Andere jaren voelt het wat als "opgeruimd" en "klaar voor een nieuw begin" en een tikkeltje blij dat de drukte weer voorbij is.
Dit jaar zag ik er echt tegen op om de lichtjes uit de boom te halen, de versieringen in de doos te stoppen en de kersttaferelen her en der in huis weer op te bergen. Ik heb nog wat lichtjes in vazen en schalen achtergelaten. Het is nog niet helemaal licht aan het worden. Wat extra is geen overbodige luxe want we hebben elkaar te veel van op afstand moeten zien en in cyberspace en alleen gehoord in plaats van gevoeld. 
Af en toe ointsnapt me een diepe zucht. Ik merk dat ik mijn "vooruitkijken" wat moet dempen en meer "nu" blijven. 
​Dan lukt het beter...

Omdat het echte nog niet kan, ontmoeten we elkaar toch in onze online bibliodrama kamer. We ondernamen deze tocht al met deelnemers uit verschillende landen en de workshops waren toen in het Engels. Wil je hun verhalen lezen dan kan dat hier. 
We herhalen dit aanbod in verkorte vorm voor jullie. 
Met een speelse knipoog naar de clown gaan we op zoek naar de ster in het donker,
op bezoek bij Herodes en bij de pasgeboren koning
en we keren langs een andere weg terug.
Het belooft een heel avontuur te worden. 
Wil je meedoen? 
We doen een avondsessie op woensdag 6 januari van 18-21 uur ( met pauze)  en een ochtend sessie op ztaerdag 9 januari van 10-13 u. Aan jou de keuze. 
Schrijf je in via deze weg. 

De zon komt op, de zon gaat onder. Elke dag opnieuw en net nu de dagen maar even opengaan, valt het me op hoe een kleurrijke zonsopgang of zonsondergang het telkens weer doet kriebelen om die schoonheid vast te houden, vast telegen in een foto of beeld... 
Die warme, vurige, altijd veranderende kleuren zeggen misschien wel iets over de kracht van licht, over hoop en geloof dat toch elke keer weer het donker overwint... 
Ze lijken op elkaar de zonsopgang van donker naar ligt en de zonsondergang van licht naar donker . Ze zijn als een tweeling die naar elkaar verwijst... 
Ze zijn in elk geval kadertjes van schoonheid en houden een belofte in... Alles stroomt...
​

Vandaag kreeg ik een brief van een oude bekende die nu in de gevangenis van Oudenaarde verblijft . Hij is geweldig zijn best aan het doen om toch nog iets van zijn leven te maken: hij is clean, volgt opleidingen en cursussen en zocht zelf naar een manier om voor de buitenwereld iets te betekenen in deze moeilijke tijden. Via vzw LUS schrijft hij ju aan aan 10-tal mensen in een woonzorgcentrum een klein bericht om de 14-dagen. Vooral het schrijven doet hem veel deugd, zegt hij, meer dan het ontvangen van een antwoord. 
En een ex-gedetineerde stuurde me vandaag deze foto... 
Kadertjes van schoonheid die de dag opfleuren. 
​

Heb jij het soms ook in deze tijden dat je het gevoel hebt dat de wereld te groot is? Dat er teveel aan slecht nieuws op je afkomt? Dat je onmacht voelt omdat je van alles wil doen, maar nauwelijks vat hebt op wat er echt gebeurt? 
Je bent dan misschien al moe nog voor je ergens aan begint, want die slecht nieuws berichten in combinatie met die weggevallen activiteiten die je vroeger energie plachten te geven, zuigen zoveel levenslust weg...
Dan hebben we nu misschien iets voor je. 
Kleine raad van de dag: Kijk eens echt om je heen, thuis, of wanneer je gaat wandelen... 
Zoek niet te ver en kader eens een mooi moment, een stukje schoonheid of verwondering in. 
Want daar gaat het om, waar richt je je blik op? 
Op de ellende? Of zoek je het mooie, lieve, grappige, wonderlijke? 
De ellende is daarmee niet weg, maar de schoonheid, verwondering, glimlach geeft je wel de energie om er weer even tegen te kunnen. 
Gisteren zag ik zo'n prentje: onze ginkgo in gouden herftskleed en de zon die er doorheen priemt... 
Prachtig toch... 
Misschien heb je wel zin om ons zulke prentje te sturen en ze ook te posten... 
Doen... Ingekaderde energieboosters. 

En telkens schuiven de termijnen weer op. 
Eerst dachten we dat het maar voor enkele weken was,die coronaplaag. 
Het werden maanden en intussen durven we voorzichtig toegeven dat het misschien wel een jaar of nog langer duurt, voor we onze Europese bibliodrama partners opnieuw in het "echt" kunnen ontmoeten, voor we weer echt van start kunnen met lijf en leden in de vrije ruimte.
Daarom zochten we elkaar toch op in cyberspace en onder de impuls van Beata uit Polen organiseren we nu een "online bibliodrama Kerstvoorbereiding". 
Graag nodigen we ieder van jullie uit. 
de workshops zijn in het Engels, maar met Basic English kom je al een heel eind. 
Neem een kijkje op onze speciale pagina, laat je triggeren en waag je in dit Europese verhaal... 

Het ging niet door, uiteindelijk dan toch niet. 
We bleven hopen tot het laatste moment, want zo zijn we, soms tegen alle wanhoop in. 
Maar toen het coronabeest toch weer heftiger om zich heen begon te slaan,
konden we niet anders. 
We moesten onze speeldag in Kloetinge uitstellen, weer maar eens.... 
Maar we wilden elkaar toch EVEN kunnen zien.
We wilden toch IETS samen doen. 
Gert nam ons op sleeptouw, 
we zochten excuses. Wat waren ( en zijn ) we er goed en ongelooflijk creatief in. 
Een plant vertelde onverwachte zaken over een relatie met de koning. 
En de tijd was te snel om..; Er zat nog meer in de pijplijn. 
​Een terugblik lees je hier. 

Een vraag over briefjes aan God en een opmerking over God op de stoel waren de aanleiding. 
Even een webinar gelanceerd en mensen konden inschrijven. 
Er waren voldoende geïnteresseerden voor twee sessies... 
Deelnemers over het hele Vlaamse land verzamelden op mijn keukenblok terwijl ik demonstreerde hoe je een open stoel introduceert en begeleidt. 
Zo fijn om het te kunnen doorgeven. 
Maar toch blijf ik hopen om opnieuw in real life met levende mensen in een fysieke ruimte de cursus te kunnen geven en samen te kunnen oefenen. 
We blijven ervoor gaan... 
​

Of werd de fles een boodschapper van het licht ?
het glas gebroken in de glasbak
versplinterd, versmolten
Opnieuw geblazen
Wedergeboren
in het glas van de serre
in een raam in een kapelletje
waar een splinter licht van de zon doorheen valt
En speelt aan de voeten van een klein mensje,
dat geboeid toekijkt
gewaar wordt hoe het toekijkt
voor het eerst ziet……..
……Alles stroomt

Intussen gleed de zomer voorbij. Warm en droog en veel te veel corona nieuws... 
Maar er waren zeker ook lichtpuntjes. Eén ervan was het verhaal van de achtergebleven fles met het kroontje. Dit verhaal kreeg een vervolg dankzij de creatieve pen van Wim uit Middelburg. 
​.….Is de karaf een nieuw leven als koerier begonnen? Deel 1 
In de zee geworpen op het strand naast het windorgel…
Bericht:
Kom mij haastig te hulp!
Jij, aan het strand van De Panne,
Nieuwpoort, Oostende,
Of desnoods De Haan of Knokke,
Volg het spoor terug
Volg het spoor van de boodschapper
Anders verveel ik mij dood
Maakt het orgel mij doof
Kom, stap in het water.
Volg de stroom terug,
Alles stroomt terug
Panta Rhei…