan niet heel vaak dat ze bereid moeten zijn door een diepere weg te gaan voor dat lukt? 
Een kleine zwaluw met een mooi verhaal en een levensechte boodschap.