​De Verloren Zoon: Bibliodrama met de Moravische gemeenschap in Herrnhaag, (nabij Frankfurt)
Trevor en ik hadden de kans een Bibliodrama workshop te begeleiden in het Moravische centrum in Herrnhaag rond de parabel van de Verloren Zoon. 6 deelnemers dompelden zich gedurende anderhalve dag onder in deze tijdloze vertelling over vertrek, terugkeer en verzoening.
De workshop begon vrijdagavond met een kennismaking waarbij deelnemers aan de hand van verkeersborden hun gevoelens deelden. Door het creëren van persoonlijke tijdlijnen werden al snel verbindingen gelegd tussen ieders levensverhaal en de bijbelse thema's van vertrek en thuiskomst.
Zaterdagochtend startte met lichaamswerk waarbij we letterlijk in de schoenen van de verloren zoon stapten. We doorleefden fysiek zijn reis – van het zelfverzekerde vertrek tot zijn terugkeer 'met hangende pootjes'. Een emotioneel moment was het schrijven van een afscheidsbrief. Waar zou je die achterlaten? Voor wie? Deze eenvoudige oefening raakte aan diepe gevoelens van verlaten en verlaten worden.
Na het lezen van de tekst uit Lucas 15:11-20 volgde de activiteit die me het meest bijblijft: "de exploratie van de Jongste zoon doorheen de tijd". Hierbij werden zes sleutelmomenten uit de reis van de jongste zoon op de vloer uitgelegd. Deelnemers kozen een moment en werden geïnterviewd vanuit de rol van de zoon. De verschillende interpretaties van dezelfde persoon creëerden een rijke gelaagdheid en verbonden het bijbelverhaal met onze eigen ervaringen.
In de middag verkenden we de emoties in het verhaal door beweging en dans. Op muziek gaven we uitdrukking aan gevoelens als spijt, schaamte, angst, hoop en vreugde. Bijzonder was het moment waarop sommigen 'vrees' belichaamden terwijl anderen 'hoop' uitbeeldden, en deze emoties met elkaar in gesprek gingen.
Na het lezen van het tweede deel van het verhaal (Lucas 15:21-31) werkten we in kleine groepen aan moderne interpretaties van thuiskomst – een verrassend actueel thema in onze gefragmenteerde samenleving.
Zondag mondde onze workshop uit in een dienst met de Moravische gemeenschap, waar we elementen uit de workshop deelden in plaats van een traditionele preek – een mooie illustratie van hoe Bibliodrama Bijbelteksten tot leven kan brengen voor een bredere gemeenschap.
Deze workshop leerde me hoe krachtig het is om een bekend verhaal niet alleen te bestuderen, maar te belichamen en doorleven. Door verschillende methoden – van beweging tot schrijven, van rollenspel tot dans – ontdekten we nieuwe dimensies in deze eeuwenoude parabel en in onze eigen verhalen van vertrek en thuiskomst.

In april deed ik, Els,  een kort Bibliodrama met de Bachelor studenten theologie. We werkten met het Zondagsevangelie van de overspelige vrouw. 
Na een introductie wat Bibliodrama was en basisregels om veligheid te creëren, volgde een korte opwarming waarbij geëxperimenteerd werd met verschillende houdingen: van toeschouwer te zijn, iemand te beschuldingen, beschuldigd te worden en om mededogen te tonen. 
Daarna volgde een groot spel waarin de uitdrukkelijke rollen van Jezus, de overspelige vrouw en de farizeeërs bezet, weren, maar ook andere onbeschreven rollen werden ingevuld: toevallige voorbijgangers, op sensatiebeluste toeschouwers, volgelingen van Jezus, familie en vrienden van de vrouw en de vrouw van de man die ook overspel had gepleegd. Veel voeding voor interactie dus, waarbij sommigen gefocust waren op de wet en anderen op de menselijkheid. Jezus schreef in het zand en zei: ''Laat degene die zonder zonde is, het eerste een steen op haar werpen''.
We sloten af met een woord dat ons bijblijft op een steen te schrijven en wisselden uit op de ervaring.
Voor de meeste studenten was het een eerste kennismaking: iedereen deed mee, sommigen vonden het fijn dat er ruimte en vrijheid was om een kleine of grote rol op te nemen en over hat algemeen waren we het eens dat Bibliodrama een bijbelverhaal tot leven brengt en verdieping bevordert.