Brigitte Puissant stuurde ons een verslag van haar bibliodrama ervaring met het verhaal van Franciscus dat ze eerst uitprobeerde op de experimenteervierdaagse. Jullie mogen meegenieten.
Een legende uit de ‘Fioretti’, herschreven door Brigitte Puissant Na het luidop lezen van het verhaal blijven vooral beelden of poëtische uitdrukkingen hangen bij de deelnemers: ‘De drie pijen (van de minderbroeders) sluiten zich als een hooimijt wanneer ze elkaar omhelzen en Gods zegen geven’ of ‘Ze kijken naar een vuur dat niet verstikt noch vernietigt. Het voelt als een gloed die stenen openbreekt, een licht dat bezinksel oplicht, een warmte die ontstekingen heelt.’ We spelen de spanningsmomenten uit dit verhaal om samen motieven van Clara en Franciscus te verkennen, wisselende perspectieven te zien en de kracht te beleven van een ontmoeting. Medebroeders overtuigen Franciscus. Franciscus weigert herhaaldelijk om Clara te zien. Hij is te streng voor zichzelf, vinden zijn broeders. Uiteindelijk laat hij zich door hen overtuigen. Lees verder op deze pagina. In de gezellig kerk van Heultje mochten we een enthousiaste groep meenemen in het verhaal van Pinksteren. Wat is ons vuur? Hoe hou ik het brandend, geef ik het door? Wie waren die lieden in die "bovenkamer" wachtend op een teken om buiten te gaan? Wat was dat teken? Wat was die wind, dat vuur? En welk effect had dat? Andermaal was bibliodrama een weg om dit te verkennen , te beleven en om zo met nieuwe ogen te kijken naar dat oeroude verhaal.
En hoe verrijkend was het om als christenen van vandaag met de ontgoocheling in onze rug, het gesprek aan te gaan met de crhistenen van de eerste "ideale" kerk? Het gaf zeker stof to nadenken en verder ontdekken, herontdekken. Het was een in-spirit-erende avond. 26 april 2024
Het circulatieplan met zijn vele eenrichtingsstraatjes in Gent brengt ons toch redelijk vlot waar we moeten zijn: het Majinhuis, een warme ontmoetingsplek voor wie met kanker geconfronteerd wordt. Ook wij voelen ons meteen welkom. Zes mensen schreven zich in voor deze ochtend-bibliodrama-activiteit. De mantel van zorg, de schutsmantel, was ons vertrekpunt. Mooi om te zien hoe kleurrijk die aangekleed werd met humor, openheid, geduld, warmte, lichtpuntjes in het donker, met respect en zonder-oordeel-zijn... Indringend de vragen die de mantel voorgeschoteld kreeg: hoe hou je het zorgen vol, en wat als die ander je zorg niet accepteert, hoe blijf je respectvol tegenover de mens voor wie je zorgt,... Verrijkend, vèr reikend ook, de antwoorden en de inzichten die deze morgen bracht: het ontwapenende en verlichtende van goeie humor of hoe belangrijk het is de verwondering te bewaren, het kind in jezelf niet monddood te maken... Hoe essentieel het is verbinding te maken, verbinding te voelen met mensen om je heen... De vaststelling ook dat dit meemaken - het kankertraject doorlopen - je extra gevoelig maakt voor waar het echt om gaat in je leven. Extra kwetsbaar ook, omdat alle zekerheden op de helling gezet worden door die diagnose, en je weet vaak niet welke kant het op zal gaan. Dat verbind je met lotgenoten, dat maakt de openheid en het vertrouwen mogelijk om hier te durven zijn zoals je bent. Dankjewel aan de deelnemers daarvoor, en aan het Majinhuis voor de kans die we kregen om dit te doen! Met de studenten van de lerarenopleiding van de Artevelde Hogeschool van Gent mochten we enkele werkvormen van bibliodrama verkennen en meteen duiken in het verhaal van Noach.
Zelfs het weer speelde mee, met donkere wolken en hagelbuien op het moment van "het kwade dat de wereld overheerste" en "de vloed" en het licht dat doorbrak toen de aarde opdroogde en we van God "een zegen mochten krijgen". Onderweg naar huis stond er een regenboog. Hoe mooi kan bibliodrama zijn? We mochten werken met een enthousiaste jonge groep en konden hen op korte tijd toch laten kennismaking wat een rolverkenning, koor, openstoel en citatenspel kan doen om een verhaal meteen dichter bij het leven en ieder mens te brengen. Heerlijk gewoon. Wat een buitenkans om na onze eigen cursusweek te kunnen afreizen naar onze noorderburen en om daar als deelnemer te mogen ronddwalen tussen de gedichten, verhalen, beelden en werkvormen van het symbooldrama. Bas en Cocky hadden heel grondig nagedacht en gepuzzeld. Een omslag en een schriftje kregen we meteen de eerste avond. We maakten kennis met elkaar via onze persoonlijke boomverhalen en vonden zowaar een tak die ons eigen evrhaal weerspiegelde op een verrassende manier.
Wil je meer lezen en wat foto's zien? Op dag 4 van de opleidng in Averbode lieten we ons dragen door de wind verspreid door gastdocent Gert. Enkele van ons waagden zich aan de dauwtrip, maar na het ontbijt dreven we we met heel de groep op onze adem de dag in. Een zelfbedacht en uitgevoerd reiningsritueel, uitdrukkingen rond lucht, de wind voelen gaan door een bijbelverhaal en zelf de wind, de adem, de Ruach worden die verandering brengt. Het zegt zo misschien niet veel, maar het was heel beklijvend en soms zelfs confronterend. Bibliodrama met een vleugje impulsiviteit en een grote dosis creatieve input van de clown. Lees verder in het verhaal van Els op onze opleidingspagina dag 4.
Met het Tellegen-verhaal van de zon die hersteld moest worden, en de uitgebreide verhalen bij de vuurvoorwerpen van de deelnemers werd dag 3 op gang getrokken. Al meteen flinke vertraging in het dagschema.
Toch met volle aandacht genoten van drie deelnemers die ons goed voorbereid meenamen in hun oefensessie. Zonder het Pinksterverhaal geen vuur-bibliodramadag natuurlijk! Ook de wijze en dwaze meisjes die de bruidegom mochten begeleiden speelden al of niet met vuur tijdens een intensieve biblioloogsessie. En het vuur laaide pas in alle hevigheid op toen Franciscus Clara ontmoette. Het lied ‘Vuur’ uit The Passion werd nog in bibliodrama omgezet tenslotte, en toen was het tijd om de dag vurig af te sluiten rond een vuurtje buiten: aan welk vuur wil/kan jij je warmen? Welk vuur mis je wel eens? Genstertjes werden verspreid in het donkerste donker, over alle mensen wiens vuur bedreigd werd en zingend werd de dag op slot gedaan: om ijzer en vuur te zijn, om zout en zoet en zuur te zijn, om mens voor een mens te zijn wordt alleman geboren! Dag twee van onze experimenteer-vierdaagse rond WATER begonnen we meditatief rond de spiegelvijver van de abdij. Water van ieders thuisfront werd vermengd met de bibliodrama-ervaringen van de dag. De storm heel voelbaar, het eerst ontbrekende vertrouwen en dan de rust en de stilte die terug keert als ie gaat liggen… Een verrassende open-stoel-oefening met de jonge koning Boudewijn op bezoek bij de slachtoffers van de overstroming in 1953: vanuit de herinneringen van deelnemers aan allerlei waterverhalen werd deze figuur uitgenodigd voor een gesprek met ons.
Twee kleine ontmoetingsspelletjes met stukjes gedicht van Toon Tellegen: ‘Die liefde van jou, God, wat was daar de bedoeling van?’, en de wens van de leerkesbeklimmer ‘Wees gelukkig! Wees maar gelukkig!’. Een spel met watercitaten sloot de dag bibliodramatisch af. Het water in de verzamelfles had al de geuren, kleuren, emoties van deze dag in zich opgenomen. Het werd tijdens de dagsluiting verdeeld in kleine flesjes, ééntje voor elke deelnemer die er een label bij maakte met een boodschap van het water aan de wereld. Wat was de voorbereiding van onze cursus spannend om verschillende redenen. Zullen we genoeg deelnemers hebben? Kunnen we doorgaan? En hoe vullen we dat "experimenteren" in? Het komt op vertrouwen aan, vertrouwen dat het goed komt. "Vrees niet", staat dat niet 365 keer in de Bijbel? Voor elke dag van het jaar? En misschien nog vaker nu we in een schrikkeljaar zitten. In elk geval is het voor onze opleiding goed gekomen. Opeens zaten we aan het maximum van de deelnemers en viel de puzzel van onze planning mooi in elkaar.
Met die nieuwe fijne groep rolden we er weer in als van zelf. Reclameboodschappen voor de vier elementen, ons eigen stukje aarde, met de voeten van Mozes over Heilige grond en creatief landen tussen verf en snippers om onze indrukken vorm te geven. Door gekleurd zand groeide onze groepsmandala en de vluchtigheid van het leven trof ons toen die langzaam weer verdween . Maar onze eigen verhalen werden zo vermengd en teruggegeven aan de aarde. Mooi moe van onze eerste dag, keken we uit naar het water van morgen. Gedurende Advent organiseerde Els twee bibliodrama avonden getiteld ‘There’s something about Mary’ in onze gemeenschap in Boekarest, rond de Annunciatie en Maria’s Magnificat, bibliodrama’s die ik eerder leidde in Engeland voor jonge zusters. Maar zoals we weten is geen enkel bibliodrama hetzelfde, zelfs al is de voorbereiding identiek. Twee avonden verwelkomden we een bont gezelschap: mannen en vrouwen, religieuzen en leken, katholieken en Anglicanen, jong en oud, Europeanen, Noord-en Zuid Amerikanen en een Aziaat! Verbazingwekkend wat een poster in Engelstalige gemeenschap en aankondiging op facebook kan doen. Deze diversiteit maakte de avonden bijzonder rijk en de meeste deelnemers hadden hun allereerste ervaring met bibliodrama.
Bij de Annunciatie hadden we een prachtige varieteit aan Engelen met verschillende boodschappen en specialisaties: beschermengelen, begeleiders bij sterfte, vrijheid voor onderdrukte vrouwen en ander goed nieuws. Een Engel merkte op dat het kinderen meer ontvankelijk zijn voor engelen… Aanvankelijk was er wat weerstand bij het idee van een ‘engel’, maar aan het einde was de consensus dat elk van ons geroepen is een engel te zijn voor anderen. Het Magnificat was een vreugdevolle avond met dans, een viages waarbij deelnemers een vers tot zich laten spreken, geloofsuitwisseling en experimenteren hoe deze zin behoort te klinken. Allen ponderden hoe God aan het werk was in ons leven met dankbaarheid en vreugde tot gevolg, ideaal om in de kerststemming te komen. |
Auteur
Jes ,Anne en Tineke delen graag kleine stapjes van elke dag om het leven te spelen, te leren en te vieren. Misschien inspireren ze jou. Archieven
Juni 2024
Categorieën |