Op dinsdag 26 en donderdag 28 mei overganiseren we opnieuw een online bibliodrama. 
Stilaan komen we voorzichtig uit de lockdown, net als de leerlingen toen...
Maar gaat het nog zijn als voorheen? Kunnen we spreken met onze handen en de blik van onze ogen? Hoe glimlachen met een mondmaskertje? En waar ontdekken we de geest? Hoe kunnen we die doorgeven? 
We proberen het uit met elkaar. 
Heb je zin om mee te doen, schrijf je je dan in voor zaterdag 23 mei via deze datumprikker. 
We sturen je dan de vooropdracht door. 
​Tot dan. 

We zouden in de Paasvakantie een internationale , interreligieuze bibliodrama cursus geven in Litouwen met als thema " What about Mary". En toen kwam het beestje met het croontje om roet in het eten te strooien, spaken in de wielen te steken, de boel op te blazen... 
Geen cursussen voorlopig en al helemaal niet in het buitenland. 
Maar het werd toch mei.
Het werd toch Mariamaand,
de maand nu zonder kaarsjesprocessies
en zonder gebedsbijeenkomsten in plaatselijke kapelletjes.
Net nu we zo goed wat moederlijke zorg kunnen gebruiken
als ondernemer of werknemer, als van thuiswerkende en zorgende ouder,
als leerkracht die met alle kunst- en vliegwerk uitkijkt om zo goed mogelijk het leven en meer aan te leren,
als dakloze of vluchteling zonder kot om in te blijven,
als mens die onzeker naar de toekomst krijgt,
als zorgende, allesgevende mens op welke manier ook,
als zieke, bejaarde of gevangene zonder bezoek...
Net nu kunnen we wat extra " hemelse moederzorg" heel goed gebruiken.  
Laat ons daarom na de beren en de knuffels
overal Mariabeeldjes in onze voortuin of voor ons raam zetten.
Niet zozeer omdat we denken dat onze hemelse Moeder het voor ons doet,
maar vooral ook om te laten zien
dat we de allemaal de armen van Maria
​naar elkaar toe reiken en voor elkaar willen zorgen. 

Twee keer mochten we onze virtuele bibliodrama kamer openen en een boeiende groep mensen ontmoeten afgelopen week. 
Dit keer waren we erbij toen Thomas vol ontzag en eerlijke twijfel de verrezen Heer Jezus  ontmoette.  Het verkloop en de reflecties van de deelnemers mag je vinden op onze website. We maakten er een filmpje van met gepaste muziek. 
​

In de warmste week tijden, toen de wereld er nog net wat anders uitzag dan nu, zijn we een actie opgestart om de ADIF, de organisatie waarvoor Mariam Yameogo uit Burkina Fasso werkt, te steunen in haar opvang van vluchtelingen en ontheemden. De gemeenschap die al een stevige strijd voor het leven te voeren had, kreeg er zomaar een vloed aan vluchtende vrouwen en kinderen bij. De nood was groot, de middelen klein. Dankzij  de hulp van heel wat onder jullie en dankzij de gemeente Arendonk konden we al flink wat geld overmaken. Telkens stuurt Mariam nadien een uitgebreid verslag van wat ze gedaan hebben. 
Hier kan je haar laatste rapport lezen. 
Meteen maken wij ons klaar voor een nieuwe zending. Want met al het corona nieuws zouden we zowaar vergeten dat er nog veel gebeurd in de wereld waarbij ons steun nodig is. Ik ben eigenlijk heel fier op de kracht en de doorzetting van deze mensen. Ook een warm applaus voor deze hulpverleners. Ik doe het alvast. 

Onverwachte tijden, vragen om nieuwe initiatieven.
Geïnspireerd door onze Zweedse collega's waagden we ons ook aan een online bibliodrama. 
In twee sessies gingen we met deelnemers uit verschillende hoeken van Nederland en Vlaanderen doorheen de kruisweg, elk vanuit zijn eigen kamer, en toch zo verbonden over tijd en ruimte heen. 
De kruisweg opende zowaar vanzelf een blik op Pasen. 
We hebben al plannen voor een volgende editie.
​Stuur gerust een bericht als je mee wil proberen. 
​Geniet alvast van de impressies door dit filmpje

Lieve mensen terwijl we thuis zitten en schoonmaken en werken, missen en denken, zoeken en puzzelen,..; sturen  we jou graag leerkes om 
verder te kijken, hoger te reiken, af te dalen, bruggen te bouwen. 
Daarom geven we jou elke dag een Leerke video. 
Veel liefs van ons. 
https://www.youtube.com/watch?v=ctJvD54zZJg

​

Wat een cadeau om een hele ochtend te mogen werken met een klasgroep laatstejaars van de Europese School in Mol. Wat onwennig gaan we van start. Voor mij is het even vertrtouwen krijgen want een nieuwe groep en Engels is de voertaal. Maar al gauw zijn we vertrokken. Met uitdagend lichaamswerk en wat vreemde acties is het ijs snel gebroken en de nieuwsgierigheid geprikkeld. We verkennen samen de betekenis van profetisch en profeet zijn. We stappen in het lijf van de profeet en ontdekken samen hoe elk deel ervan zijn eigen functie en belang heeft. Is dat ook met onszelf zo? En betekent dat dan dat ook in onze samenleving zoveel verschillende personen elk een eigen belang hebben?  En dat samenwerken beter en vruchtbaarder is dan ieder die zijn ding doet? 
Op een "profetenconferentie" ontmoeten we  profeten van nu en vroeger. In hun schoenen lezen we Jesaja 55. Hoe anders klinkt die tekst dan!  We vertrekken die middag met een boodschap van hoop én de uitdaging om zelf ook als profeet te bemoeidigen, te revolteren, te doen en te spreken, te denken en te voelen . We hoeven heus geen Nobelprijswinnaar te zijn om toch een verschil te maken. 
Zalig groep, heerlijk veel tijd en het smaakt naar meer. 

Je kent het vast: het verhaal van de toren van Babel. 
Het is voor velen zo overbekend dat je iets hebt van "ja,ja" en wat ergernis ook want het weerspiegelt toch gewoon de realiteit, de verstrooide mensen die elkaar niet verstaan...
En als je hier dan leest dat de Ene het zo gewild heeft, wat kunnen we daar dan mee? 
Er lag dus wel wat op de plank toen uitgerekend dit verhaal de spelruimte werd voor het bibliodrama in ons maandelijkse speelgroepje in Eindhoven. De opkomst was heel beperkt door ziekte en storm en zo, maar we gingen er voor. 
Eerste opdracht: bouw een zo hoog mogelijke toren.  Als je die opdracht aan twee teams geeft, wordt het meteen een wedstrijdje met vernieling als gevolg. Interessant.
Tweede stap: kies een toren uit ( foto)  die je wil verkennen. Welke toren ben je? Een altijd in ontwikkeling zijnde speelse Sagrada Familia, een onrustige heen en weer wippende, versplinterde speigeltoren, een gretig meer willen weten boekentoren, een oude verdedigingstoren die nu verweerd overeind blijft, maar wel uitkijk biedt...
Schuif eens door. Ga eens bij de andere torens op bezoek. Wat voel je nu? Wat zegt die toren je? Wat wil jij zeggen tegen die toren? 
En dan lezen we het verhaal dat iedereen al verwachte. We laten onze vragen opborrelen, zoeken een oneindige rijkdom aan mogelijke rollen en kiezen dan... 
Het gesprek tussen een arbeider, de Ene, de naam en de kloof wordt boeiend en uitdagend. 
Wat blijft hangen? 
- een kloof die steeds dieper wordt en onstabieler en niet toelaat dat met haar gebeurt wat gebeurt
- een Ene die zich afvraagt wat de architecten bezielt. Is gewoon goed genoeg?
- een bouwer die naamloos toch vereerd is te kunnen bijdragen aan iets groot en majestueus. 
- een naam die zoekt te zijn en  toch wat nieuws ontdekt... 
Na het verhaal van Babel, begint de geslachtslijst die zal uitmonden bij Abraham, de aartsvader... De geslachtslijst begint bij , juist ja, Naam" Sem ". 
Zo eindigen we ons spel: welke naam leeft wel voort? En bouw nu samen die naam. 
Er ontstaat een standbeeld in verbondenheid, gegrondvest en in beweging met openheid naar de wereld. Zo mooi.  De Toren van Babel vertaald....
​

Tineke schreef na het bibliodramaweekend in Postel Dezelfde Levensstroom

Ik kreeg deze vragen vandaag verschillende keren. En alle keren deden de mensen die het antwoord hoorden een stap achteruit. Ze waren verrast door mijn enthousiasme dat uit mijn ogen spatte, en mijn fierheid in houding.
O ja: ik heb heel veel plezier gehad en energie opgedaan! En hoewel ik niet eens zoveel ‘gelachen’ heb, heb ik me wel helemaal uitgeleefd in dans, in het spelen, in het begeleiden, in de ontmoetingen met al die anderen. Waar ligt dat aan?
Om te beginnen: het ligt in de kracht van het concept zelf – met een mooie groep vol bezieling je toevertrouwen aan de innerlijke kracht die in verhalen ligt opgeslagen. Altijd weer ervaren dat een verhaal je raakt, dat het aansluit bij je eigen levensverhaal, dat het je een nieuwe weg wijst in vragen die je met je meedraagt.
Het ligt in de kracht van de creativiteit die in elke deelnemer zo puur naar boven komt en ingezet wordt in een gezamenlijke zoektocht naar inspiratie.
Het ligt in de kracht van symbolen en terugkerende rituelen die ons dierbaar zijn geworden.
Je zou wensen dat zoveel meer mensen deelgenoot worden in onze passie voor bibliodrama – dat mooie concept vol verrassingen, grondige voorbereiding, intuïtie en overgave aan het verhaal en aan elkaar.
Onze levens – mijn leven – is er zoveel rijker door geworden.
Wil je meegenomen worden? Het kan: check onze nieuwsbrief! 
Wil je weten wat we allemaal deden, binnenkort lees je reflecties en verslagen op de pagina van ons weekend. 

Hoe actueel kan een oud verhaal zijn met de klimaatdreigingen, brandende wouden, stormen en overstromingen. 
Noach krijgt in dit bibliodramaspel de stevige vraag: " Denk je echt dat je de wereld gaat redden met dat schip van je? "
Zijn antwoord: " De wereld denk ik niet te redden, wel de HOOP." 
​