De weg naar de hemel

Mount John, de Johannesberg, Tekapo Nieuw Zeeland. 
Op aanraden van het gastenboek in ons vakantiehuisje
gingen we op pad voor een stevige ochtend wandeling bergop,
eerst door de pijnboombossen, dan over een bloeiende bergweide.
Het Lake Tekapo lag zo hemels als wat blauw te blinken in het dal. 
Toen was daar een pittige, laatste helling.
Voor het "gemak" had men een trap, een stevige "leer", voorzien.
Want zo zijn ze , de Nieuw-Zeelanders ,
ze zorgen voor degelijke afgebakende , verzorgde wandelwegen. 
Maar wat viel op? De meeste wandelaars zochten naast de trap met hoge, steile treden,
hun eigen slingerpadje naar boven...., hemelwaarts. 
Ik vraag me af of dat met geloof ook niet zo is of kan zijn.
Er zijn de duidelijk afgebakende, gebaande en vastgelegde wegen
van geloofsleer, liturgie , leefregels .
Het lijkt een rechte weg en trap naar de hemel.
En er zijn steeds meer de mensen die naast die trap
un eigen weg gaan, langzaam, zoekend , tastend,
niet ver van de" stairway to heaven",
maar hun eigen padje... ook hemelwaarts ....
Het beeld op mijn netvlies werd een aquarelschetsje...