Rusten in God

Het thema van de dag voor mijn tweelingzus +2O jaar en mijzelf op onze gezamelijke verjaardag: rusten in God...
Lukt dit ondanks de blikschade na een botsing met het "mijlpaaltje van 75 jaar"? 
Met het gemis en verdriet om dingen die niet meer zijn. 
Met de ergernis en spanning om wat niet lukte in het verleden. 
Met de onmacht om wat had kunnen zijn en toch maar niet komt. 
Met onze grote dromen die we noodgedwongen kleiner maken ????
Ja, want we laten ons drijven op het vlot van de vriendschap
van vertrouwen en toevertrouwen
en we laten de zon op ons schijnen en tellen onze zegentjes... 
En opeens is daar ook Jonah weer , zittend op het vlot op de zee van de onmacht
en met de uitnodiging dat wie wil, erbij mag... ( vorige week op onze bibliodrama bijeenkomst in Eindhoven) 
Intussen genieten we toch maar van die ene dag in het jaar dat je "bijzonder" bent, bijna zo bijzonder als die dag toen je geboren bent... Zo ben je door God geschapen...
En straks ga ik weer op pad in de gevangenis om ook de mannen daar een heel klein beetje licht te geven op hun "ene" dag... 
​Nu een blik op de zee... en op oneindig, op de Oneindige... 
​