Het mocht weer: elkaar ontmoeten over de grens heen. 
Het kon dus toch om de fles vol "levend water" die getuige en het resultaat was van onze tocht door verhalen en tradities tijdens het weekend in februari in Postel naar de zee te brengen. 
Het voelde vreemd om elkaar dit keer alleen vanop afstand te begroeten: geen knuffels , maar een voetgroet of rugbump... Maar we aten samen op respectalbele afstand terwijl de wind de lucht schoonblies, binnen en buiten. 
We hoorden diezelfde wind ( of was het de geest) spelen door het windorgel op de pier in Vlissingen en daar vloeide ons water samen met de grote zee... 
Heerlijk toch. 
De fles met het kroontje bleef ( per ongeluk ) achter in Panta Rei... Alles stroomt... Hoe betekenisvol. 
Tot gauw, lieve vrienden. 
​

Als je kijkt met sprankelende ogen, ontdek je Spirit overal.
Die kleine vonkjes die branden van leven en hoop geven.
Ze zijn verschillend voor iedereen én herkenbaar.
We mochten ze zien in bij elkaar in ons online bibliodrama.
Zo heerlijk om mensen te ontmoeten van ver in Nederland tot aan de Franse grens om samen door het Pinksterverhaal te dwalen en opnieuw de betekenis te ontdekken voor onszelf...
Mondmaskers daagden ons uit meer te spreken met onze ogen en handen en het lukte en we voelden ons eigen vuur aangeblazen.
Wuivende handen, dansende handen, in elkaar verstrengelde handen, gevende, uitstrooiende handen vol vuur ...
Een beeld en tekstverhaal kan je vinden in dit filmpje.

Op dinsdag 26 en donderdag 28 mei overganiseren we opnieuw een online bibliodrama. 
Stilaan komen we voorzichtig uit de lockdown, net als de leerlingen toen...
Maar gaat het nog zijn als voorheen? Kunnen we spreken met onze handen en de blik van onze ogen? Hoe glimlachen met een mondmaskertje? En waar ontdekken we de geest? Hoe kunnen we die doorgeven? 
We proberen het uit met elkaar. 
Heb je zin om mee te doen, schrijf je je dan in voor zaterdag 23 mei via deze datumprikker. 
We sturen je dan de vooropdracht door. 
​Tot dan. 

We zouden in de Paasvakantie een internationale , interreligieuze bibliodrama cursus geven in Litouwen met als thema " What about Mary". En toen kwam het beestje met het croontje om roet in het eten te strooien, spaken in de wielen te steken, de boel op te blazen... 
Geen cursussen voorlopig en al helemaal niet in het buitenland. 
Maar het werd toch mei.
Het werd toch Mariamaand,
de maand nu zonder kaarsjesprocessies
en zonder gebedsbijeenkomsten in plaatselijke kapelletjes.
Net nu we zo goed wat moederlijke zorg kunnen gebruiken
als ondernemer of werknemer, als van thuiswerkende en zorgende ouder,
als leerkracht die met alle kunst- en vliegwerk uitkijkt om zo goed mogelijk het leven en meer aan te leren,
als dakloze of vluchteling zonder kot om in te blijven,
als mens die onzeker naar de toekomst krijgt,
als zorgende, allesgevende mens op welke manier ook,
als zieke, bejaarde of gevangene zonder bezoek...
Net nu kunnen we wat extra " hemelse moederzorg" heel goed gebruiken.  
Laat ons daarom na de beren en de knuffels
overal Mariabeeldjes in onze voortuin of voor ons raam zetten.
Niet zozeer omdat we denken dat onze hemelse Moeder het voor ons doet,
maar vooral ook om te laten zien
dat we de allemaal de armen van Maria
​naar elkaar toe reiken en voor elkaar willen zorgen. 

Twee keer mochten we onze virtuele bibliodrama kamer openen en een boeiende groep mensen ontmoeten afgelopen week. 
Dit keer waren we erbij toen Thomas vol ontzag en eerlijke twijfel de verrezen Heer Jezus  ontmoette.  Het verkloop en de reflecties van de deelnemers mag je vinden op onze website. We maakten er een filmpje van met gepaste muziek. 
​

In de warmste week tijden, toen de wereld er nog net wat anders uitzag dan nu, zijn we een actie opgestart om de ADIF, de organisatie waarvoor Mariam Yameogo uit Burkina Fasso werkt, te steunen in haar opvang van vluchtelingen en ontheemden. De gemeenschap die al een stevige strijd voor het leven te voeren had, kreeg er zomaar een vloed aan vluchtende vrouwen en kinderen bij. De nood was groot, de middelen klein. Dankzij  de hulp van heel wat onder jullie en dankzij de gemeente Arendonk konden we al flink wat geld overmaken. Telkens stuurt Mariam nadien een uitgebreid verslag van wat ze gedaan hebben. 
Hier kan je haar laatste rapport lezen. 
Meteen maken wij ons klaar voor een nieuwe zending. Want met al het corona nieuws zouden we zowaar vergeten dat er nog veel gebeurd in de wereld waarbij ons steun nodig is. Ik ben eigenlijk heel fier op de kracht en de doorzetting van deze mensen. Ook een warm applaus voor deze hulpverleners. Ik doe het alvast. 

Onverwachte tijden, vragen om nieuwe initiatieven.
Geïnspireerd door onze Zweedse collega's waagden we ons ook aan een online bibliodrama. 
In twee sessies gingen we met deelnemers uit verschillende hoeken van Nederland en Vlaanderen doorheen de kruisweg, elk vanuit zijn eigen kamer, en toch zo verbonden over tijd en ruimte heen. 
De kruisweg opende zowaar vanzelf een blik op Pasen. 
We hebben al plannen voor een volgende editie.
​Stuur gerust een bericht als je mee wil proberen. 
​Geniet alvast van de impressies door dit filmpje

Lieve mensen terwijl we thuis zitten en schoonmaken en werken, missen en denken, zoeken en puzzelen,..; sturen  we jou graag leerkes om 
verder te kijken, hoger te reiken, af te dalen, bruggen te bouwen. 
Daarom geven we jou elke dag een Leerke video. 
Veel liefs van ons. 
https://www.youtube.com/watch?v=ctJvD54zZJg

​

Wat een cadeau om een hele ochtend te mogen werken met een klasgroep laatstejaars van de Europese School in Mol. Wat onwennig gaan we van start. Voor mij is het even vertrtouwen krijgen want een nieuwe groep en Engels is de voertaal. Maar al gauw zijn we vertrokken. Met uitdagend lichaamswerk en wat vreemde acties is het ijs snel gebroken en de nieuwsgierigheid geprikkeld. We verkennen samen de betekenis van profetisch en profeet zijn. We stappen in het lijf van de profeet en ontdekken samen hoe elk deel ervan zijn eigen functie en belang heeft. Is dat ook met onszelf zo? En betekent dat dan dat ook in onze samenleving zoveel verschillende personen elk een eigen belang hebben?  En dat samenwerken beter en vruchtbaarder is dan ieder die zijn ding doet? 
Op een "profetenconferentie" ontmoeten we  profeten van nu en vroeger. In hun schoenen lezen we Jesaja 55. Hoe anders klinkt die tekst dan!  We vertrekken die middag met een boodschap van hoop én de uitdaging om zelf ook als profeet te bemoeidigen, te revolteren, te doen en te spreken, te denken en te voelen . We hoeven heus geen Nobelprijswinnaar te zijn om toch een verschil te maken. 
Zalig groep, heerlijk veel tijd en het smaakt naar meer.