Er zijn zo van de verhalen in de Bijbel met weerhaakjes aan die ergernis oproepen om verschillende redenen. Eén van die verhalen is de parabel van de wijze en de dwaze meisjes. 
Net dan is het heel spannend om er bibliodrama op los te laten. 
De vragen mogen er zijn, de weerstanden mogen boven drijven en wie weet, valt er ergens een nieuw licht op... 
En ja , het gebeurde weer vandaag, in Eindhoven. 
Wijs, dwaas, een bruidegom die op het matje werd geroepen, maar vooral het kleine groepje bibliodrama getrouwen dat eindelijk weer samen mocht komen om dan te ontdekken: misschien wordt met de "voorraad olie" wel onze "passie" bedoeld. Die kan je niet delen, die draag je als een energiebron met je mee en die maakt dat je deel kan nemen aan het feest van het leven... 
Er is niet alles verteld over dit weerbarstige stukje evangelie, maar voor vandaag nemen we het met ons mee: laat ons onze passie maar koesteren en wie weet kunnen we toch ook aanstekelijk werken voor anderen. 
Wat een feest om tenminste de passie voor bibliodrama te kunnen delen... 

Een Toren van Babel in Zeist, een bibliodrama ervaring.
Sommigen voelen zich klein en onbegrepen. Ze rekken zich graag zo lang mogelijk uit om gezien te worden.
Als je lang bent en hoog boven alles uitkijkt, is het soms moeilijk om de menselijke maat aan te houden.
 
In onze samenleving zijn mensen heel verschillend, maar als ze elkaar ‘vinden’ en ontdekken dat ze iets gemeenschappelijks hebben kan dat veel moois opleveren. Niets is dan onmogelijk.
Maar daar zit gelijk ook het gevaar: waar gebruik je je inzet voor?
 
We bouwden met elkaar 1 toren om de hemel te kunnen naderen. De ene groep zorgde voor een mooie constructie, wel doordacht. Ze hadden weinig woorden nodig om samen de toren tot aan de hemel te laten reiken. Ze vonden elkaar in harmonie en schoonheid.
De tweede groep zorgde voor de versiering van die toren, maar de boodschap die ze met de versiering door wilden geven was vooral “wees waakzaam, want onder het laagje vernis van eensgezindheid gaat van alles schuil”. De kleuren van de doeken op de grond, en die op de top waren veelzeggend divers.
God daalde af en bekeek de toren, wilde weten wat die mensen dreef om naar de hemel te reiken. En in het hart van God werd het koud: deze torenbouw zou uitdraaien op onenigheid, op jalouzie, op dominantie ten koste van een ander.
 
Verwardheid ontstond, de eensgezindheid verdween. De toren werd ontmanteld. Eenheid tussen mensen: het kan zo mooi zijn – maar wees waakzaam! Voor je het weet gaat de grootheid van de ene mens ten koste van de medemens. 

Dan valt er plots een mail in je box met een getuigenis van Peter King uit de UK en de link naar een artikel over hoe zijn bibliodrama ervaring op de Evangelische Kirchentag In Stuttgart 2015 zijn blik veranderde op het verhaal van de Wijze en de Dwaze meisjes uit het evangelie van Mattheus. 
Toen in Stuttgart was het best wel spannend om voor het eerst in het Engels een workshop te begeleiden. Het was stralend weer en we konden gebruik maken van een prachtig binnenpleintje om het internationale, meertalige  gezelschap onder te dompelen in het bekende verhaal. 
We verkenden de mogelijke betekenissen van "wijs" en "dwaas" . Met de omweg van een stukje uit " De alchimist" van Coelho onderzochten we wat de "olie" wel kon zijn. 
Het was verrassend en intens. Lees hier het art
Fijn om na al die jaren deze echo te horen. 
Lees het artikel hier. 

Het is wat stil hier, maar dat betekent niet dat er niet gewerkt wordt. 
Surfend op de golven van cyberspace hebben we heel wat gedaan, heel wat mensen ontmoet en mee op sleeptouw genomen door verhalen en intense ervaringen. 
Met deelnemers uit verschillende landen ervaarden we hoe in het verhaal van Johannes 20 de leerlingen en Maria Magdalena zich verlamd voelden door gemis en verdriet, bevroren als het ware en hoe een teken, een beeld, een woord, iemand die je naam noemt, dooi kan teweeg brengen en beweging.... 
Studenten uit Bonn maakten splinternieuw kennis met bibiodrama door de onverwachtse ontmoeting op hun pelgrimstocht in eigen omgeving. Plots stonden zij bij Jezus , die een lamme aansprak die bij hem was gebracht. Plots zaten zij midden in die scène en waren verrast door wie ze zelf herkenden en door wat er gebeurde . Zalige groep om mee te werken. dank Bert Roebben voor de uitnodiging. 
En enkele mensen uit een lokale bijbelgroep maakten intens het Pinkstergebeuren mee. Een wind, een vuur en een poetsvrouw/ cateraar... zij deden nieuwe beweging ontstaan... 
Het verhaal gaat dus verder. Voor het beeld met dank aan Inge H. 

Een korte geconcentreerde online bibliodrama ontmoeting rond de tekst van Prediker "Er is een tijd voor alles..."  was genoeg om hoop te geven: een gezichtsuitdrukking, eenvoudige handgebaren voor de camera, hier en daar een woord. Zelfs via deze weg ontstaan krachtige verbindingen van vertrouwen en steun. 
En dan op weg naar Pasen met een Finse groep langs bijzondere plaatsen met het verhaal van de Goede Week als leidraad. Een kleine indruk geven we graag mee. 

Als je om je heen kijkt en ziet dat het met de aarde en vooral met wat de mensen zoal doen, de verkeerde kant uit gaat, als jet het gevoel krijgt dat het naar de botten gaat en het kwaad de overhand haalt... 
Als je dan in de schoenen van God zou staan, wat zou je dan voelen, denken, willen doen? 
En stel dat je een stem zou horen die je zou opdragen om een ark te bouwen om jezelf en de dieren en wie je lief is te redden, wat dan? 
En als je dan uiteindelijk een zegen van God zou mogen horen, hoe zou die dan klinken? 
Vreemde voorstelling? 
Het overkwam de studenten van het HIGW van Mechelen Brussel die met deze opdrachten en inleefsituaties geconfronteerd werden in hun eigen huiskamer. Online en hoe (!) ondervonden ze hoe een overbekend verhaal aan je lijf en wezen gaat kleven wanneer je er met bibliodrama in wordt meegenomen. Wat een zalige groep om mee te werken. Wat een verrijkende verhalen en reacties. Online bibliodrama is dan wel anders dan samen in één ruimte, maar het werkt ook en verrassend genoeg, steeds beter. Dankjewel om met jullie op weg te mogen gaan. 

Het was niet meteen duidelijk. "Wahaguru" stond op de nummerplaat van de auto voor ons. Na wat "google opzoekwerk"  ontdekten we dat het om G'd Zelf ging. Waauw, op die eerst lentedag, gewoon onderweg zo achter G'd rijden. Maar het was maar even, hij/zij koos een andere weg; we hoopten nog een glimp op te vangen van de chaffeur, maar helaas. Al gauw was de wagen te ver weg. 
Zo gaat dat dus blijbaar wanneer je G'd ontmoet: even een glimp , opwinding, verbeelding geprikkeld en dan weer weg. Het zelfde gebeurde met de witte bestelwagen van "Jez" nauwelijks een dag later. 
Het leert ons wel om open te staan voor het onverwachte. Wie weet waar komt je G'd tegen....

Er valt veel te zeggen over deze tijden. We missen zoveel. Het ergerde me dat sommigen zo kunstmatig optimistisch bleven wijzen op de kansen en het "nieuwe normaal". 
Maar dankzij onze Europese Bibliodrama partners hebben we nu toch ook echt het gevoel dat we nieuwe dingen aan het ontwikklenen zijn, dat we bouwen aan mogelijkheden en kansen om op een andere manier met bibliodrama bezig te zijn in virtuele "speelkamers". 
Waar het Europese contact in het verleden voornamelijk gebeurde via de jaarlijkse conferentie en hier en daar een speciale cursus, zijn wenu volop bezig om een digitaal netwerk van online bibliodrama en ontmoetingskansen te weven. 
We herdenken onze methoden, puzzelen en experimenteren EN delen onze ervairngen met elkaar. En het blijkt dat mensen en plezier in scheppen en er helemaal mee aande slag gaan. 
We ontwikkelen onze bibliodrama vaardigheden en ervaringen, maar ook onze digitale kennis en expertise. En we bouwen bruggen, levende bruggen ... Dit blijft vast ook actief als het gewone weer kan.  heerlijk. Dit wordt vervolgd. Meer weten? Kijk dan hier.