Levende Bruggen

​Dalilla Hermans
​Ooit ontdekte de war-Khasis stam in India een ingenieuze manier om van de wortels van rubbervijgbomen natuur- lijke bruggen te maken. Via een systeem waarbij ze holle boomstammen van andere boomsoorten als geleiders gebruikten, hielpen ze de wortels over een stroom heen, om aan de andere oever terug in de grond te verdwijnen. De regio waar de stam leeft, is een van de plaatsen op aarde die de meeste regen te verwerken krijgt. Een gewone houten brug zou door al die neerslag gaan rotten of poreus worden, maar deze levende bruggen worden net sterker doorheen de jaren. De bruggen zien er niet alleen prachtig uit, zo met de natuur als bondgenoot een natuurfenomeen bestrijden, vind ik ontzettend inspirerend. Het vroeg wel geduld: de boomwortels doen er zo’n vijftien jaar over om een stevige brug te worden. Maar eens gevormd, kunnen er vijftig mensen tegelijk overheen lopen. Het vraagt niet veel moeite de vergelijking te maken met mensen die bruggen vormen in onze maatschappij. Vaak worden zij die brug omdat er te veel op ons neerdaalt om iedereen nog veilig te laten oversteken. Met voldoende ondersteuning, geduld en richting, worden sommigen wortels die over de stroom heen naar de overkant groeien. En na verloop van tijd dragen ze indrukwekkend veel. Wat jammer dat ze zo vaak afgekapt worden, voor ze stevig en intact de andere oever mogen bereiken.