Soms op een grijze dag als vandaag kan het deugd doen om je bezig te houden met parels die glinsteren door het grijze heen. 
Parels gebeurden vorige week toe een groep jonge mensen het waagde om hun weerstand te laten zakken bij een te directieve bezinningsbegeleidster en koos voor opnieuw en met andere ogen. Pareltjes wijsheid dansten over trappen en door de gangen, op stenen vloeren, en zacht rollend over het tapijt in de plek waar we werkten. Daar in de abdij van Averbode ging een schatkamer open vol wijsheid uit jonge harten, met elkaar gedeeld als een kostbare schat. 
Parels kom ik tegen terwijl ik de adventsviering van de gevangenis voorbereid en dan krijg ik zin om het te delen. Zomaar om door het grijze licht te laten glinsteren en blinken. 
Parel

Net heb ik een stapel strijk verwerkt, een heel meditatieve bezigheid.  Intussen dwalen mijn gedachten af naar het leven. 
Zou het niet heel zalig zijn als je de plooien van het leven op eenzelfde manier zou kunnen gladstrijken? Stel je voor dat je leven door allerlei mislukken en troebels helemaal vuil geworden is. Stel je eens voor dat je het dan een goeie wasbeurt kan geven , eventueel met een inweekperiode en een voorwas om de hardnekkige vlekken ook aan te pakken.  Daar na kan je het dan laten drogen in de wind en alles strijken en netjes opplooien... Een nieuw begin... 
Hoe zou het zijn als je die service kon aanbieden aan mensen die je ontmoet met alleen een frommelige, vuilstuk wasgoed dat hun leven nog is? 
Strijken is niet mijn favoriete bezigheid, maar als ik deze dienst zou kunnen aanbieden aan de verslagen mensen die ik soms tegenover me zie zitten in de gevangenis, met plezier zou ik mijn ijzer warmen... Of doe ik dat nu ook al een beetje, gewoon door af en toe bij hen te zijn? 

Bibliodrama spelen houdt niet op bij het moment zelf waarop je speelt in een groep. Je neemt onbewust iets mee van het spel en je ervaringen in je lijf en ziel. In de dagen (maanden, jaren) erna plopt er dan onverwachts vaak iets op, wat je doet denken aan eerdere spel-ervaringen.
In ons spelweekend in de abdij van Postel keken we naar een film “Le tout nouveau testament” van Jaco van Dormael. Onze Gods- en mensbeelden werden door de personages op de korrel genomen - en dat is nog zachtjes uitgedrukt. Éen van de meest indrukwekkende zinnetjes die bleef hangen was “Ieder mens heeft zijn eigen hart-muziekje”.
Een paar dagen later danste ik in een groep bij Riette Beurmanjer op donderdagochtend over … Godsbeelden. Welke beelden hadden wij, hoe vormden die ons, en hoe vormden wij die beelden? Toen kwam dat zinnetje weer boven drijven ….
In dans, in beweging werden beelden zichtbaar en voelbaar gemaakt. We dansten alleen en samen, we stootten elkaar af en kwamen naar elkaar toe. We inspireerden elkaar en bevroegen elkaar in beweging en op papier, in woorden en in tekeningen.
Ik ben benieuwd waar de hart-muziek nog meer gaat stromen. Tineke 

Het kan verkeren...
In de aanloop naar de conferentie in Torhout speelden we in Eindhoven rond 1 zinnetje uit Jona 1: 1 “Het woord van de Eeuwige kwam tot Jona, de zoon van Amittai: ….”.
Soms zegt een zin meer dan je zou vermoeden. 
Om de impact ervan te begrijpen, maakten we daarom van elk woordje een personage: woord – Eeuwige – komen – Jona – zoon – Amittai. Iedere deelnemer leefde zich in in één woord.  Zo verkenden we elk personage apart. Daar namen we de tijd voor. We lieten aan elkaar zien hoe dat personage zich bewoog. De volgende stap was onderzoeken hoe de verschillende personages zich tot elkaar verhielden. Stond “woord” dichtbij “Eeuwige” of juist bij “Jona”? En  hoe groot was de afstand tussen Jona en Amittai? Zo maakten we 3 tableau vivants waarin de personages zich steeds heel verschillend opstelden, omdat de onderlinge afstand en verhouding ook steeds varieerde. Het leverde een spannende zin op, waarin ongelofelijk veel emotie naar boven kwam.
Op de conferentie in Batschuns nam Tineke deel aan een workshop die op vergelijkbare wijze een zin uit Jesaja 40 centraal stelde, en onderzocht hoe de spanning in die zin van invloed was op de manier waarop je naar de rest van Jesaja 40 keek. De workshopleider was verbaasd toen zij hoorde dat een jaar daarvoor in een heel ander deel van Europa, en met een andere tekst, eenzelfde methode was gebruikt! Samen wisselden we onze ervaringen uit, onze aarzelingen en onze ontdekkingen.
Mooi om te zien hoe mensen, geraakt door bibliodrama, onafhankelijk van elkaar een soortgelijke methode gebruiken en mensen in beweging zetten. Wat een Europees Netwerk doet!!!