Op 25 november, het feest van Sinte-Catherina, mocht ik met een internationale groep theologiestudenten van de KUL op zoek gaan naar de engel Gabriël. Je weet wel: die het nieuws bracht bij Maria. Het was best spannend om dit overwegend mannelijke publiek uit Iran, China, de VS, Duitsland, Costa Rica, Rusland, Tsjechie, Australië, de Filipijnen en Nigeria te "verleiden" om even hun "hoofd en denken" te parkeren en zich met heel hun zijn over te gevan aan hun eerste stapjes in bibliodrama. Het voelde aanvankelijk wat onwennig en als begeleider werd ik achterdochtig bekeken, maar langzaam dooide de weerstand. Engelen van allerlei pluimage passeerden de revue en toen we dan eindelijk vragen konden stellen aan de "engel" in ons midden, ontspon zich een intens, persoonlijk en zelfs intiem gesprek. Met een zegen en goede "engelenraad" namen we afscheid. Ik ben benieuwd of er nog nawerking komt. Ik vond het alvast een fijne ervaring en hoop dat ik wat zaadjes heb mogen achterlaten. Sommigen onder hen hadden alvast begrepen dat het oefenen van empathie essentieel is voor een pastor en dat bibliodrama hierbij kan helpen. Alvast één doel bereikt dus. 

En zo waren we na een jaar weer samen in De Vloedt. Nee geen "Zondvloed", geen "Noach of ark" dit keer. Wel spelen met het Exodus verhaal. In het spoor van Mozes trokken we door de woestijn als iemand uit de bonte bende. We waren iemand die we eerst nog niet kende en plots stap je dan mee, als een Jozef of Miriam, een oude vrouw, of een grootmoeder met kind, als een Ari of vroedvrouw, Sifra,... Plots zit je er midden in en zo verrassend wat ook dit overbekende verhaal dan verrrassend weer voor nieuwe inzichten brengt. 
​

Eindelijk waren we weer samen met een mooi groepje dames in de Ontmoetingskerk in Eindhoven. We gaven het podium aan de Liefde en doken daarvoor in de overbekende tekst van het 13de hoofdstuk uit de Korienthiërsbrief. Overbekend, maar met bibliodrama weer splinternieuw. 
Wat als " Alles" worstelt met daardoor "Niets" zijn? Wat als het Kwade of de Afgunst voor een keer hun gedacht mogen zeggen? Of de Wazige spiegel en Alles Verdragen? 
Wat als we rechtstreeks de Liefde kunnen vragen wat al zolang in ons hart smeult en brandt? 
Zijn dan alle vragen opgelost? Nee, dat niet, maar we hebben wel samen intens beleefd en uitgewisseld over mogelijke antwoorden. 
En één ding is zeker: Hier was DE LIEFDE.  

Wil je deze winter in internationaal gezelschap vanuit je warme huiskamer in een bijbeltekst duiken? Dan is deze 4de European BIbliodrama Online Wave misschien iets voor jou. 
Behalve een computer en Basic English ben je zo vertrokken op een boeiende reis. 
Neem eens een kijkje in het programma. Je kan gewoon een keuze maken voor wat jou het meest past of aanspreekt. Het is wel fijn als je ons nadien even een berichtje stuurt met je ervaringen. Goeie reis. 

Omdat het zo mooi is. Bron onbekend.
"God woont overal. En zeker op de stoep. Jezus zou er in zijn element zijn.
Ik heb nooit goed begrepen waarom er in de kerk een godslampje moet branden als er geconsacreerde hosties in het tabernakel zitten. (Ik besef trouwens meteen dat er in de vorige zin minstens drie woorden zitten die mijn kleinzoon niet zou snappen. Uitstervend jargon?)
God is toch overal?
Als zo’n lampje ons op zijn aanwezigheid moet wijzen, kunnen we toch om het even waar lampjes ophangen? Misschien is dat nog niet zo’n gek idee. Je zou een ‘lampje van de week’ kunnen instellen, waarbij alle bezoekers van deze website een plek mogen noemen waar ze de afgelopen week op een of andere manier God hebben ervaren. Je zou daar vast een wonderlijke atlas van kunnen samenstellen.
Ik nomineer alvast de stoepen rondom Brussel-Zuid.
Ik ging met de trein naar een vergadering daar in de buurt en terwijl ik over de stoepen naar mijn afspraak liep, ontmoette ik mensen van heel divers pluimage. Nette pakken en hoge hakken naast djellaba’s en hoofddoeken. Haastig weggewerkte broodjes naast geurige pita’s. Strakke Belgische winkels naast etalages vol overvloed uit de hele wereld. Doelbewuste mensen naast mensen die dwaalden door hun dag en door hun leven. Min of meer gezond ogende mensen naast mensen met deukjes allerhande. Talen als een feest voor het oor.
Op zo’n plek zou ik graag Jezus even zien rondlopen.
Volgens mij zou hij echt in zijn element zijn. Hij zou zijn leerlingen wijzen op wat er echt te zien valt, zoals hij dat ook destijds deed: een arm vrouwtje dat een muntje voor de armen gaf, een knappe, jonge vrouw die door iedereen met de vinger werd gewezen en aan wie hij een tweede kans gunde, een uitbuiter in wie hij het beste naar boven haalde en die hij daarvoor zelfs uit een boom haalde.
Op de stoepen rond Brussel-Zuid is er evenveel te zien. Evenveel mensen met mooie en minder mooie kantjes, die snakken naar mededogen. Als we hen de kans geven, kunnen we in al die mensen een glimp van God ontdekken.
Want God woont overal. En zeker op de stoepen van Brussel-Zuid."

Als bibliodrama begeleiders genieten we er steeds van om ook zelf nog eens voluit te spelen. Het is niet alleen een manier om de kracht van bibliodrama persoonlijk te beleven, maar ook elke keer weer een kans om te leren: nieuwe ideetjes, bijsturen van vaardigheden, herinnering aan wat in elk proces onmisbaar is en je toch soms vergeet.  
Op het jubileumfeest van onze Nederlandse collega's mochten we ons helemaal onderdompelen.  Bas nam ons mee in het verhaal van de wijzen, magiërs, koningen die een ster zagen opgaan... 
Het verhaal is ons uiteraard heel vertrouwd en toch opende het weer nieuwe betekenissen. Is een ster wel zo hoog aan de hemel? Of is die net herkenbaar in de reflectie in die zeldzame waterplas?  In die zandkorrel die net daardoor glinstert in de donkere woestijn? Of in de schittering van die mens die je ontmoet? En als ster hoe doe je dat dan? Op die plekken verschijnen en aanwezig zijn? 
Welke ster volg je als wijze? Die verre hoge speciale afwijkende ster of de lichtjes en vonken van elke dag? Het doet me denken aan het verhaal van de 4de koning die pas arriveerde in Jeruzalem toen Jezus werd gekruisigd net omdat hij onderweg zoveel mensen had geholpen, zoveel kleine sterren had gezien en beantwoord... 

Wanneer de regen klettert op de dakvensters van het Diocesaan Ontmoetingscentrum in Mechelen wagen een tiental deelnemers uit vijf verschillende landen zich aan een bibliodramabad in het verhaal van Noach. 
We wandelen door het kwaad, verkennen hoe God zich hierbij voelt, bouwen een ark en zijn één van de wezens in of buiten de ark. We beleven stevig aan de lijve wat een vloed kan doen en voelen zo de vragen opborrelen. 
Die vragen kunnen we rechtsreeks aan God stellen en we krijgen zelfs mogelijke antwoorden. Is daarmee alles opgelost? Verre van. Maar een zegen van God geeft ons alvast de moed om verder te gaan en elke dag opnieuw dat beetje geloof in te zetten om aan de wereld te blijven bouwen.
Dankjewel voor deze ontmoeting waarbij toch voor mij bleek hoe bibliodrama een vervolg zou kunnen zijn op een Godly Play verhaal. Wij hopen alvast op een mogelijke samenwerking. 

Eindelijk lukte het weer om met die enthousiaste schoolpastorale basisschoolmensen bij elkaar te komen in Heverlee en zo het schooljaar weer in te vliegen.
Lichtpuntjes: daar ging het om. 
Twee keer mochten we met een groepje het verhaal van Fiete Anders induiken waar, net als op de themaposter , een vuurtoren centraal stond. 
Het was spannend. Het was de eerste keer dat ik met dit verhaal werkte en ik vroeg me af of er wel genoeg "body" in zat. Maar het was een bezorgdheid om niets. Met de juiste werkvormen en de geschikte groep vulde het verhaal zich vanzelf met betekenis en de verschillende lagen kwamen zo boven drijven. 
Het werd een intens en deugddoend gebeuren. De vuurtoren van Fiete Anders straalde nog lang na. Als interlevensbeschouwelijk verhaal werd het heel toegankelijk en opende het mogelijkheden om ook het "mysterie" aan bod te laten komen, net als persoonlijke ontwikkeling en sociale vaardigheden.
Heel verrijkend en voor herhaling vatbaar. 

En dan moet je plots onverwacht afscheid nemen van je moeder. Het ene moment zit ze nog mee te genieten tussen de familie in de zon en de dag nadien blijf je verweesd achter bij haar dode lichaam. 
Hoe doe je dat? Woorden blijven steken in je keel. Geen muziek is passend genoeg. Je loopt verloren tussen praktische verplichtingen en telefoons terwijl het lijkt alsof je er niet toe komt om bezig te zijn met wat er echt toe doet. 
En dan iemand hebben die luistert naar de verhalen van jou en je familie, die mee herinneringen opvangt en beelden vormt bij het verhaal van wie je zo dierbaar is. Iemand die dan woorden vindt, maar vooral sprekende symbolen om samen te vatten wat eigenlijk niet samen te vatten is... De troost die je omarmt wanneer het "klopt". Schoonheid, zachtheid, ontroering, verdriet en kracht monden uit in een dankbaar herdenkingsmoment. 
De kracht van een sterk ritueel, gegrondvest op de kerkelijke uitvaart, maar met net dat extra méér. 
Nooit klonk het Onze Lieve Vrouw Van Vlaanderen zo krachtig als afgelopen maandag, ter ere van Maria en een schat van een mens, bedekt met de parels van haar leven onder een deken van licht. 
​Dat is ook wat we doen met Het Leerke 

Afgelopen zomer waren we met ons kernteam in Wuppertal. We genoten van verschillende workshops en plukten er de vruchten van. Die gaan we met gulle hand delen in de gemeente in Zeist en in het speelgroepje in Eindhoven. 
Graag starten we dan ook onze bibliodramagroepjes weer op, zowel in  Zeist met Tineke als in Eindhoven met Jes en Anne. 
Er is geen ervaring nodig. De uitdaging willen aangaan om op een intense manier de dialoog met het bijbelverhaal te ervaren, is voldoende. 
De data in Eindhoven zijn voortaan op woensdagochtend om 10 uur: 28 september, 9 november en 7 december. Telkens in de Ontmoetingskerk, aanmelden op dit adres 
De data in Zeist zijn telkens op dinsdagavond 20 september, 18 oktober en 22 november.
Wil je ook ervaren hoe rijk de oogst is? Contacteer Tineke  voor een workshop over Noach in het voorjaar van 2023 via een mailtje.