Hoe zachte moed macht ont-moet...

De Ontmoetingskerk verandert voor een keer
in een donkere kerker annex het stralende paleis van Farao. 
Jozef, de droomuitlegger, overleeft, hoopt en wacht in de kille koelte van de gevangenis...
In het lichte paleis droomt Farao vreemde dromen die niemand begrijpt.  
Dan denkt de wijnschenker uit het paleis aan Jozef
en hoe die ooit zijn droom verklaarde...
De slaaf wordt geroepen, 
​krijgt vertrouwen.
Het geloof van de schenker en een duwtje in de rug
brengen Jozef aan de voeten van macht ...
Geen gemompel, maar duidelijke woorden vraagt de zonnekoning... 
Maar Jozef appelleert zijn hart. 
Hij heeft lef ( lev = hart in het hebreeuws) en 
zo zoekt hij ook bij  de macht de mens met "lev", geen godenzoon...
Hij nodigt  uit af te dalen tot het gewone leven
uit zijn ivoren toren. 
Farao voelt zijn eigen kilte
begrijpt en doet Jozef opstaan... 
De MACHT ont-moet
de zachte moed van de dromenjongen
die uit de kerker klimt
​die koning wordt... 
Bibliodrama in alle schoonheid...