Het ging niet door, uiteindelijk dan toch niet. 
We bleven hopen tot het laatste moment, want zo zijn we, soms tegen alle wanhoop in. 
Maar toen het coronabeest toch weer heftiger om zich heen begon te slaan,
konden we niet anders. 
We moesten onze speeldag in Kloetinge uitstellen, weer maar eens.... 
Maar we wilden elkaar toch EVEN kunnen zien.
We wilden toch IETS samen doen. 
Gert nam ons op sleeptouw, 
we zochten excuses. Wat waren ( en zijn ) we er goed en ongelooflijk creatief in. 
Een plant vertelde onverwachte zaken over een relatie met de koning. 
En de tijd was te snel om..; Er zat nog meer in de pijplijn. 
​Een terugblik lees je hier. 

Een vraag over briefjes aan God en een opmerking over God op de stoel waren de aanleiding. 
Even een webinar gelanceerd en mensen konden inschrijven. 
Er waren voldoende geïnteresseerden voor twee sessies... 
Deelnemers over het hele Vlaamse land verzamelden op mijn keukenblok terwijl ik demonstreerde hoe je een open stoel introduceert en begeleidt. 
Zo fijn om het te kunnen doorgeven. 
Maar toch blijf ik hopen om opnieuw in real life met levende mensen in een fysieke ruimte de cursus te kunnen geven en samen te kunnen oefenen. 
We blijven ervoor gaan... 
​

Of werd de fles een boodschapper van het licht ?
het glas gebroken in de glasbak
versplinterd, versmolten
Opnieuw geblazen
Wedergeboren
in het glas van de serre
in een raam in een kapelletje
waar een splinter licht van de zon doorheen valt
En speelt aan de voeten van een klein mensje,
dat geboeid toekijkt
gewaar wordt hoe het toekijkt
voor het eerst ziet……..
……Alles stroomt

Intussen gleed de zomer voorbij. Warm en droog en veel te veel corona nieuws... 
Maar er waren zeker ook lichtpuntjes. Eén ervan was het verhaal van de achtergebleven fles met het kroontje. Dit verhaal kreeg een vervolg dankzij de creatieve pen van Wim uit Middelburg. 
​.….Is de karaf een nieuw leven als koerier begonnen? Deel 1 
In de zee geworpen op het strand naast het windorgel…
Bericht:
Kom mij haastig te hulp!
Jij, aan het strand van De Panne,
Nieuwpoort, Oostende,
Of desnoods De Haan of Knokke,
Volg het spoor terug
Volg het spoor van de boodschapper
Anders verveel ik mij dood
Maakt het orgel mij doof
Kom, stap in het water.
Volg de stroom terug,
Alles stroomt terug
Panta Rhei…

Het mocht weer: elkaar ontmoeten over de grens heen. 
Het kon dus toch om de fles vol "levend water" die getuige en het resultaat was van onze tocht door verhalen en tradities tijdens het weekend in februari in Postel naar de zee te brengen. 
Het voelde vreemd om elkaar dit keer alleen vanop afstand te begroeten: geen knuffels , maar een voetgroet of rugbump... Maar we aten samen op respectalbele afstand terwijl de wind de lucht schoonblies, binnen en buiten. 
We hoorden diezelfde wind ( of was het de geest) spelen door het windorgel op de pier in Vlissingen en daar vloeide ons water samen met de grote zee... 
Heerlijk toch. 
De fles met het kroontje bleef ( per ongeluk ) achter in Panta Rei... Alles stroomt... Hoe betekenisvol. 
Tot gauw, lieve vrienden. 
​

Als je kijkt met sprankelende ogen, ontdek je Spirit overal.
Die kleine vonkjes die branden van leven en hoop geven.
Ze zijn verschillend voor iedereen én herkenbaar.
We mochten ze zien in bij elkaar in ons online bibliodrama.
Zo heerlijk om mensen te ontmoeten van ver in Nederland tot aan de Franse grens om samen door het Pinksterverhaal te dwalen en opnieuw de betekenis te ontdekken voor onszelf...
Mondmaskers daagden ons uit meer te spreken met onze ogen en handen en het lukte en we voelden ons eigen vuur aangeblazen.
Wuivende handen, dansende handen, in elkaar verstrengelde handen, gevende, uitstrooiende handen vol vuur ...
Een beeld en tekstverhaal kan je vinden in dit filmpje.

Op dinsdag 26 en donderdag 28 mei overganiseren we opnieuw een online bibliodrama. 
Stilaan komen we voorzichtig uit de lockdown, net als de leerlingen toen...
Maar gaat het nog zijn als voorheen? Kunnen we spreken met onze handen en de blik van onze ogen? Hoe glimlachen met een mondmaskertje? En waar ontdekken we de geest? Hoe kunnen we die doorgeven? 
We proberen het uit met elkaar. 
Heb je zin om mee te doen, schrijf je je dan in voor zaterdag 23 mei via deze datumprikker. 
We sturen je dan de vooropdracht door. 
​Tot dan. 

We zouden in de Paasvakantie een internationale , interreligieuze bibliodrama cursus geven in Litouwen met als thema " What about Mary". En toen kwam het beestje met het croontje om roet in het eten te strooien, spaken in de wielen te steken, de boel op te blazen... 
Geen cursussen voorlopig en al helemaal niet in het buitenland. 
Maar het werd toch mei.
Het werd toch Mariamaand,
de maand nu zonder kaarsjesprocessies
en zonder gebedsbijeenkomsten in plaatselijke kapelletjes.
Net nu we zo goed wat moederlijke zorg kunnen gebruiken
als ondernemer of werknemer, als van thuiswerkende en zorgende ouder,
als leerkracht die met alle kunst- en vliegwerk uitkijkt om zo goed mogelijk het leven en meer aan te leren,
als dakloze of vluchteling zonder kot om in te blijven,
als mens die onzeker naar de toekomst krijgt,
als zorgende, allesgevende mens op welke manier ook,
als zieke, bejaarde of gevangene zonder bezoek...
Net nu kunnen we wat extra " hemelse moederzorg" heel goed gebruiken.  
Laat ons daarom na de beren en de knuffels
overal Mariabeeldjes in onze voortuin of voor ons raam zetten.
Niet zozeer omdat we denken dat onze hemelse Moeder het voor ons doet,
maar vooral ook om te laten zien
dat we de allemaal de armen van Maria
​naar elkaar toe reiken en voor elkaar willen zorgen. 

Twee keer mochten we onze virtuele bibliodrama kamer openen en een boeiende groep mensen ontmoeten afgelopen week. 
Dit keer waren we erbij toen Thomas vol ontzag en eerlijke twijfel de verrezen Heer Jezus  ontmoette.  Het verkloop en de reflecties van de deelnemers mag je vinden op onze website. We maakten er een filmpje van met gepaste muziek. 
​