Kerkasiel met onze medewerker Tineke in de BETHELKERK DEN HAAG

In de Bethelkapel in den Haag wordt al enkele weken een continue viering gehouden voor het Armeense gezin Tamrazyan. Een groep uit onze gemeente vertrok in het weekend voor de kerst naar een gewone Haagse straat met voortuintjes en veel auto’s, waar midden tussen de huizen een deur zichtbaar is in de vorm van een poort. Er brandt een bescheiden lampje boven.
De kapel is ruim. Tegen de achtergrond van een modern mozaïek een eenvoudig smal, wit kruis. Wij vullen de uren met zingen, muziek, bidden, teksten, verhalen. Elk uur vullen we met andere mensen, elk uur heeft haar eigen kleur. De lantaarn van onze kinderkerk brandt al die tijd als was het een godslamp. Zo zijn ook de kinderen aanwezig. Er blijken veel ‘toonaarden’ te leven in onze gemeente. Alles komt aan de orde: stilte, protest, roep om recht en bevrijding, moed, vertrouwen. Maar ook wanhoop, boosheid en schaamte. Naarmate de nacht vordert lijkt het of we gaan ‘verstillen’: minder actief, we luisteren meer naar wat geboden wordt. Het gemeenschapsgevoel is sterk. Tegen de morgen lezen we heel Jesaja 40 over de troost die ons toegezegd wordt. Via bibliodrama-werkvormen proberen we onze geestelijke en lichamelijke vermoeidheid om te zetten in nieuwe energie.
Een indringende ervaring, teksten, liederen die meer raken dan wanneer we ze in een ‘gewone’ kerkdienst zingen en horen. De situatie van mensen in nood liet ons in actie komen, maar gaf ons zelf ook zoveel inspiratie, warmte en verbondenheid. Er ontstond een krachtig gevoel tegen fatalistische uitspraken en doemdenken als ‘het helpt toch niet’. Het helpt wél, misschien niet met het effect waarop je hoopt maar het helpt wel te laten zien dat je naar hen omziet, met hen bewogen bent, hun situatie aandacht geeft. En – om Dom Helder Camara nog maar eens te citeren – het zijn de vele druppels die rivieren en beken vormen.
In de vroege donkere ochtend verlieten wij als vrije vogels de Bethelkapel. Wíj wel..
Met velen blijven we hopen op een wonder, want ergens is een vonk van hoop die nooit zal doven!