Reveil2018

De kille begraafplaats werd een warme graftuin.
Er was de regen maar die deerde duidelijk niet.. 
Terwijl dag vervaagde en de duister als een deken ieder omhulde, 
nam het licht in de harten van de aanwezigen toe. 
Veel is er niet voor nodig:
jachthoorns als verwelkoming en uitgeleide,
mensen van verschillende leeftijden die mooie woorden strooien,
een krachtige Harmoniekern die zomaar meeneemt naar mildheid en troost
en warme liedjes gebracht door jonge muzikanten.
De lichtjes en kaarsen worden als vanzelf ontstoken en
zorgen voor een feërieke sfeer op een anders zo donker kerkhof
en je kon zo degenen die we missen, zien glimlachen. 
Samen napraten in de warmte van de school aan de overkant maakte alles af. 
Een nieuwe traditie is geboren. Daar ben ik zeker van. 
Wil je de teksten herlezen? 
Welkom