De zon komt op, de zon gaat onder

De zon komt op, de zon gaat onder. Elke dag opnieuw en net nu de dagen maar even opengaan, valt het me op hoe een kleurrijke zonsopgang of zonsondergang het telkens weer doet kriebelen om die schoonheid vast te houden, vast telegen in een foto of beeld... 
Die warme, vurige, altijd veranderende kleuren zeggen misschien wel iets over de kracht van licht, over hoop en geloof dat toch elke keer weer het donker overwint... 
Ze lijken op elkaar de zonsopgang van donker naar ligt en de zonsondergang van licht naar donker . Ze zijn als een tweeling die naar elkaar verwijst... 
Ze zijn in elk geval kadertjes van schoonheid en houden een belofte in... Alles stroomt...
​